Kijów
-
- To w takim razie ruszamy. - odpowiedział, biorąc ze sobą swoje rzeczy, po czym ruszył za swoim towarzyszem.
-
Podoficer od razu przeszedł do konkretów:
- Mam pozwolenie od dowództwa. Tak jak mówiłem, idziecie pierwsi, a jeśli będziecie robić coś podejrzanego, z miejsca Was zastrzelimy. Jeśli to, co mówicie, to prawda, to się odwdzięczymy, choćby dając Wam paliwo na drogę za darmo i część łupów zdobytych tam. A jeśli nie będzie tak bogato, to i tak coś zyskamy, a Was postaramy się wynagrodzić. Pasuje? - zapytał, choć obaj dobrze wiedzieliście, że nie macie za bardzo wyboru i musi się podobać. -
- Mnie tam pasuje. - odparł, aczkolwiek czekał na odpowiedź swojego towarzysza.
-
– To samo idzie w drugą stronę. Spróbujcie nas wykiwać, a skończy się to masakrą. I tak, pasuje.
-
- Nie sądzę, żebyś był w odpowiedniej sytuacji do grożenia nam. Żaden z Was.
-
Jako były milicjant odbywający służbę za czasów Związku Radzieckiego, a później za Matuszki, miał wiele razy łeb na karku i już nie raz go próbowano w chuja zrobić, więc teraz jakby ktoś chciał go zrobić, to tak łatwo się nie da.
– Kiedy chcecie ruszać? -
// Nie mam nic tu do dodania. //
-
- Jak tylko otrzymamy posiłki od dowództwa, większość moich ludzi musi pilnować stacji i jej zasobów, ja wezmę tylko kilku najlepszych i tych, których dostanę w ramach wsparcia. No i Was.
-
– Czyli mamy trochę czasu. Coś jeszcze?
-
- Mam nadzieję, że wszyscy na tym zyskamy. A teraz możecie odejść, chyba że macie jakieś pytania.
-
– Ja nie mam. Michaił? – spojrzał się na swojego kamrata.
-
- Nie mam żadnych pytań. Po prostu poczekajmy na te posiłki.
-
//Jeszcze jakieś przygotowania, plany, rozmowy, interakcje, cokolwiek? Czy przewijać?//
-
//Ja jestem za przewinięciem//
-
// Ja również. //
-
Czekaliście w względnej nudzie jakąś godzinę. Niedługo będzie zmierzchać, ale może to i lepiej? Tak czy siak, po tej godzinie przyjechały obiecane posiłki, kolejnych trzydziestu ukraińskich sołdatów na trzech ciężarówkach, z czego jedna była zapełniona tylko kilkoma ludźmi i pewnie miała posłużyć za transport Wam, sierżantowi i kilku jego najlepszym ludziom.
-
– No, Michaił, chyba idziemy.
Jeszcze raz pochopnie obejrzał swojego kałacha i ustawił się przy ciężarówce. -
- Ano. - odparł krótko i również ustawił się przy ciężarówce.
-
Sierżant i jego ludzie zajęli miejsca na pace pojazdu, konwój czekał już właściwie tylko na Was.
-
Zatem wskoczył na pakę pojazdu.
