Karty Postaci

[Ether]

Imię:
Shevik

Nazwisko:
Hrabia von Kroll

Wiek:
35

Pseudonim:
Brak

Rasa:
W większości człowiek, lekka domieszka elfiej krwii,

Charakter:
W grze

Frakcja:
Brak

Towarzysz(e):
- Obecnie czterech najemników, zwykla straż na koniach,
- Jeden przewodnik, znający bliższą (dalszą także!) okolicę. (wiem, że mi kogoś znajdziesz :*)
- Patataj

Historia:
Fortuna jest kapryśną panią. To Jej ręka sprawia, że niektórzy rodzą się jakby przeklęci pechem. Inni pod szczęśliwą gwiazdą, ale tylko specjalne jednostki są całe życie obdarzone Jej protekcją. Żyłem w tym przeczuciu przez cały czas, mimo, iż wielu innych przeklęłoby los za rodzinę, w której się urodziło. Przecież protegowany Fortuny powinien się urodzić w co najmniej arystokratycznej umiejąc wyrecytować wszystkich przodków o minimum dziesięć pokoleń! Cóż, moi ancestorzy zbałamucili kiedyś jaką elfkę i tyle o nich wiem.
Nie pamiętam wiele z czasów dzieciństwa, lecz wdziędzny jestem rodzicom, gdyż zakończyło się ono wraz z momentem, gdy wysłali mnie na nauki. Nie mogłem zostać magiem, nie dość, że rodziny nie było na to stać, to jeszcze dodatkowo, jak na złość nie miałem ku temu żadnych zdolności! Dlatego też trafiłem na uniwersytet, z którego po jakimś czasie zostałem jednak wydalony, podobno przez to, iż przypadkowo w moim łóżku lądowali inni studenci i służki.
Kariera akademicka zakończyła się, lecz nie zniechęciło to rodziców, którzy wciąż pokładali we mnie nadzieję, dlatego też załatwili mi posadę administracyjną, w mieście tak małym i nieznaczącym, że nigdy nie zapamiętałem jego nazwy. Po ujrzeniu tak przykrego widoku i myśli, że mam tu spędzić długą część swojego życia podjąłem najważniejszą decyzję - odnaleźć swoje miejsce na świecie.
Zacząłem podróżować, lecz trakt nie jest miejscem dla uczonego, nawet niepełnego. Odczułem to bardzo szybko, lecz w tym samym tempie jak spadałem na samo dno, zyskiwałem wiedzę, a przypadek za każdym razem ratował mnie z opresji.
Zrządzeniem losu trafiłem na pewne przyjęcie. Ta noc jest dla mnie zupełną niewiadomą, kompletnie straciłem rozum gdy czymś uraziłem jakiegoś arystokratę, a ten, żądając satysfakcji wyzwał mnie na pojedynek. Och, w tym momencie pomyślałem, że moja Pani mnie opuściła dając mi w rękę broń, której nigdy wcześniej nie trzymałem, lecz jak się okazuje, w tym właśnie momencie nie podała mi ręki, a wręcz popchnęła mnie, wraz z moją historią do przodu!
Mimo, iż pojedynek wygrałem, następnych dni nie pamiętam, podobno spędziłem je leżąc w malignie. Gdy ozdrowiałem, to na moją cześć wystawiono przyjęcie, a rywal pokonanego arystokraty szczodrze mnie nagrodził, proponując jeszcze jeden pojedynek z jego innym rywalem.
Zaczęło się jakby drugie życie, gdzie uwagę zdobywałem nie tylko samym wyglądem jak wcześniej, ale także czynami. Lecz im więcej czyniłem, tym więcej przybywało mi wrogów czy to ze względu na pokonanych przeciwników lub rodzinę owładniętą wróżdą, czy kobiety, które rozkochałem lub zdobyłem.
Tym samym stawałem się coraz lepszy w swoim fachu, a z każdym kolejnym zwycięstwem stawałem się coraz bardziej sławny. W regionie, z którego pochodzę kodeks honorowy jest bardzo uszczuplony, więc gdy sława zaczęła mnie wyprzedzać, pewien władca nadał mi tytuł szlachecki tylko po to, aby móc mnie wyzwać!
Obecnie marnuję swoje życie konserwując się alkoholem i zabawiając panią zamku, w którym przebywam; Henriettę Giso (https://imgur.com/a/33RDrnR), znaną na cały region ze względu na swój dar widzenia przyszłości. To właśnie z tego powodu tu przyjechałem, a Ona powiedziała mi, że w najbliższym czasie odwiedzi mnie prawdziwy anioł, najpiękniejsza kobieta jaką widział świat, która poświęci swe życie, aby odmienić i obronić moje.

Majątek i nieruchomości:
Brak, 1000 złota.

Zalety:
- Mistrz w walce bronia pojedynkową, zwłaszcza szablą, rapierem i pistoletem,
- Mistrz broni turniejowej,
- Niezwykłe szczęście,
- Niesamowita charyzma,
- Przystojny, ułatwione kontakty z kobietami, które go nie znają, a te, które znają… cóż.
- Sławny, mimo wszystko jest znany w większości kręgów wzbudzając podziw lub szanse na lukratywne zlecenia.

Wady:
- Całkowity brak predyspozycji do studiowania magii,
- Nie jest wojskowym, nie dla niego walne bitwy, oblężenia czy inne szturmy,
- Brak chęci do nauki walką inną bronią niż w/w mimo pewnego doświadczenia w używaniu innego oreza,
- Niepełne wykształcenie,
- Siła przeciętnego człowieka,
- Sława go wyprzedza, większość znaczących mężczyzn nie darzy go sympatią,
- Brak szlachetnego urodzenia,
- Przesądny
- Nie jest człowiekiem pełnej krwii, a domieszkę elfickiej widać jedynie w wyglądzie,

Magia:
Brak

Zawód:
Żołnierz fortuny, bawidamek, pojedynkowicz

Ekwipunek:
- Wspaniale wykonane i ornamentowane szabla, rapier i pistolet, wszystkie stworzone przez mistrzów w swoim fachu dopasowane do ręki i postawy Shavika,
- Liczna biżuteria pozaszywana w ubraniu
- Suchy prowiant na trzy dni
- Bukłak z wodą
- Bukłak z winem

Ubiór:

Wygląd:

[Dawny użytkownik]

Imię:-Saraid
Nazwisko:-Magyar
Wiek:- 43
Pseudonim:
Rasa:-Upadły
Charakter:-W grze
Frakcja:-
Towarzysz(e):-Bairre: dosyć chudy długie rogi i kolce z barków kolejny elf upadły jest typowym magiem a rozmowę z nim można podtrzymać tylko mówiąc o magii zamierza zostać przywódcą i najlepszym magiem w drużynie ale nadal ma poziom podstawowy.
Nie będzie chciał za bardzo zdradzać chce po prostu rządzić .
Magii używa do strzelania podstawowymi pociskami a potencjał pozwala mu na zostanie mistrzem

Nosi taką szatę

-Monnachan:bardzo silny i wysoki jeżeli chodzi o osobowość to był by to typowy najemnik który nie zadaje pytań o misję i je wykonuje prawie nic nie mówi ale jest też nerwowy i był tu zaskoczenie najemnikiem zanim został upadłym ze względu na krzepe.
Magii używa do rozgrzewania mieczy ale potencjał magiczny nie pozwoli mu na nic poza poziomem zaawansowanym

używa dwóch takich mieczy

-Derwa:Agresywna i zuchwała babka pewnie była orczycą(jeśli takowe istnieją)kiedy miała zostać niewolnicą spluneła Demonowi na twarz i to główny powód dlaczego została upadłą. Magii używa tylko do rozpalania swojej broni a potencjał magiczny pozwoli jej co najwyżej na poziom zaawansowany

używa kosturu z ogniem na końcu

Wszyscy mają magię ognia na poziomie podstawowym a największy potencjał magiczny wśród nich ma Bairre
-Zmora
Historia:-Po Bitwie Ostatnich Łez większość elfów uciekała do Twierdzy Losu a reszta do krasnoludów bądz ludzi.Kiedy uciekała cała wioska razem z ojcem i matką Saraid jako jedni z pierwszych zostali zaskoczeni tym co stało się z jednorożcami. Zmory i demony szybko ich otoczyli a ojciec Saraid wiedział że czeka ich los gorszy niż śmierć i najbardziej na świecie nie chciał by to samo stało się z jego córką. Od razu padł na twarz przed największym Demonem i błagał go by nie robił z jego córki niewolnicy. Zgodził się ,wziął wszystkich na niewolników i połowę demonów na Złe Ziemie a drugiej połowie kazał dalej szarżować w kierunku Twierdzy .Na złych ziemiach zostawił całą wioskę tam gdzie innych swoich niewolników a matkę Saraid do swojego zamku po paru tygodniach kompletnie postradała zmysły a potem urodziła upadłą.Teraz historia wreszcie przenosi się na samą Saraid, była wychowywana dość “normalnie” a nauka kierowana na Magię ze względu na duży potencjał strzelectwo przez predyspozycje jako “elf” i walkę sztyletem bo ma mało siły ale żeby mogła atakować z bliska bez zwracania na siebie uwagi z kilometra do tego jeszcze sporo Indoktrynacji.Była traktowana niezwykle dobrze jak na upadłego.Demon umarł w walce w pobliżu Twierdzy Losu lecz Saraid wtedy nie zginęła a jej matka według sekcji zwłok coś bardzo dziwnego stało się z jej wznętrznościami.
Postanowiła się wtedy zemścić na elfach za śmierć jej pana i jeszcze bardziej wzięła się za naukę magii i reszty. Po paru latach przeniosła się na front do walki z zakonem gryfa .To byli dla niej idealni przeciwnicy za dużo nie mogli jej zrobić bo musieliby się odpowiednio zbliżyć a ona nie miała żadnej zbroi .Po kilku zwycięstwach Kazano jej przyjść na złe zieme gdzie otrzymała onyksowy sztylet oraz ulepszyli jej łuk że nie spalał się i przydzielono ją do jednego z ważniejszych Demonów. Jej pierwszą misją u tego demona jest nauczenie trzech nowoprzemienionych upadłych lepszego korzystania z Magii Ognia i zbadanie oraz jak największe przeszkadzanie inkwizycji światła…
Majątek i nieruchomości:-Siedmiu niewolników we złych ziemiach 5 ludzi 2 elfów i 200 sztuk złota
Umiejętności:-wszystkie umiejętności  upadłych
-dobrze strzela z łuku
-dobrze walczy sztyletem stylem odwróconego chwytu
Wady:-Wszystkie słabości upadłych
-Słaba
-Inna broń niż sztylet to nie dla niej
-Zbroje też
-Nie umie pływać
Magia:-Wielki potencjał magiczny
-Magia Ognia na mistrzowskim poziomie
-Demonologia na podstawowym poziomie
Zawód: Nauczycielka Magii Ognia upadłych
Ekwipunek:-Elficki łuk odporny na ogień
-Onyksowy sztylet

Ubiór: To co na obrazku niżej
Wygląd:

[Kubeł1001]

Popraw jakoś te grafiki NPC, da się w nich połapać, ale estetycznie to na pewno nie wygląda. To nie była Wojna Ostatnich Łez, tylko Bitwa. A nazwa jest własna, tak swoją drogą, stąd duże literki, ale tego się nie czepiam. Historia jest bardzo naciągana, nie rozumiem czemu jakiekolwiek Elfy miałyby mieszkać gdzieś poza Twierdzą Losu po tym, jak spalono ich puszcze, a po tym wybierać na korzyść Demonów pomiędzy nimi i Elfami, skoro to kreatury z Piekła doprowadziły elfią rasę do wymarcia, zmień to na bardziej klasyczne uprowadzenie za młodu, niewolę i coś w tym guście, a potem dodaj jakieś wnikanie w umysł czy coś, żaden Elf z własnej nieprzymuszonej woli nie miałby zamiaru służyć Upadłemu. Na koniec przechodzimy do tego, co rzuciło mi się w oczy na samym początku, czyli wiek. Elfy, jako rasa długowieczna, w wieku dziewiętnastu lat byłyby odpowiednikami kilkuletnich ludzkich dzieci. Dlatego koniecznie dodaj kilkadziesiąt lat, bo to nie jest książka dla młodzieży, w której główny bohater ratuje świat i chodzi do liceum jednocześnie.
Z góry uprzedzam, że podczas przyzywania Demonów będę rzucać kostką, nie zdziw się, jeśli za drugim razem jakiś potwór oderwie Ci głowę dla zabawy. Za drugim, bo jest to pierwsza postać, która odważyła się na Demonologię, więc siłą rzeczy ten pierwszy raz dam jako dowód dobrej woli.
Daj znać, gdy poprawisz.

[Dawny użytkownik]

Już

[Kubeł1001]

Masz trzech wymienionych z imienia towarzyszy, ale dwie grafiki, coś mi tu nie gra. A opisy na jedno zdanie gówno mi mówią o tych postaciach, zwłaszcza tak ubogie, opisz lepiej ich charakter, jakąś historię przed poznaniem się z Twoją postacią i tak dalej, chyba że ja mam to wszystko odwalić, ale wtedy nie narzekaj, że coś Ci w nich nie pasuje. Historia wciąż niemrawa i naciągana, ale już od biedy jakoś ujdzie.

[Dawny użytkownik]

Już

[Ether]

Shavik gotowy (do startu).

[Kubeł1001]

Maks:
No niech już będzie. Akcept.
Człekether:
Już lubię tego skurwiwija, taki Pasek, ale lepszy. Niby akcept, ale wstrzymam się z tym na jedną chwilę: Chcesz sam opisać tych NPC czy dać chociaż jakieś wskazówki dla mnie? Bez tego polecę tak, jak mi się podoba, a Ty niekoniecznie musisz być z tego zadowolony.

[Ether]

Oczywiście, że możesz, ale strażnicy to mieli być takie noname, głównie przez to, że są nieistotni dla Shavika, Twojego przewodnika aż jestem ciekaw, a co do hiobowej strażniczki to już wiesz najlepiej.
Tym samym mogę prosić o opisanie lokacji startowej…?

[Kubeł1001]

No dobra, wezmę się za to. A z lokacją to takiego wała, aż tak mi na łeb nie wejdziesz, to już Twoja dola.

[Dawny użytkownik]

Karta gotowa

[Kubeł1001]

Armia bardzo fajna, mam pewien sentyment do Królów Grobowców, ale i tak nie przejdzie w całości. Wyrzuć skorpiony, a przy skarabeuszu napisz, że jest wielkości konia. Wtedy przejdzie, a utracone na starcie jednostki będziesz mogła zdobyć później, w trakcie gry. Radziłbym jakoś zmienić ten kostur, bo o ile pomysł jest bardzo ciekawy, to niewiele byś nim zrobiła, skoro ilość i moc zaklęć ofensywnych są zależne od tego, ile pozostaje Ci energii magicznej. A tej, po wskrzeszeniu i związaniu ze swoją wolą tak wielu istot, nie będzie zbyt wiele. Lepiej byłoby, żeby kostur sam miał w sobie zaklętą energię, która wymagałaby tylko jakichś przerw czy ładowania.

[Dawny użytkownik]

Wyrzuciłam skorpiony, dopisałam wielkość skarabeusza i poprawiłam kostur.

[Kubeł1001]

No i teraz akceptuję.

[Degant321]

Imię: Albert
Nazwisko: Becker
Wiek: 25
Pseudonim: Załoga statku nazywała go czasami “Ptasim Dziobem”
Rasa: Człowiek
Charakter: Jest on nad wyraz spokojnym, małomównym, aczkolwiek przyjaznym mężczyzną. Woli się trzymać na uboczu oraz preferuje unikać problemów chyba że te są natury medycznej. Niestety także trzeba powiedzieć że jest także tchórzem oraz naiwniakiem.
Frakcja: “Kundle” w takim sensie że statek na którym pracował należał do nich, tak to można powiedzieć że jest wolnym strzelcem.
Towarzysz(e): brak
Historia: Albert jest najmłodszym dzieckiem należącym z trójki rodzeństwa wywodzącego się z małżeństwa dwóch Alchemików Doktorów, Adriana i Mirandy Becker. Ich najstarszym synem był Daniel który to w wieku 14 lat wykazał całkiem spory potencjał magiczny i został wysłany by pobierał nauki w Gildii. Pośrednim dzieckiem była Sarah która miała to odziedziczyć po rodzicach ich klinikę, jednak ta pragnęła przygód oraz mordobicia, więc kiedy miała 18 lat uciekła z domu, następnie dołączyła do Kundli. Więc cała nadzieja rodziny na przetrwanie ich dziedzictwa została rzucona na najmłodszego członka rodziny Alberta. Na całe ich szczęście Albert okazał się znacznie mniej problematyczny od jego starszego rodzeństwa i kiedy przyszedł czas by się uczyć fachu od swych rodziców to zrobił to bez żadnych fochów oraz z entuzjazmem którego brakowało Sarze oraz Danielowi. Okazuje się że Albert miał pewien naturalny talent do sztuk medycznych i Alchemii, który to sprawił że kiedy miał 15 lat to jego rodzice wysłali go do Uniwersytetu czując że nic więcej nie zdołają go nauczyć. Na uniwersytecie Albert pobierał nauki od najlepszych ludzkich medyków oraz doktorów którzy pozostali po ewakuacji ludzkości na wyspy. Jednak po 5 latach studiów fundusze które jego rodzina dała mu na nie, zaczęły się kurczyć, więc by móc kontynuować naukę oraz zdobyć trochę bardziej praktycznego doświadczenia, Albert znalazł pracę jako pokładowy medyk na jednym ze statków Kundli, na którym to służył około 5 lat z pewnymi przerwami. Ogólnie pracowało mu się na statku dobrze jednak brakowało mu pewnego gruntu pod stopami, więc postanowił że po najbliższym rejsie i otrzymaniu wypłaty zwolni. Jednak na jego ostatnim rejsie statek złapał straszliwy sztorm który do zdewastował statek. W czasie jego załoga próbowała ewakuować do szalup jednak, przyjemniej z tego co Albert mógł zobaczyć, to tylko jemu udało się na takową dostać i to ledwo. Na domiar złego w czasie tego chaosu wiosła wypadły za burtę szalupy oraz…no…nie zdążył odebrać mapy od jednego z marynarzy więc Albert został sam, na dryfującej szalupie, na łasce fal oraz losu.
Majątek i nieruchomości: Ma wynajęty niewielki pokoik niedaleko Uniwersytetu gdzie pobiera nauki oraz około 350 sztuk złota przy sobie. Oraz około 3000 sztuk złota schowanych pod deskami swojego pokoiku przeznaczonych na kontynuację nauki.
Umiejętności: Jest on całkiem dobrym chirurgiem potrafiącym poskładać kogoś do kupy w całkiem krótkim czasie. Jeko wiedza na temat alchemii pozwoli mu rozpoznawać przydatne składniki w dziczy. Potrafi pisać i czytać. Potrafi na oko rozpoznawać ile czego trzeba by móc stworzyć poszczególne konkokcje alchemiczne.
Wady: Jego atrybuty fizyczne są raczej średnie. Nie zna się całkowicie na walce, jakąkolwiek bronią. Jest w pewnym sensie tchórzem którego bardzo łatwo można wystraszyć. Jest także dość naiwny, większość życia spędził w relatywnym bezpieczeństwie swego rodzinnego domu oraz uniwersytetu.
Magia:
- Alchemia, Poziom: Zaawansowany.
Zawód: Chirurg/Medyk/Doktor Pokładowy
Ekwipunek:
- Skórzana torba medyczna z całym potrzebnym zaopatrzeniem
(Bandaże, Nić i igła, Eliksir dezynfekujący (1 L), piła do kości, zestaw narzędzi chirurgicznych, 4 ścierki, 2 Buteleczki eliksiru przeciwbólowego (500 ml każda), zestaw 5 strzykawek.
- Skórzana torba podróżnicza na różne przedmioty.
- Oprawiony skórą pamiętnik
- Zestaw piór do pisania i 2 dwa 250 ml zatkane kałamarze.
- Klucz do wynajętego pokoiku.
Ubiór:

Wygląd:

[Kubeł1001]

Akceptuję. Ty zaczynasz pierwszym postem, wybierz jakąś lokację albo załóż własną. Jakiekolwiek wątpliwości obgadamy na prywacie.

[theslowestfootintheeast]

Imię: Johann Sigismund
Nazwisko: Todbringer
Wiek: 47
Pseudonim: Brak
Rasa: Człowiek
Charakter: W grze
Frakcja: Inkwizycja Światła
Towarzysze:
Jagram Sokole Oko
Ten 150-letni krasnolud to stary znajomy Johanna jeszcze za czasów bycia inkwizytorem. Jest bardzo dobrym strzelcem i przy okazji jest dobry w walce wręcz, szczególnie faworyzując walkę toporem dwuręcznym. Jagram jest jednak mocno uprzedzony względem Elfów oraz bardzo lubi wypić. Spokojny i lojalny, choć pod wpływem alkoholu zmienia się w furiata. Wyposażony w topór dwuręczny, kuszę z 50 bełtami i zbroję z utwardzanej skóry.
Historia: Johann Sigismund Todbringer urodził się w jednym z miast Związku Sainenskiego w rodzinie kupieckiej. Jego dzieciństwo było przepełnione głównie lękiem przed nadciągającymi Demonami, choć udało mu się uzyskać staranne wykształcenie, między innymi nauczył się czytać i pisać, a gdy osiągnął 13 lat, rozpoczął naukę szermierki, by w przyszłości być gotowym na walkę przeciwko piekielnemu najeźdźcy. Po osiągnięciu pełnoletności Johann zapisał się do milicji w Sainen, w której służył przez osiem lat. Rozpoczął wtedy naukę łucznictwa i kusznictwa - nauka łucznictwa nie przyniosła żadnych efektów, choć lepiej było z kusznictwem, którego podstaw się nauczył. Wykazał się wtedy jako dobry szermierz, choć podczas pacyfikacji zamieszek został raniony w twarz, tym samym zdobywając swoją pierwszą bliznę, znajdującą się pod lewym okiem.

Niemniej, w wieku 26 lat, Johannowi udało dostać się w szeregi Inkwizycji Światła. Było to możliwe ze względu na wtyki w sainenskiej milicji, które Inkwizycja Światła podstawiła. Od momentu przystąpienia do Inkwizycji Światła, Johann rozpoczął intensywną naukę posługiwania się Magią Światła - w momencie odejścia z Inkwizycji Światła znał ten rodzaj magii na poziomie zaawansowanym - i obsługi broni palnej, która na początku wydawała się być dla niego czymś dziwnym, lecz wkrótce przyzwyczaił się do niej. Najbardziej jednak wykazał się jako szermierz, będąc jednym z lepszych szermierzy w Inkwizycji Światła. Podczas jednej z misji dla Inkwizycji Światła, Johann spotkał niejakiego Jagrama Sokole Oko - krasnoludzkiego najemnika służącego w Inkwizycji Światła, a wkrótce obydwaj dżentelmeni się zaprzyjaźnili. W walkach z Demonami Johann otrzymał kolejne dwie blizny - pierwszą w okolicach nosa oraz drugą, znajdującą się na ustach.

W wieku 45 lat Johann rozpoczął wątpić w sens bycia Inkwizytorem Światła, uważając, iż nie uda się wygrać wojny z Demonami. W pewnym momencie chciał nawet odejść z Inkwizycji Światła, jednakże Jagram przekonał go do tego, żeby nie podejmować takiej decyzji, a dodatkowo zachęcił go do kontynuowania walki z Demonami. Zmotywowany na nowo Johann obecnie czeka na nowe rozkazy od dowództwa.
Majątek i nieruchomości: 500 sztuk złota
Umiejętności:
- Zwinny
- Bardzo dobry szermierz - szczególnie dobrze posługuje się mieczem dwuręcznym
- Świetny zmysł wzroku
- Potrafi czytać i pisać
Wady:
- Ze względu na wiek jest niezbyt silny
- Jedynymi broniami dystansowymi, którymi potrafi się posługiwać, są kusza i broń palna
- Średni z niego medyk
- Nie lubi nosić ciężkiego pancerza, gdyż uważa, iż bardzo mocno ogranicza on manewrowanie
Magia:
- Znajomość Magii Światła na poziomie zaawansowanym
Zawód: Inkwizytor Światła
Ekwipunek:
- Miecz dwuręczny
- Zbroja składająca się z żelaznych naramienników, rękawic ze skóry utwardzanej z domontowanymi płytami żelaznymi w okolicach knykci, buty z utwardzanej skóry i kolczugi, którą Johann wkłada pod płaszcz
- Trzy ostre drewniane kołki
- Pistolet skałkowy
- Sakiewka na proch czarny
- 30 ołowianych kulek do pistoletu skałkowego
- Pobojczyk, którego Johann używa w celu przeładowania pistoletu skałkowego
- Racje żywnościowe na tydzień
- Bukłak z wodą
Ubiór: Jest poniżej
Wygląd:

[Kubeł1001]

Wszystko fajnie, tylko że do Inkwizycji dość ciężko się dostać, a jeśli już, to nie można jej tak sobie opuścić, a jeśli już, to co najwyżej na kilka dni, aż inni Inkwizytorzy odnajdą takiego delikwenta i pokażą mu, że nie wypada zdradzać swoich kompanów.

[theslowestfootintheeast]

Dobra, teraz wszystko powinno być w porządku.

[Kubeł1001]

Jeśli chcesz żyć jako łowca nagród, to ja Ci tego nie bronię. Gdybyś uważnie przeczytał opis Inkwizycji, to zauważyłbyś, że oni często poruszają się samotnie, wedle własnego uznania, gdzie będą potrzebni, brużdżąc Demonom. Dlatego on nie dostanie żadnych rozkazów, chyba że stanie się coś niezwykłego.
Dlatego wykaż się kreatywnością przy pierwszym poście. Niemniej, akceptuję, wybierz temat startowy i zacznij pierwszy.