Gospodarstwo na Równinie

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Kiedy po chwili nie usłyszała strzałów, uznała, że jest już bezpiecznie. Wyszła nieco niepewnie, obserwując sytuację z dystansu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czekam.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet nie miała najmniejszego zamiaru odpowiadać, tylko założyła ręce na krzyż i spoglądała spode łba to na Liwiusza, to na Rose. Niemniej, po chwili, a bardziej kilku sekundach, stwierdziła, że tylko marnuje na tym czas. Spuściła dłonie i bez większy ceregieli oznajmiła: ‐ Wiecie co? Pieprzyć was oboje, sama ją znajdę. ‐ Po czym omijając łukiem zarówno blondynkę jak i ciemnoskórego, udała się do wnętrza gospodarstwa.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Po słowach Jannet Rose spojrzała na Liwiusza i wzruszyła ramionami.
‐ Szuka tej no… Jak temu tam… Tej małpy z kijem, wiesz takie głupie coś… Cholera, jak ona miała? ‐ Zapytała samą siebie i spojrzała w niebo próbując sobie przypomnieć jak Jannet ochrzciła swoją małpkę… ‐ Nie ważne, wiesz chyba o co chodzi. A i nasza lekarka chowała się cały czas w szafie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Burdel na kółkach. ‐ skomentował mężczyzna i wszedł do środka, najpewniej mając w tym jakiś cel, choć pewnie i tak zrobił to tylko po to, żeby móc znowu zareagować w porę nim się zastrzelicie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wzruszyła ponownie ramionami i zaczęła szukać śladów włamanie, czy innych oznak obecności kogoś, kto nie należał do ich wesołej ferajny.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet stanęła w korytarzu i po prostu zawołała mivvotkę, nie chcąc tracić czasu na szukanie jej po pokojach: ‐ Lilieth! Chodź tutaj! ‐ Zakrzyknęła stanowczo.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Słysząc swoje imię, od razu wybiegła z pomieszczenia z szafą i stawiła się przy Jannet.
‐ Tak? ‐ wykrztusiła niepewnie, na granicy ciszy i szeptu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet złapała ją za ramiona, po czym szybko zapytała: ‐ Jak, kto, gdzie i kiedy zabrał Patricię? Gdzie widziałaś albo słyszałaś ją po raz ostatni? Musisz mi to wszystko powiedzieć. Od początku do końca. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Nic nie znalazłaś, przynajmniej nie w domu, ponieważ na podwórzu dostrzegłaś ślady okazałych stóp, na pewno nie należących do nikogo z Waszej bandy, nawet Jannet.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Huh, te ślady nie należą do spasionego bydlęcia? To istnieje coś od niej grubszego i większego? Ciekawa sprawa… Jaka była trasa tego… czegoś w obozie? W stronę kurnika, domostwa, czy innych budynków? Oraz też, skąd mniej więcej przyszły.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Pamiętam, jak przyszły dwa Ubairgi. Po czasie poszły i wtedy Patricia zniknęła. Tyle wiem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet osłupiała. Dopiero po momencie zapytał: ‐ …W którą stronę poszli? ‐

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Nie wiem. Głównie siedziałam w szafie…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Na pewno nie wiesz? Skąd przyszli? Proszę, powiedz mi. ‐ Zabłagała.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Wskazała kierunek, gdzie widziała jednego.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet puściła ją i odeszła, dopowiadając ciche “dziękuję”. Wiedząc, że broń ma naładowaną, nie martwiła się o amunicję, a tym bardziej o siebie. Musiała za to znaleźć jakikolwiek przyrząd, który pozwoliłby jej dostrzec choćby nikły odcisk stopy przy jej słabym wzroku. Szansa jak cztery asy w talii, ale zaczęła przeszukiwać budynek w poszukiwaniu takowego przedmiotu. Idealne byłoby szkło powiększające, ale czy znajdzie się taki tutaj? Wątpliwe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Te konkretne ślady prowadziły prosto do domu, pozostałe rozrzucone były po większości podwórza, jakby ich właściciel (lub właściciele) szukali czegoś bądź kogoś. Idąc ich tropem, ostatecznie trafiłaś na skraj obozu, skąd musieli przyjść.
Radio:
Znalazłaś tylko zwykłe szkło, które nie da zbyt wiele. Dopiero w pokoju zaginionej znalazłaś coś, co będzie w sam raz: Monokl. Nie masz bladego pojęcia skąd Patricia to wzięła, ale to też nie czas, aby zawracać sobie tym głowę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tak! To się nada! Wygląda idiotycznie, ale nada się. Czym prędzej opuściła budynek i poszła do swego dzika. Da mu odpocząć, gdy już znajdzie Patricię. Rozbudziła zwierzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Knur nie był zbyt zadowolony z tego, że przerwałaś mu odpoczynek, ale jak na tresowane i posłuszne zwierzę przystało, opuścił swój boks, gotów dać się osiodłać i wyruszyć w drogę.