Pustynia Śmierci
-
Dice zmieszał się na chwilę.
— Okej, pokaż mi ten nóż. -
Tak jak mówił mężczyzna, nic wielkiego: Drewniana rączka, a w niej wykonane ze złomu ostrze. Nie była to stal nierdzewna, ale też nie skorodowane żelastwo, które złamie się po pchnięciu nim wroga.
-
– Topór strażacki. – uniósł go na wysokość swojej klatki piersiowej. – Wytrzymały, porąbie drewno, drzwi i bez trudu zetnie łeb sztywniaka.
-
Mężczyzna przyjrzał się mu, ocenił, nawet wziął do rąk, a później Ci oddał.
- Dam za to dwa toporki do rzucania albo jeden uniwersalny, do walki z bliska i na odległość. -
Czarnoskóry przez moment przypatrywał się ostrzu, ale w końcu poddał się i odpowiedział:
— Stoi, masz swój kanister, brachu. — To mówiąc, podał przedmiot handlarzowi. -
Skinął głową i schował go gdzieś do wnętrza samochodu. Cóż, nie był to najlepszy interes, jaki miałeś okazję ubić, ale nie zdziwiłbyś się, gdyby gość mówił prawdę i rzeczywiście od innych handlarzy i kupców dostałbyś coś gorszego niż ten nóż lub nawet nic.
-
To prawda, ale Dice’owi zależało tyle na nożu, co nieumarłemu na higienie okolic intymnych. Wychapał nóż tylko po to, by później opchnąć go za coś lepszego, i powolutku, powolutku dobrać się do upragnionego odtwarzacza. Właśnie, skoro mowa o targach, to gitarzysta rozejrzał się za jakimś rzeźnikiem czy innym post-apokaliptycznym McDonaldem, którego mógłby zbajerować w zakup noża.
-
Handlujących prowiantem było sporo, to był tylko przystanek, a nie miejsce zamieszkania, więc wielu kupowało jedzenie na drogę, a i Gniazdo Tułacza musiało robić zapasy, tak świeżego, jak i puszkowanego, wędzonego czy suszonego żarcia, więc tutaj miałeś dość spory wybór.
-
– A ten uniwersalny nie rozpierdoli się przy pierwszym zamachnięciu się albo rzuceniu?
-
- To dobra broń, możesz jakoś wypróbować, zanim kupisz, byleby tak, żebym widział, że nie chcesz go ukraść i nic nie kombinujesz.
-
W takim razie podszedł do najbliższego handlarza sprzedającego świeże mięso.
— No witam! -
Również się przywitał, ale był widać typem mruka, który nie zamieni z Tobą nawet słowa, jeśli czegoś nie kupisz, bo to na sprzedanym towarze, a nie na pogaduchach, może zarobić na życie.
-
– Więc wypróbuję.
Rozejrzał się za czymś, co mogłoby robić za cel. Jakiś kawałek drewna albo coś podobnego. Byleby nie było w pobliżu ludzi. -
Nie było nic takiego, ale Indianin wręczył Ci jakąś krótką deskę. Może nie najlepszy cel pod słońcem, ale lepsze to, niż nic.
-
— Słuchaj brachu, widzę, że masz tutaj sporo mięsa. A wiesz co Ci się przyda do mięsa? To cacko! — To mówiąc, wyeksponował nóż. — Może nie wygląda, ale załatwisz nim wszystko, od krojenia ćwiartek, do robienia szaszłyków z pojebanych szczurów na pustyni. Serio, wszystko możesz tym przeciąć! Więc może oddałbym Ci tego małego wariata za coś fajnego, co?
-
Widząc to, co próbujesz mu wycisnąć, oraz słysząc mowę zachwalającą towar, handlarz pokręcił głową i roześmiał się.
- Nowy jesteś w te klocki, co? -
– No dobra, a pokażesz mi jak się tym rzuca?
-
Nieco go to zdziwiło, bo pewnie spodziewał się, że skoro chcesz kupić taki sprzęt, to pewnie znasz się na rzeczy, ale nie miał zamiaru oponować, w końcu to dla niego zysk. Skinął głową i ustawił deskę tak, aby stała stabilnie i podczas rzutu toporek nie zniszczył nic więcej, niż tylko ją, po czym wziął go do ręki i zważył w dłoni. Przyjął postawę jak do zadania ciosu jedną ręką, którą dzierżył broń, wziął zamach, zmrużył oko, aby lepiej wycelować i machnął, wypuszczając broń, która zawirowała w locie kilka razy, ostatecznie wbijając się ostrzem niemalże w środek deseczki.
-
— Eee… — Dice zaciął się, a jego czarna twarz nieco się zmarszczyła. — No trochę?
-
- Taaa. I co niby chcesz w zamian za ten szajs?
