Droga stanu Delmarva do Jersey
-
Andrzej_DudaZ resztą, mogło zakończyć się dużo gorzej niż przebicie nogi. Gdyby było kilkanaście centymetrów w nie tą stronę co trzeba, to mogło by po prostu nadziać Douga na pal przez głowę. To co właśnie zrobił najprawdopodobniej bardzo słuszne zostało przez jego samego określone jako “Najbardziej szalony i gwarantujący śmierć pomysł jego życia”. Kiedy dwójka usłyszała te wyzwiska, Sęp się odwrócił, a Nosorożec sapnął i spojrzał się na Douga zabójczym wzrokiem. W kwestii Sępa, to Maheswaran na 100% już gdzieś słyszał ten głos… Ale gdzie?
-Ach. Świetnie. Chwila… Skądś cię znam, herosie piątorzędny, jedyny w swoim rodzaju… Nie ważne. Zaraz się upewnimy, że nie będziesz miał czym zdać relacji z wydarzenia, dobrze? - powiedział tym samym co wcześniej, ostrym, syczącym głosem, a następnie wycelował broń na swojej dłoni w kierunku głowy bohaterskiego Douga i zaczął ją chyba ładować. Tymczasem reszta oddziału jest już gotowa do szturmu w każdej chwili i chyba… Czekają na rozkaz Maheswarana, by atakować. -
Woj2000Mając w perspektywie rychłą śmierć, nie zwrócił nawet uwagi na to, co mówił. Widząc ładowanie broni Sępa i gotowość bojową towarzyszy, spojrzał się tylko na adwersarzy wzrokiem wyrażającym najwyższą pogardę, by niespodziewanie ryknąć na całą szerokość autostrady:
-NAPI**DAAALAAAAMYYYYY!
Po czym tak szybko, jak to możliwe, odskoczył na prawo i zaczął strzelać w Sępa niezbyt finezyjnymi, ale stabilnymi, krótkimi seriami.
O tak, jeśli pozostali zrozumieli przekaz, to ci dwaj już za krótki czas będą cienko prząść, to pewne. -
Andrzej_Duda
Owszem, pozostali zrozumieli przekaż jednego słowa “NAPI**DAAALAAAAMYYYYY!” wręcz idealnie. Kiedy tylko Doug wydał z siebie ten nietypowy okrzyk bojowy, cała drużyna rzuciła się do ataku na dwójkę adwersarzy. Oboje zareagowali w błyskawicznym tempie. Nosorożec przyjął na siebie wszystkie pociski, a gdy zorientował się, że ma odsłoniętą twarz, zakrył ją swoją pancerną dłonią. Natomiast Sęp wzniósł się w powietrze już w połowie wypowiedzi Maheswarana, biorąc cztery worki napakowane złotem w szpony.
-Wiesz gdzie mnie znaleźć Rogaczu! Nie baw się z chłopcami za długo! - powiedział drwiąco, a następnie zaśmiał gorzko i zniknął w przestworzach. Po chwili odbierania pocisków nosorożec odsłonił swoją twarz i zaczął szarżować na Douga. Jeśli hindus ma strzelać skutecznie, niech zrobi to teraz. -
Woj2000
No to teraz dla Douga nastąpi chwila prawdy, gdyż tylko od jego umiejętności i refleksu zależy to, czy faktycznie śmierć poprzez nadzianie się na róg lub bycie zmiażdżonym stanie się taka rychła.
Czując, że to, dosłownie, największy sprawdzian jego życia, przymierza się jeszcze bardziej do strzału i wystrzeliwuje wszystko, co ma w zapasie w wielki czerep Nosorożca. Kiedy bandzior jest już przy nim wystarczająco blisko, to stara się jak najdalej odskoczyć z trasy jego szarży. -
Andrzej_Duda
Chwila prawdy to dobre określenie dla tej sytuacji. Kiedy Doug wystrzelił w kierunku Nosorożca ten zdezorientowany zasłonił się szybko ręką, a następnie potknął o własną nogę i z hukiem wbił się w ziemię, omal nie miażdżąc Douga. Reszta drużyny natychmiast wykorzystała sytuację. Jeden z chłopaków wsiadł do samochodu pancernego, który pozostał na drodze i z całym impetem wjechał w Nosorożca, wybijając mu w plecach wgniecenie jak w metalu oraz ujawnianiając całe masy technologii pod pancerną skórą. Następnie w miarę możliwości się wycofał i wyjął z bagażnika butelkę z wodą… Nosorożec podniósł głowę do góry i z zaciśniętymi zębami spojrzał na Douga.
-TY SKU*WYSYNU! ZAPIE**OLE CIEBIE I CAŁĄ TWOJĄ RODZINĘ! - ryknął ogłaszająco. -
Woj2000
W każdym innym wypadku Doug by najpewniej odskoczył przerażony, słysząc takie groźby z ust tak niebiezpiecznego przestępcy, jednak po tym wszystkim, co się teraz zadziało, był jednak zbyt napompowany adrenaliną, by się bać. Zamiast tego spoglądając w milczeniu i największą pogardą w oczach na tego złoczyńcę, w głebi duszy będąc jednak zaniepokojonym jego słowami. W końcu ten ,Nosorożec" mógłby bez wahania wcielić je w życie.
Trzymając karabin wycelowany w jego twarz, odezwał się głośno w stronę reszty.
-Niech ktoś tu wezwie wsparcie! I to takie z ciężkim sprzętem, bo ten tu ch*j nadal kozaczy! -
Andrzej_Duda
A nawet jeśli nie on je wcieli, to może je wcielić w życie jego latający kolega. Może i był mniejszy oraz na pewno nie taki silny, ale te skrzydła nie wyglądały na zabaweczki, tak samo z tymi kastetowymi laserami na jego rękach. O szponach nie wspominając. Doug trochę żałuje swojej brawury…
I w tym przypadku adrenalina, mówiąc delikatnie, trochę zgubiła Douga. Nosorożec i tak był srogo wkuwiony, a słowa Maheswarana dolały tylko oliwy do ognia. Mięśniak w zbroi szybko wysunął rękę w kierunku swojego oprawcy, a następnie go uderzył. Ból porównywalny z uderzeniem przez ciężarówkę, na szczęście skutki nie takie same. Doug poleciał kilkanaście metrów do tyłu i poczuł, że ma połamane żebra, nogę i rękę. Obolały, pół żywy, ale wciąż żywy. Zobaczył jak jego kolega wlewa zawartość butelki z wodą do dziury w pancerzu, po czym ten wydaje świszczący dźwięk i zaczyna się palić. Wściekły Nosorożec nagle wstał i zaczął szarżować na oślep w przypadkowym kierunku. Chłopaki od razu pobiegły do swojego lekko mówiąc, poszkodowanego kolegi. Jeden z nich lekko go pacną w ramię, co mocno zabolało i powiedział przerażony :
-KUWA MAĆ, DOUG, NIC CI NIE JEST?! -
Woj2000
Kiedy leciał uderzony brutalną siłą Nosorożca, nie tylko zaczął żałować swojej brawury, ale także przypomniał sobie słowa Priyanki o tym, że ta praca go wykończy. Jak widać, po raz kolejny okazała się być prorokiem, gdzyż leżący już na ziemi, połamany Doug faktycznie był prawie, że wykończony i niezbyt kontaktował z powodu tego całego bólu. Jednak wciąż wystarczająco był przytomny, by zrozumieć to, co do nie mowią. Dlatego też postarał się odpowiedzieć, starając się kompletnie nie ruszać.
-Żyję… tylko, że nie polecam. - odparł gorzko, sycząc z bólu - I… chyba stąd nie wstanę… -
Andrzej_Duda
I w tym przypadku żona Douga NIESTETY wykazała, że ma rację. Kto by pomyślał, że jeszcze niedawno Maheswaran w niebiańskich warunkach leżał u boku swojej żony, a teraz leży w rowie połamany przez jakiegoś świra? No cóż, wierni koledzy od razu się zajęli swoim kolegom.
-KARETKA, KU*WA! - krzyknął stojący najbliżej, a następnie inny od razu zaczął dzwonić po stosowne służby. Doug widzi coraz słabiej i czuje, że zaraz zemdleje. -
Woj2000
Cóż… Doug nie zamierza teraz walczyć z odruchami swojego organizmu. Zamiast rego poddaje się im, w myślach mając na uwadze, że, mimo wszystko, udało im się częściowo powstrzymać zapędy tych mętów społecznych. Oraz to, że jak dobrze pójdzie, to może niedługo obudzi się już opatrzony w jakimś szpitalu…
-
-
Radiotelegrafista// HA! ZNALAZŁEM TEMAT Z DROGĄ! //
Matthew Connor:
Nasz (prawie) zakonnik właśnie wyjechał na szosę po nocnym postoju. Czuł się świetnie, spał dobrze i z nową mocą wyruszał, by pełnić posługę wobec swoich bliźnich na drodze. Sięgnął dłonią do pokrętła CB-Radia i uruchomił je, przełączając częstotliwość na kanał kierowców. Ciekawe, co w asfalcie piszczy. -
Andrzej_Duda
Hm… To dość dziwne. Odwiecznie niezawodne radyjko Matthew, tym razem całkiem odmówiło posłuszeństwa. Jedyne co słyszy wielebny, to szum. Ciekawe co w tym miejscu wywołuje takie zakłócenia? Przed ostatnim postojem działało w końcu dość dobrze, mimo swojego wieku i częstotliwości używania.
-
Radiotelegrafista
Huh? Może to jakaś usterka w elektryce? A może zahaczyłem anteną o jakiś znak i dlatego nie łapię żadnej częstotliwości? Ksiądz był dosyć zaskoczony tym, ale nie wierzył też, by radio było trwale uszkodzone, a nawet gdyby, to i tak nadszedł najwyższy czas na zakup nowszego egzemplarza. Niezrażony, zjechał na pobocze i powoli wyhamował swoją ciężarówkę. Wysiadł z niej i przyjrzał się, czy antena na pewno nie została strącona/uszkodzona.
-
-
-
Andrzej_Duda
Podczas gdy stara dobra sztuczka wyłącz włącz nie zadziałała… To Matthew właśnie zobaczył dość oddalonego (lub po prostu jest to taka perspektywa wywołana jeszcze lekkim mrokiem na dworze) mężczyznę… Nie ma pewności, po prostu osobę, stojącą z jakąś długą anteną na poboczu i wymachującą nią do góry.
-
-
-
