Sylvia
-
//To tak dla pewności: Pilot jednego myśliwca pyta, czy może otworzyć ogień, tak? A czy mój okręt jest w zasięgu, żeby wspomóc go swoją bronią czy coś?//
-
//Tak, i byłbyś w stanie zapewnić wsparcie ogniowe, acz duża odległość oznacza średnią celność dla ciebie i możliwość uników dla wroga jeśli strzelasz czymś wolniejszym od światła.//
-
- Czekaj na nas i monitoruj sytuację. - polecił pilotowi myśliwca, a później odwrócił się do innych członków załogi: - Cała naprzód, zmniejszamy dystans. Wszyscy artylerzyście na pozycje, przygotować się do walki. Postawcie na nogi zespół abordażowy, chcę mieć też jedną eskadrę myśliwców gotową do startu, ale z wylotem mają czekać na mój rozkaz.
-
“Pozwolenie na prowadzenie zespołu szturmowego?” Zapytał Sanders, odrywając się od swojego monitora. “I w sumie zapytam się najpierw, czy chcesz osobiście złożyć im wizytę?”
“A wiecie kim dokładnie są oni?” Wtrącił się jeden z operatorów dział, jakiś Faun z psimi uszami którego imienia Plag nie mógł sobie w tej chwili przypomnieć. Chyba jeden z tych co przyszli jako uzupełnienie załogi po ostatniej ciężkiej bitwie. “Znaczy słyszałem co właśnie powiedzieli, ale wiemy co chyba atakujemy, prawda?”
-
- Dzisiaj chyba najwyższa pora się rozerwać. - odparł oficerowi i odwrócił się w kierunku innego załoganta. - Wiemy, że to transportowiec, a transportowce i frachtowce zawsze oznaczają dla nas szansę zysku. Nie mówię, że ich zaatakujemy, bo zawsze może okazać się, że odbije się nam to większą czkawką niż to warte, ale lepiej być gotowym. Widzicie jakieś symbole czy cokolwiek, co pozwoliłoby zidentyfikować ten statek? - powiedział. Ostatnie zdanie skierował do załogi myśliwca, która znalazła frachtowiec, będącej najbliżej i mogącej to ocenić.
-
“Nie mają oznaczeń korporacyjnych, więc nie możemy…” Pilot po drugiej stronie zamilkł na chwilę. “Zaraz, specu z tylnego siedzenia mówi mi że pancerz tego czegoś jest nadzwyczaj gruby. Takie jednostki robi się tylko w Pasie żeby latały po Pasie. Nie wiem czy to w czymś pomaga, ale proszę.”
-
- Jakieś widoczne uzbrojenie lub cokolwiek?
//Nie będę pisać tego co post, ale w domyśle okręt ciągle się zbliża, chyba że w jakimś poście napiszę w końcu coś innego.// -
//Jasne//
“Raczej nie… a w każdym razie nie widzimy. Pancerz jest naprawdę gruby, ale może to dla amortyzowania przypadkowych zderzeń. A skoro już o tym mówimy, statek zmierza w naszą stronę z przyśpieszeniem. Możliwe że już nas widzą. Odbiór.” -
//Przez “naszą” ma na myśli, że leci w kierunku myśliwca, nie mojego okrętu, tak?//
-
//Powiedzmy że tak//
-
- Zawracajcie powoli w naszym kierunku, gdyby próbowali was wywołać sprzedajcie im jakąś bajeczkę, dopóki nie znajdziemy się na tyle blisko, żeby was wesprzeć. Postarajcie się też ich nie prowokować dopóki nie mamy pewności, że rzeczywiście są nieuzbrojeni. Jeśli pójdzie dobrze, to poddadzą się bez jednego wystrzału z naszej strony.
-
“Spróbujemy, ale zawrócenie z naszą obecną prędkością zajmie trochę… o nie.” Tutaj nastała kolejna niekomfortowa pauza. “Chyba próbują się z nami kontaktować radiowo. Jak nic nas tu widzą. Przekazać wam mikrofon, czy samemu coś wymyślać?”
-
Odetchnął cicho z ulgą, bo gdy tylko usłyszał “o nie” to już myślał, że jednak są uzbrojeni i zaraz będzie musiał pożegnać się z załogą myśliwca.
- Daj mi ich i leć dalej w naszym kierunku. -
“Zrozumiano,” Transmisja przerwała się na chwilę, podczas której myśliwiec zapewne przekierowywał sygnał gwałtownie zawracając. Chwilę później, głośniki uruchomiły się znowu.
“Halo, halo?” Odezwał się nieco przytłumiony, żeński głos. “Pytam się ponownie; Kim jesteście i czemu stacjonujecie w tym miejscu?”
-
- Biorąc pod uwagę, że to wy wpadliście na nasze terytorium, sam chciałem zadać wam to pytanie. Tak czy siak z grzeczności i wrodzonego szacunku dla kobiet odpowiem, że nazywam się Cryst, jestem kapitanem zmodyfikowanego frachtowca “Sen Jowisza”. Pracujemy jako najemnicy i przeczesujemy okolicę w poszukiwaniu piratów na zlecenie właściciela jednej firmy transportowej. Zostałem przez niego upoważniony aby rewidować każdy statek, jaki napotkam po drodze, więc jeśli chcecie tego uniknąć i kontynuować podróż bez opóźnień natychmiast powiedzcie kim jesteście, co tu robicie, jakie są wasze intencje i ładunek, bo wyglądacie mi na statek handlowy.
Rzecz jasna kłamał jak z nut, za każdym razem podobnym do tego wymyślając inną bajkę. Czasem się udawało, a jeśli nie, to przynajmniej dawało piratom czas na zbliżenie się do ofiary i lepsze przygotowanie do ewentualnego starcia. I tak to, co wymyślił dzisiaj nie było takie złe, kiedyś na poczekaniu wymyślił całkiem urzekającą historię o wędrownym cyrku. -
“…zgadza się, panie Cryst.” Padła odpowiedź po chwili. “Lecimy z transportem handlowym na waszego imiennika. Spodziewaliśmy się że w okolicy mogą czyhać piraci, lecz nie słyszeliśmy o patrolach. Kto dokładnie was wynajął?”
Przez ułamek sekundy na mostku trwała cisza. Po ów ułamku sekundy każdy obecny członek załogi zaczął podawać nazwy firm i korporacji, z których przynajmniej połowa brzmiała jak coś prawdziwego a parę Kyllan rozpoznawał. ExoMeni, Rhea Industries, DSEC i podobne giganty.
-
- Jestem pewien, że mój pracodawca wolałby pozostać anonimowy, ale chyba wolno mi zdradzić, że pracuje on dla ExoMeni. - odparł i postanowił od razu przejść do ofensywy, aby nie dać tamtej czasu na roztrząsanie szczegółów: - Ale to ja tu powinienem zadawać pytania, nie pani. Powiedzcie lepiej jaki przenosicie ładunek, to może obejdzie się bez wejścia na wasz pokład. Poza tym, że mi za to płacą, a was ta szczegółowa kontrola będzie kosztować sporo cennego czasu, to mam prawo konfiskować każdy ładunek, który uznam za podejrzany, więc radzę współpracować i nie łgać.
-
“No dobrze,” Odparł Kyllanowi pomruk. “Jesteśmy załogą statku kupieckiego Korund. Ładownie mamy zapełnione kontenerami z gazami, głównie tryt i oganeson. Plus żywność, dość na rejs w obie strony. Czy z czymś jest problem?”
-
- Według mnie nie. - odparł i zrobił pauzę na kilka sekund po czym podjął. - Jednak mój pracodawca uczulił mnie, że podobno przemytnicy lubią ukrywać różne mniej lub bardziej legalne substancje właśnie w żywności, zwłaszcza, jeśli jest jej sporo. Więc o ile nie mam zastrzeżeń do głównego ładunku, to obawiam się, że musimy sprawdzić wasze zapasy. Zgadzacie się na to? Macie prawo odmówić, ale wtedy wolno mi użyć siły bez martwienia się o konsekwencję. Oczywiście nie musicie martwić się o życie, nie jestem przecież jakimś barbarzyńcą, ale wciąż możecie stracić czas i ładunek, radziłbym więc współpracować.
-
Tym razem pauza była dłuższa. Przez chwilę w ogóle nie było sygnału audio, co sugerowało iż po drugiej stronie toczyła się jakaś dyskusja.
“Macie pozwolenie na wejście na pokład,” W końcu padła odpowiedź. “Widzimy już wasz statek, więc możemy podlecieć i zsynchronizować śluzy. Jeśli potraficie dość skutecznie manewrować kooperujcie, jeśli nie ustabilizujcie obrót i czekajcie aż przylecimy.”
