Domek Stevena

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili Billowi drzwi otworzył Steven. Wygląda na trochę zestresowanego i w ten sposób się też uśmiecha do swojego gościa.
-Um… Dzień dobry Panie Dewey…

[Andreas D.]

Woj2000

-Och… dzień dobry. - odpowiedział nieco zaskoczony tym widokiem - Wszystko w porządku?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Umm… Znaczy… To dłuhuuuuuga historia, panie Dewey… - odpowiedział, gestykulując pasująco.

[Andreas D.]

Woj2000

To wszystko pozwalało mu sądzić, że faktycznie mogło coś się stać. Dlatego też zapytuje spokojnie:
-Ten… jakby coś, to mogę zawsze tego posłuchać, mam czas. Pod warunkiem, że chcesz o tym powiedzieć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tylko trudno stwierdzić co dokładnie takiego się stało… I z kim Steven przed chwilą rozmawiał?
-Znaczy… Niezbyt mam ochotę. Chętniej posłucham po co Pan tu przyszedł, panie Dewey.

[Andreas D.]

Woj2000

Mimo tak nurtujących pytań, Dewey raczej nie pozna na nie nie pozna odpowiedzi, gdyż kluczem do ich zrozumienia jest to, czy Steven byłby gotów opowiedzieć ową ,długą historię". Co oczywiście się już raczej nie zdarzy.
-A więc… chciałem ci powiedzieć, że Żółta chciałaby się z tobą za niedługo zobaczyć i spędzić wspólnie trochę czasu. - wyjaśnił spokojnie - A dodatkowo… inne osoby, które przebywają wraz z nią u mnie w domu chętnie by się z tobą zapoznały.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven po tych słowach zaczął wyglądać na trochę bardziej zainteresowanego niż zestresowanego jak jeszcze przed chwilą.
-Jestem zainteresowany, panie Dewey… I… Chwila, Żółta jest w Beach City? U Pana? - zdziwił się dość mocno.

[Andreas D.]

Woj2000

No… czyli wychodzi na to, że nadchodzi chwila wyjawienia ich wspólnych planów Stevenowi.
-Tak… - zaczął nieco niepewnie - Odwiedziła mnie i chciała, abyś ty też ją odwiedził. W końcu… chciałaby zobaczyć swojego siostrzeńca, nie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No tak, to ma sens… Chcę się ze mną spotkać… Ale dlaczego jest akurat u Pana zamiast od razu u mnie? - spytał się Steven równie niepewnie co Bill przed chwilą.

[Andreas D.]

Woj2000

-Cóż… jak mówiłem, chciała mnie odwiedzić. Między innymi po to, by mi coś wyznać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak? A co dokładnie chciała panu wyznać, panie Dewey?

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey początkowo nie odpowiedział na to, stojąc w milczeniu przez dłuższą chwilę, zastanawiając się, jak by o tym wszystkim powiedzieć w sposób nie budzący większego zdziwienia czy szoku. Rozumiejąc, że chyba nie jest to do uniknięcia, Bill westchnął i odpowiedział niemal bezceremonialnie:
-Że się we mnie zakochała i chciałaby się ze mną związać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Chyba ton głosu ani sposób wypowiedzenia nie miał dużo znaczenia kiedy chodziło o coś tak szokującego dla Stevena, a nawet do tej pory w pewnym stopniu dla samego Billa.
-ŻEEEEE COOOOOO?! - odkrzyknął z niedowierzaniem Steven.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ten… no… - odpowiada zmieszany jego reakcją Dewey, łapiąc się jednocześnie za kark - Po prostu się z Żółtą kochamy…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-ALE CO GDZIE JAK KIEDY, AAAA, ALE ŻE YUY, ŻE OD KIEDY?

[Andreas D.]

Woj2000

-Cóż… ja zauroczyłem się w niej jeszcze w kosmosie, a ona… cóż, po powrocie na Ziemię pomagałem jej, jak potrafiłem, a zwłaszcza przy jej… depresji i wyrzutach sumienia. Ale były też inne rzeczy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven przyjął minę, którą można by opisać jako “twarz pokerzysty”, po czym usiadł na najbliższej kanapie… I tak po prostu siedzi z takim wyrazem twarzy.

[Andreas D.]

Woj2000

Naprawdę zaniepokojony jego zszokowaniem, Bill szybko wszedł do środka i przystanął przy siedzącym Stevenie.
-S… Steven? Wszystko w porządku? - wypowiada niepewnie, będąc świadomym, że po tym, co usłyszał, u tego chłopaka raczej nie jest wszystko dobrze.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak. - odpowiedział Steven tak spokojnie, że to aż trochę straszne. Do tego zabrzmiał jakoś tak bardziej… Kobieco. Dosłownie. Pod względem tonu i barwy głosu.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey jest teraz pewien jednego: wbrew temu, co mówi, na pewno nic u niego nie gra. Nawet w najgroźniejszych sytuacjach się tak nie zachowywał, tylko z właściwym sobie uporem starał jakoś przeciwdziałać problemom, jakim zazwyczaj były kosmiczne zagrożenia. A teraz… ten kobiecy ton…
-Ten… - zaczyna naprawdę niepewnie - Szokujące to wszystko, wiem. Nawet dla mnie. Ale… tak już jest i nie zamierzam tego zmieniać…