Kijów
-
— Będziemy mieć piętro za sobą, ale tych Ukraińców już nie. Jeżeli niczego nie znajdziemy, to na pewno się na nas wkurwią i pewnie zapierdolą moją kochaną Wołgę.
-
- Lepiej, żebyśmy coś kurwa znaleźli. Ruszajmy. - odparł szeptem do towarzysza i ruszył naprzód.
-
Jakby udzielając Wam pozwolenia, dowódca Ukraińców dopiero teraz, po fakcie, krzyknął:
- Przeszukajcie tamto piętro i spróbujecie znaleźć inną drogę na dół! Jeśli się Wam nie uda, to wróćcie tutaj! My przeszukamy parter.
- A po starszyna tak się drze? - usłyszeliście jeszcze pytanie jednego z szeregowych żołnierzy.
- Właśnie rozpierdolili schody, to mi się nie wolno drzeć? Jeśli ktoś miał nas usłyszeć, to usłyszał. Do roboty. -
— Patrz pod nogi, bo ja już się prawie wpierdoliłem w dziurę, jak próbowałem się dostać do tej galerii. — polecił swojemu znajomkowi i zaczął przeszukiwać piętro.
-
- Tak jest, panie lejtnancie! - odparł żartobliwie i rozpoczął przeszukiwanie piętra.
-
Jeśli liczyliście na bogate łupy, to sporo się przeliczyliście, bo takich tu nie było. A w sumie to żadnych tu nie było, piętro ogołocono równie sprawnie, jak parter. Ale na pewno nie było aż tak opustoszałe, bowiem widzieliście ślady stóp odciśnięte na warstwach kurzu w niektórych miejscach, które wyglądały na dość świeże.
-
- A jednak moje podejrzenia okazały się słuszne. Zastanawiam się, czy nie powinniśmy pójść za śladami; być może znajdziemy tych dresiarzy. - powiedział do swojego towarzysza. - Chcesz to sprawdzić?
-
— Albo jakieś inne cholerstwo. Chuj wie.
Ślady stóp wskazują na to, że szła jedna osoba czy więcej? -
Jedna, ale podejrzewałeś, że mogli mieć takie same buty i chodzić po swoich śladach, aby zmylić ewentualnych napastników, choć z drugiej strony nic nie wskazywało na to, aby byli tak inteligentni.
-
— Oczy dookoła głowy i patrz nawet na sufit.
Ruszył powoli wzdłuż śladów, nasłuchując i oglądając całe otoczenie. -
Ruszył powoli za towarzyszem, rozglądając się, czy wokół nich nie dzieje się nic podejrzanego.
-
W końcu usłyszeliście coś, a dokładniej słowa. Nie wiedzieliście, jakie dokładnie, rozmawiający byli daleko przed wami, ale wiedzieliście już, że to najpewniej ze swoimi starymi znajomymi macie do czynienia.
-
Odwrócił się do towarzysza i położył palec na ustach, aby ten nic nie gadał. Ruszył powoli przed siebie, patrząc na pod nogi, aby nie wleźć na coś, co mogłoby narobić hałasu.
-
Wyjął swój karabin i obserwował, czy dresiarze nie atakują jego towarzysza.
-
Dostrzegliście dwóch spośród dresiarzy, ubranych i uzbrojonych podobnie jak tamci ostatnio. Dzieliło was od nich może z dwanaście metrów, stali na rogu korytarza prowadzącego wgłąb centrum, rozmawiając o czymś cicho, ale sądząc po tonie głosu i gestykulacji, dość nerwowo, zwłaszcza, że przy okazji wypalali papierosa za papierosem.
-
Zbliżył się bliżej, uważając na każdy swój krok. Nie chcę zwrócić na siebie uwagi, bo chce trochę ich podsłuchać. Jeżeli ciche podkradnięcie się nie uda, a tamci zaczną strzelać, to on też odpowie ogniem.
-
Kontynuował obserwowanie sytuacji i jeśli wywiąże się strzelanina, to on wspomoże swojego towarzysza w walce z dresiarzami, odpowiadając wrogowi ogniem.
-
- … pierdolnie aż miło. - powiedział jeden, pospiesznie kończąc papierosa. Choć był poddenerwowany i sięgnął po broń, to zdaje się, że żadnego z was nie usłyszał ani nie zauważył.
- Ta, dobrze się będzie stąd zmyć, nim pierdolnie. Fucha dobra, biorę od nich nagrodę, pohulam sobie trochę i lecę znowu, sama przyjemność, a jak dobrze dają zarobić.
- Ja to już nie mam zamiaru. Jakieś chuje sprzątnęły Jurija i dwóch innych na patrolu, a potem ktoś zaatakował warty przed wejściem.
- Myślisz, że to dlatego spierdalamy?
- No a jak? Dobra, chodź.
Po tych słowach jeden z dresiarzy odwrócił się i odszedł, oddalając od was, a pozostały rozejrzał się jeszcze nieufnie, ale widocznie i on nie dostrzegł niebezpieczeństwa, bo przynaglany przez towarzysza również się oddalił. -
Paweł by prychnął w tym momencie, że spierdalają tylko dlatego, że jakiś dwóch Rosjan spod Uralu wyrżnęło paru ich chłopaków.
— Wracamy, kurwa. Jak najszybciej. — wyszeptał do znajomego i zawrócił. Trzeba ostrzec tych Ukraińców, bo jeszcze osadzą jego i Michaiła o zaciągnięcie ich w zasadzkę. Jeżeli w ogóle Paweł i Michaił wyjdą z tego żywi, bo może im się sufit spierdolić na łeb. -
- Jebane pizdy, zamiast powalczyć z nami i Ukraińcami chcą nas zajebać ładunkami wybuchowymi. - odpowiedział zdenerwowany i również zawrócił. Mógł jednak nie sugerować Ukraińcom pójścia do galerii, którą za chwilę zniszczą dresiarze, ale czasu nie da się cofnąć. Teraz liczą się sekundy, bo nie wiadomo, kiedy nastąpi wybuch.
