Miasto Kasuss
-
Poupychała więc hajs po kieszeniach, podobnie sztylety i z mieczem w ręku w końcu wyskoczyła przez okno.
-
Wylądowałaś dość miękko i bez śladu jakiegokolwiek bólu, złamanie czy inny uraz to teraz ostatnie, czego byś potrzebowała. Na tyłach karczmy było pusto, poza tobą nie było tu nikogo. Całość była ogrodzona z dwóch stron przez płot, po bokach, gdzie słyszałaś gwar ulic, z lewej większy niż z prawej, więc to pewnie tam była ta główna. Poza tym podwórze zaśmiecało błoto, resztki wyrzucane tu z karczmy i tym podobne, gdzie kręciły się małe ptaki, szczury i bezdomne koty, jednak wszystkie zwierzęta uciekły, gdy nagle się tam pojawiłaś. Do tego wspomniane już beczki i skrzynie, gdzie skrył się mężczyzna, a przynajmniej gdzie prowadził ślad krwi z jego rany. Raczej już ci nie ucieknie, ale i tak powinnaś działać szybko, widziałaś za sobą drzwi, którymi można było wyjść na zewnątrz z karczmy, a lepiej, żeby nikt cię nie zastał, gdy obcinasz mu łeb, aby dzięki temu odebrać nagrodę.
-
Ruszyła więc szybko w tamtą stronę, dzierżąc tamten głupi miecz.
-
Musiałaś rozsunąć beczki i skrzynie, aby się do niego dobrać. Tak przynajmniej myślałaś, bo ciała czy żywego złodzieja nie znalazłaś, jedynie jego krew przemieszaną z błotem i ubrania, które miał na sobie, gdy go dźgnęłaś. Dopiero po chwili dostrzegłaś jakiś ruch nieco dalej, ale nim zdążyłaś zareagować, wybiegł stamtąd przerażony szczur, który czmychnął na podwórze i ukrył się gdzieś.
-
Rozejrzała się, czy jest w ogóle w stanie znaleźć tego szczura. Tak na wszelki wypadek.
-
Musiałabyś przetrząsnąć całą okolicę, na co nie masz zbytnio czasu, a i tak nie daje to większych szans na sukces, jeśli mają tu jakieś tunele, to równie dobrze może być już daleko stąd, a fakt, że wyglądał identycznie jak wszystkie inne szczury, które zauważyłaś wcześniej, zeskakując tutaj, też nie pomoże w poszukiwaniach.
-
Westchnęła ciężko i postarała się jak najszybciej znaleźć wyjście i z niego skorzystać.
-
Powrót do karczmy oknem nie wchodził w grę, tak jak wejście tylnym wyjściem do środka, chyba że chciałabyś mieć na głowie jeszcze tego Goblina i jego osiłków. Na szczęście udało ci się znaleźć poluzowane deski, dzięki czemu szybko, cicho, sprawnie i bez zwracania na siebie większej uwagi wróciłaś na główną ulicę miasta jak gdyby nigdy nic.
-
Zastanowiła się, czy jest sens już teraz upłynniać tego mieczora. Albo na ile jest to możliwe żeby gość przyszedł się od razu zemścić.
-
Abby:
Cóż, wciąż musiał się ukrywać, więc pewnie jeśli się zemści, to będzie próbować zrobić to cicho i bez świadków, co utrudnia mu robotę, zwłaszcza, że może skorzystać z pomocy niewielu wspólników, gdzie większość wydałaby go komuś, kto dałby nagrodę. Niezależnie od tego, musi zaleczyć ranę, na pewno ciężką, może nawet śmiertelną, jeśli przez błoto, w którym się tarzał, wdała się infekcja lub stracił za dużo krwi. Możliwe, że nie zemści się już wcale, nie mając ku temu środków, możliwości czy nawet zdrowia. Jeśli chodzi o miecz, to jeśli nie planowałaś nauczyć się nim władać, to pozbycie się go może być dobrym ruchem, to zawsze kolejne złotniki, które pozwolą sfinansować przerzut dzieciaków do bezpiecznego Hammer, a także dzięki temu pozbędziesz się dowodu, że próbowałaś zabić złodzieja, choć to raczej kwestia drugorzędna.
Jurek:
Po ostatniej, co prawda udanej, akcji musiałeś na jakiś czas przyczaić się w swojej kryjówce nieopodal Gilgasz. Było nudno przez jakieś dwa tygodnie, ale miałeś czas zająć się tym tymczasowym lokum. Gdy tylko wróciłeś do miasta i antykwariatu Polomona, ten wprowadził cię w szczegóły kolejnego zlecenia. Dość mglistego, trzeba przyznać, bo sam nie wiedział za wiele, tyle ile powiedział mu zleceniodawca. Miałeś udać się do Kasuss i zdobyć pewien kufer, którego otrzymałeś szczegółowy rysunek, choć domyślałeś się, że chodzi o zawartość, acz pod żadnym pozorem nie było wolno ci go otwierać, aby sprawdzić, co było w środku. A cokolwiek to było, było cenne z dwóch powodów. Pierwszy był taki, że za wykonanie zlecenia i dostarczenie kufra do antykwariatu w Gilgasz tajemniczy zleceniodawca oferował aż tysiąc dwieście sztuk złota. A drugi, że kufer eskortowało kilku najemników, wśród nich takie sławy tego zawodu jak Magnus Ignis i Nag imieniem Eerci. Nie mieli oni, na szczęście, pilnować go dalej, pozbyli się go po dotarciu do miasta, ale była to jedyna wskazówka, gdzie szukać kufra, zleceniodawca nie wiedział więcej, choć podał informacje, w której karczmie szukać najemników. Z racji pełnionych funkcji Polomon i Imago nie mogli udać się z tobą, ale Zmniennokształtny jak najbardziej ci towarzyszył, póki co pod postacią Elfki, dziwnie podekscytowany tą misją. Wyruszyliście od razu, podróż do miasta Kasuss przebiegła bez problemów, wynajęliście pokoje w jakiejś pierwszej z brzegu gospodzie i teraz możecie zacząć planować dalsze posunięcia. -
//bardziej mnie zastanawiało czy w tej chwili mogę po prostu gdzieś wbić i go sprzedać czy potrzebuję dogodniejszej pory//
-
//Jak najbardziej możesz to zrobić od razu, jeśli chcesz.//
-
Na miecznika się nie nadawała, więc postanowiła go opchnąć póki jeszcze może. Ruszyła więc do pierwszego miejsca, które przyszło jej do głowy, w którym mogłaby zdobycz upłynnić.
-
Mogłabyś zrobić to w pierwszej lepszej kuźni czy straganie, więc nie było z tym żadnych problemów. W ten sposób po niecałym kwadransie bez żalu pożegnałaś kawałek żelastwa, dostając w zamian mieszek, a w nim czterdzieści złotników.
-
Ruszyła więc do domu. Nie wydawało jej się, by jej uciekinier był w stanie ją zaatakować, więc była raczej spokojna.
-
//Żeby pociągnąć fabułę do przodu można zrobić przeskok w czasie o kilka dni. Pasuje ci to czy masz coś jeszcze do załatwienia albo pogadania?//
-
//okejo, skipujemy
Dethan wie że go kocham// -
Kilka kolejnych dni minęło wam wręcz zaskakująco spokojnie, czyli chyba tak, jak chcieliście. No, może nie licząc wspólnie spędzonych nocy z Dethanem, wtedy nie było tak nudno… Tak czy siak, zdobyte przez ciebie pieniądze dołożyły kolejną cegiełkę do wielkiego planu przeniesienia sierocińca z daleka od niebezpiecznego Kasuss, najlepiej do Hammer. Jak się okazało, Dethan, w zamian za jakąś przysługę, czego dokładnie nie sprecyzował, ale obiecał powiedzieć ci później, załatwił wszystko i nie trzeba było już zbierać kolejnych pieniędzy. Lada dzień miało przybyć do miasta kilka statków rzecznych, które miały zabrać was, dzieciaki i wszystkie te rzeczy, które dało się zabrać, do miasta Paladynów. Ale sen z powiek spędzało ci to, że jedno z dzieci zaginęło. Szukaliście, gdzie się dało, dając też informacje do władz i znajomych, ale nic to nie dało. Gdy w okolicach południa dzieci były już nakarmione i czekały z niecierpliwością na wyjazd, tobie myślenie o tym, gdzie ten pechowy bachor się zapodział przerwało pukanie do drzwi.
-
Sylvia oczywiście bardzo się martwiła o dziecko, jednak im dłużej go nie było tym bliższa była myśli, że może się ono już nie znaleźć. Westchnęła i poszła otworzyć. Trzymała jednak rękę na nożu w pogotowiu.
-
Nie będzie potrzebny, przynajmniej tak ci się wydawało. Doskonale wiedziałaś, że lokalna straż miejska była przeżarta przez korupcję i właściwie zależna od Kartelu, będąc jego milicją w razie potrzeby, która ma robić przykrości konkurencji, ale jednak dbali o utrzymanie choć namiastki porządku w tym mieście bezprawia. Ten tutaj był typowym miejskim strażnikiem, poznałaś go po ubiorze i uzbrojeniu, na które składała się włócznia, tarcza, długi miecz i sztylet. Otaksował cię szybko wzrokiem i odchrząknął.
- To pani prowadzi ten sierociniec?
