Begin
-
- Tak, powiedział że zna Krainę bardzo dobrze.
-
— Ach tak.
Popatrzyła na kota.
— Cóż mogę powiedzieć, powodzenia. -
- Dzięki! - Po czym po chwili konsternacji dodała - gdzie masz pokój gościnny?
-
Wskazała na drzwi.
-
A więc tam też się udała.
-
A Sho podreptał za nią. Powoli nawet robiła się senna.
-
W takim razie położyła się na łóżku i spróbowała zasnąć.
-
Zasnęła. W swym śnie zaś była w basenie pełnym banknotów. Pływała sobie w nim.
-
No i pływała.
-
I nagle poczuła, że zaczęła się topić.
-
Zaczęła energicznie wymachiwać rękami i w jakikolwiek sposób utrzymać się na powierzchni. Kiedy głowa wystawała jej ponad poziom pieniędzy, łapała oddech i wzywała pomoc.
-
Zobaczyła wtedy swojego ojca, który stał nad basenem i dość niechętnie mówił jej, by się uspokoiła i po prostu zaczęła pływać.
-
Spróbowała się więc jakkolwiek opanować.
-
Kiedy na moment rzeczywiście się uspokoiła, ojciec ją zostawił. Angelika poczuła dno pod stopami.
-
Próbowała właśnie zrozumieć co przed chwilą miało miejsce. Pływa sobie w pieniądzach, nie było to aż tak bardzo dziwne, zwłaszcza że czasem sobie ze znajomymi żartowała na temat basenu z pieniędzmi. Jednak późniejsze przyjście ojca, który jej pomógł i sobie ot tak odszedł, nieco ją zszokowało. Nie spodziewała się po nim takiego zachowania. Dno wyczuwalne pod stopami było jeszcze dziwniejsze i nieco ją zawstydziło, bo wychodzi na to że topiła się w płytkiej wodzie…
-
Nagle pieniądze zaczęły znikać, a Angelika usłyszała kłótnię swoich rodziców.
-
Och, tylko nie to. Ostrożnie zaczęła iść w kierunku odgłosów. Domyślała się, że próby ucieczki na niewiele by się zdały, więc postanowiła od razu stanąć w twarz z koszmarem.
-
Zaczęli się drzeć na temat tego, że jesteś jakimś dzikim podrzutkiem.
-
Co prawda, spodziewała się czegoś gorszego lub nieco bardziej… realnego? Oczywiście nie oznacza to, że te słowa po niej spłynęły. Zrobiło jej się bardzo przykro, może i nawet trochę łezek poleciało. Stała i słuchała dalej.
-
Zorientowała się, że bolą ją plecy.
