Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Naprawdę? Ale Klejnoty nie mają rodziców. Poza Stevenem…-powiedziała zdezorientowana Perła.

[Andreas D.]

Woj2000

-Może nie chodziło jej o dosłowną ,matkę", tylko… -zastanawiał się - jakąś stwórczynię czy coś? W końcu nic nie powstaje z niczego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… Tak… To ma sens. Ale niestety nie wiem o nikim takim. Czy wiesz coś jeszcze?

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba jest ,matka" ma coś wspólnego ze sprawiedliwością, gdyż z tego, co zrozumiałem, to została mi dana pod ,opiekę" jako forma kary za moje zachowania. Czy coś.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła się zastanawia.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin spokojnie oczekuje, aż wyda jakiś werdykt.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła pocałowała Diamencik w czoło i obok niej usiadła.

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba ją pani polubiła - oznajmił wesołym tonem, siadając na krześle obok łóżka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Trochę… Tęsknię za małym i słodkim Stevenem.

[Andreas D.]

Woj2000

-Chyba rozumiem. Pewnie każda matka musi tęsknić za czasem, gdy jej dziecko było małe i niewinne…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Z tym, że ja nie jestem jego matką… Ja go tylko wychowywałam prawie od urodzenia.

[Andreas D.]

Woj2000

-Co nie zmienia faktu, że dla Stevena pani jest pewnie prawie jak matka. A dla pani ten dzieciak jest pewnie niczym syn… - odpowiedział.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Jeśli tak to ująć…-Perła spojrzała w bok.

[Andreas D.]

Woj2000

-Znowu poruszyłem niewygodny temat, prawda? -zapytał się, ponownie czując pewien wstyd - Z góry przepraszam.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła siedzi na łóżku i opiera głowę o dłonie. Wygląda na przygnębioną.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin uznał, że chyba przypadkowo ruszył wciąż niezaleczone rany. Postanowił popatrzeć się na śpiący Diamencik.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik wygląda po prostu anielsko.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin mimowolnie wstaje z krzesła i podchodzi do niej, po czym zaczyna ją delikatnie głaskać po główce.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jest ciepła, ale nie parząca. I porcelanowa.

[Andreas D.]

Woj2000

Czuje ukojenie, czyniąc to. Kevin nadal nie przestaje głaskać swojej podopiecznej.
-I pomyśleć, że mogłem jej uczynić coś takiego… - powiedział, czując nawrót poczucia winy.