Leśny Trakt
-
— Nie wątpię, ale w takim razie… — Pociągnęła kosmyk swoich włosów dłonią. — Zacznijmy od tego, by powiadomił pan mieszkańców wioski o tym, by trzymali się z dala od lasu. Trzeba zakazać polowań i wypalania drzew.
-
- Powiedzieć to ja mogę swoje, a zawsze znajdzie się taki, co nie posłucha. - odparł i spojrzał spod byka na Elfy, dodając szeptem: - Pani woli z tamtymi dzikusami obstawać niż z nami, tak?
-
— Te “dzikusy” uratowały mi życie. — Syknęła raczej chłodno.
-
Otworzył oczy nieco szerzej i pokiwał głową, rzucając Gelu i reszcie jeszcze jedno, ukradkowe spojrzenie.
- No dobrze… To po co właściwie pani do mnie przyszła? I czego oczekuje? - zapytał, a Ty przeczuwałaś, że liczy na to, iż od siebie dodasz nie tylko o wymaganiach, ale i ewentualnych nagrodach. -
— Potrzebujemy wsparcia w walce z Gideonem, a tego można udzielić na wiele sposobów. Dla przykładu, informowanie o wszystkich posunięciach uzurpatora, to będzie duża pomoc. Musimy obalić go, a gdy już wrócę na swoje miejsce w dworze, to na pewno nie zapomnę o tym, że ta wioska jako pierwsza udzieliła mi pomocy. — Przerwała, spoglądając w kierunku zabudowań. — I odwdzięczę się, w złocie czy innej pomocy.
-
- A jak się nie uda… Pani nic nie musi mówić, ja głupi nie jestem, ale Orków już wcześniej na oczy widziałem i im nie ufam… Ja się boję, co oni by tu zrobili, jakby Gideon się o czymś dowiedział.
-
— Musielibyśmy działać tak, by się nie dowiedział… — Zastanowiła się, owijając kosmyk wokół palca.
-
Pokiwał głową, w pełni się tym zgadzając, choć widać po nim, że nie miał konstruktywnego pomysłu, jak wcielić taki plan w życie, pewnie liczy, że sama coś wymyślisz.
-
// Żebyś nie narzekał, że łebe łebe, Radio zaś nie odpisuję: właśnie myślę nad tym “konstruktywnym pomysłem”. Nie chcę wcielać w życie jakiegoś miernego planu, bo wiem, że wiele z moich obecnych działań zaważy na tym, jak potoczy się fabuła naszej szlachcianki. //
-
//Otóż i tak będę narzekać.//
-
— Informacje moglibyśmy wymieniać za pomocą wyznaczonych w tym celu, zaufanych wysłanników. — Odpowiedziała po dłuższej chwili namysłu. — Pod pretekstem polowań czy chociażby zbierania grzybów mogliby spotykać się w skrytym miejscu na skraju lasu i tam przekazywać wszystko, co niezbędne. Jednak musiałyby być to naprawdę odpowiednio dobrane osoby.
-
- No to ja wyślę Prześnogórkę. - odparł, wskazując na wielkiego chłopa z drewnianym młotem w dłoniach. - Ufam mu bardziej niż dla własnego syna. No, żadnego w zasadzie nie miałem, ale on bardziej godny zaufania niż wszyscy inni wieśniacy wzięci do kupy.
-
— Świetnie, a my wyślemy… — Tutaj spojrzała pytająco na Gelu, w końcu on znał swoich ludzi najlepiej i wiedział, kto nada się do takiej roboty.
-
Skinął głową i wyznaczył jednego z towarzyszących Wam Elfów, zdaje się, że tego, który związał Cię, zakneblował i zawiązał oczy przed wyjściem z obozu.
- Wszystkim moim podwładnym ufam tak samo. - odparł, co było aluzją do słów sołtysa, który zdawał się ufać wyłącznie temu jednemu chłopu. - Ale Ivor jest z nich wszystkich najszybszy, najzwinniejszy i najwięcej czasu spędził pośród ludzi. Doskonale się do tego nada. -
— Dobrze! — Złączyła dłonie. — W takim razie kwestię wymiany informacji mamy za sobą… A wątpię, czy jest jeszcze coś, co moglibyśmy obecnie załatwić. — Ponownie spojrzała pytająco to na Gelu, to na Bemiasza, nie wiedząc czy powinna już zakończyć rozmowę, a może pominęła jakiś kluczowy temat? — Jest? — Dodała już ciszej.
-
Chwilowo nie, czego wszyscy byli świadomi i Bemiasz znów Ci się ukłonił, skinął lekko głową Gelu i odszedł z powrotem do wioski ze swoim postawnym ochroniarzem.
-
A wtedy Densissma odetchnęła głęboko, jakby odjęto z jej barków wielki ciężar.
— Jak poszło? Dobrze? — Spytała niepewnie Gelu, nie wiedząc jak ocenia jej negocjacje z Bemiaszem. Bała się, że mogła bardziej zaszkodzić, aniżeli pomóc jej i ich sprawie. -
- Jeśli jego lojalność jest taka, jak nas zapewniałaś, to tak. Ale obstawę moimi zwiadowcami wioskę i prowadzącą do niej drogę, jeśli spróbuje nas wydać Gideonowi to dowiem się o tym o wiele szybciej, niż tamten zdąży przysłać tu swoich Orków na pomoc.
-
— Rozumiem. — Lekko kiwnęła głową. Wygląda na to, że Gelu ma wszystko pod kontrolą, to ją uspokoiło. Chociaż prędzej czy później Densissma będzie musiała stać się bardziej niezależna…
-
Skinął głową, wpatrując się w Ciebie wyczekująco, podczas gdy pozostałe Elfy uważnie obserwowały horyzont. Najwidoczniej czekał na jakieś inne kwestie do omówienia czy pytania lub decyzję na powrót do obozu. Nic dziwnego, tylko tam byliście, póki co, bezpieczni, im dłużej przebywacie z dala od umocnionego obozu Leśnej Straży, tym większe grozi Wam niebezpieczeństwo.
