Gospodarstwo na Równinie

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

*Ta, a później tak samo dostanę kulkę wprost w czoło… * Jannet nie miała żadnego powodu, by zaufać blondynce. Jedyne co skłoniło ją do spuszczenia muszki z Rose to Liwiusz, ale on także nadszarpnął jej zaufanie. Musiała wybrać kompromis.
‐ Je**ć Cię. Opuścimy równocześnie. ‐ Odpowiedziała, nie spuszczając Rose z wzroku. Zaczęła powoli zbliżać dłoń dzierżącą rewolwer do ziemi. Drugą rękę oparła na lewej kaburze.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Rose nie odpowiedziała i również zaczęła spuszczać dłoń, gotując się do uniku, kątem oka dostrzegając dokąd zmierza druga dłoń wieprza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak obie schowałyście swoją broń tam, gdzie jej miejsce, a Liwiusz zrobił to samo, po kilku sekundach, mając pewność, że nie wyciągniecie jej nagle, aby nafaszerować się ołowiem.
‐ Też nienawidzę wielu ludzi, ale to jeszcze nie powód, żeby ich zabić. ‐ odparł, stając między Wami. ‐ No dobrze, to jest powód, ale mnie nic z nimi nie łączy, a Was owszem. Co tym razem?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Kiedy po chwili nie usłyszała strzałów, uznała, że jest już bezpiecznie. Wyszła nieco niepewnie, obserwując sytuację z dystansu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czekam.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet nie miała najmniejszego zamiaru odpowiadać, tylko założyła ręce na krzyż i spoglądała spode łba to na Liwiusza, to na Rose. Niemniej, po chwili, a bardziej kilku sekundach, stwierdziła, że tylko marnuje na tym czas. Spuściła dłonie i bez większy ceregieli oznajmiła: ‐ Wiecie co? Pieprzyć was oboje, sama ją znajdę. ‐ Po czym omijając łukiem zarówno blondynkę jak i ciemnoskórego, udała się do wnętrza gospodarstwa.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Po słowach Jannet Rose spojrzała na Liwiusza i wzruszyła ramionami.
‐ Szuka tej no… Jak temu tam… Tej małpy z kijem, wiesz takie głupie coś… Cholera, jak ona miała? ‐ Zapytała samą siebie i spojrzała w niebo próbując sobie przypomnieć jak Jannet ochrzciła swoją małpkę… ‐ Nie ważne, wiesz chyba o co chodzi. A i nasza lekarka chowała się cały czas w szafie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Burdel na kółkach. ‐ skomentował mężczyzna i wszedł do środka, najpewniej mając w tym jakiś cel, choć pewnie i tak zrobił to tylko po to, żeby móc znowu zareagować w porę nim się zastrzelicie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wzruszyła ponownie ramionami i zaczęła szukać śladów włamanie, czy innych oznak obecności kogoś, kto nie należał do ich wesołej ferajny.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet stanęła w korytarzu i po prostu zawołała mivvotkę, nie chcąc tracić czasu na szukanie jej po pokojach: ‐ Lilieth! Chodź tutaj! ‐ Zakrzyknęła stanowczo.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Słysząc swoje imię, od razu wybiegła z pomieszczenia z szafą i stawiła się przy Jannet.
‐ Tak? ‐ wykrztusiła niepewnie, na granicy ciszy i szeptu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet złapała ją za ramiona, po czym szybko zapytała: ‐ Jak, kto, gdzie i kiedy zabrał Patricię? Gdzie widziałaś albo słyszałaś ją po raz ostatni? Musisz mi to wszystko powiedzieć. Od początku do końca. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Nic nie znalazłaś, przynajmniej nie w domu, ponieważ na podwórzu dostrzegłaś ślady okazałych stóp, na pewno nie należących do nikogo z Waszej bandy, nawet Jannet.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Huh, te ślady nie należą do spasionego bydlęcia? To istnieje coś od niej grubszego i większego? Ciekawa sprawa… Jaka była trasa tego… czegoś w obozie? W stronę kurnika, domostwa, czy innych budynków? Oraz też, skąd mniej więcej przyszły.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Pamiętam, jak przyszły dwa Ubairgi. Po czasie poszły i wtedy Patricia zniknęła. Tyle wiem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet osłupiała. Dopiero po momencie zapytał: ‐ …W którą stronę poszli? ‐

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Nie wiem. Głównie siedziałam w szafie…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Na pewno nie wiesz? Skąd przyszli? Proszę, powiedz mi. ‐ Zabłagała.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Wskazała kierunek, gdzie widziała jednego.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jannet puściła ją i odeszła, dopowiadając ciche “dziękuję”. Wiedząc, że broń ma naładowaną, nie martwiła się o amunicję, a tym bardziej o siebie. Musiała za to znaleźć jakikolwiek przyrząd, który pozwoliłby jej dostrzec choćby nikły odcisk stopy przy jej słabym wzroku. Szansa jak cztery asy w talii, ale zaczęła przeszukiwać budynek w poszukiwaniu takowego przedmiotu. Idealne byłoby szkło powiększające, ale czy znajdzie się taki tutaj? Wątpliwe.