Warszawa

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Ej o co chodzi? po czym weszła dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pomieszczenie pogrążone było w prawie całkowitym mroku, wątłe światło zapewniała jedynie samotna żarówka na suficie, której blask padał idealnie na dwa krzesła i stojący między nimi stół. Mężczyzna usadził Cię na jednym z nich i, nim zdążyłaś zareagować, przypiął Ci skórzanymi pasami ręce do poręczy, zaś nogi do nóg krzesła. Później odszedł i zapalił kilka kolejnych lamp, które oświetliły ścianę naprzeciw Ciebie, gdzie na różnorakich hakach, gwoździach i uchwytach wisiały najróżniejsze narzędzia przeznaczone do tortur, a przynajmniej na takie wyglądały.
‐ Witaj w Pokoju Zwierzeń. ‐ powiedział z paskudnym uśmiechem.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Niestety.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

Ta przeraźiła się…zaczęła Nerwowo rozglądać na boki…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Skinął głową i wyjął z kabury na biodrze pistolet, który Ci podał.
‐ Naładowany i zabezpieczony, lepiej zrób z niego dobry użytek. ‐ wyjaśnił, a później podjął marsz w kierunku wyjścia.
Bog:
Widząc Twoje przerażenie, jedynie znów się uśmiechnął, a nawet zaśmiał.
‐ Możemy to rozwiązać właściwie na trzy sposoby: Po dobroci, po złości i w sposób pomiędzy tymi dwoma. Co wolisz?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wziął go i gdzieś schował. Ruszył za nim. Kiedy znaleźli się już na zewnątrz zaczął ich prowadzić w stronę budynku w którym przygotowano zasadzkę.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Możesz sprecyzować każdy że sposobów ?
W każdym razie wezmę ten po dobroci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Po dobroci? Mówi, żeby obyło się bez tortur. Jasne?
Wiewiur:
Dotarliście pod niego bez większych problemów, czasem tylko napotykając Zombie, lecz nim zdążyłeś sięgnąć po pistolet, Twoi towarzysze już chowali swoją broń, bo było po robocie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ To tam. Jeśli znajdziecie jakieś zamknięte pomieszczenie w którym jest ciemno to prawdopodobnie tam powinni być. Oczywiście nie należy też wykluczyć faktu że mogą teraz spacerować po bazie, albo biegać gdzieś w okolicy.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ No więc do dzieła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ Gdzie jest Wasza baza, ilu Was jest i jak jesteście wyposażeni? ‐ spytał, mając oczywiście Bandytów, czyli Twoich kompanów.
Wiewiur:
‐ Jeden zostaje na czatach, reszta wchodzi. Prowadź. ‐ wyjaśnił Twój kompan, mówiąc do Ciebie i bynajmniej nie miał na myśli, że masz stać na czatach.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wszedł więc ostrożnie do budynku rozglądając się na wszystkie strony, gotów użyć broni którą wyciągnął przed wejściem.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐Wiesz lepiej było by mi mówić gdybyś zwolnił mi ręce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bog:
‐ A co mają ręce do mówienia? Lepiej odpowiadaj po dobroci.
Wiewiur:
Tutaj, jak i wcześniej, było cicho i spokojnie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wszedł do pomieszczenia gdzie powinna czekać na niego zasadzka.

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ No wiesz lepiej było by mi mówić, Cóż jest nas na pewno więcej niż was, baza gdzie jest ? łatwiej by było pokazać jakbyś dał mapę, a jak są uzbrojeni, zamilkła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Jak poprzednio, tak i teraz, nikt nie wyskoczył na Ciebie od razu.
Bog:
‐ Dam Ci ostatnią szansę: Odpowiadaj na moje pytania bez zbędnego lania wody, albo zastosuję nieco inne metody.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Wszedł głębiej w pomieszczenie, licząc że jego kompani jakoś zareagują. Ciemno tu, tak?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak najbardziej, a oni nie reagują. Zamiast tego usłyszałeś odgłos odbezpieczanej strzelby.
‐ A Ty znowu tutaj?

[Kubeł1001]

Bogkatolicki0

‐ No dobrze niech ci będzie, co konkretnie chcesz wiedzieć?