[Metro-Zdzieszowice] Perła
-
I już na samym wstępie dostał złą wiadomość. Szybko jednak została lekko rozpogodzona dalszymi informacjami, które co prawda nic nie mówiły o wyjściu do miasta, ale był to kolejny krok ku temu. Niby dwadzieścia minut czekania na dalsze wskazówki, ale obecnie dla niego to było aż dwadzieścia minut. No nic, musi to przeboleć.
Zupełnie jak jego towarzysz niewiedzę Aleksandra. Obecnie nawet nie wiedział gdzie się znajduje i jak określić położenie domu, a co dopiero znać drogę do bramy… Chociaż patrząc na jego entuzjazm, pewnie średnio się tym przejmie.
– No… nie do końca – przyznał. – Jak mówiłem, jestem nowy, a obecnie nie miałem czasu się rozejrzeć. No i średnio mnie to interesuje, mimo wszystko. -
Aleksander Opiumski
— Ta, Perła zawodzi dużo ludzi. Ci, co ściągają tutaj z innych stacji, spodziewają się fontanów z śmietany i tańczących połysków. — Chłopak odpowiedział obojętnym tonem, jakby już kiedyś przerabiał tą historię: — Zaprowadzić Cię tam? Chyba, że wezmę jeszcze tego trzeciego i po Ciebie wrócę, bo tamten chyba też jest nowy. — -
– Może pójdę po niego z tobą? Przy okazji oprowadzisz mnie po stacji. Przyda mi się.
//Wybacz, że krótko, ale nie mam pomysłu co dopisać.
-
// Mniej roboty dla mnie. //
Aleksander Opiumski
— Mi pasuje. — Odpowiedział po czym podał mu dłoń: — Jestem Pikacz, a jak mówią na Ciebie? — -
Pikacz? Co do cholery za imię? Że niby pikał jak się rodził i stąd właśnie takie? Jak ono jest tu popularne? Czy to w ogóle jest tu typowe? Pierwszy raz poczuł dzielącą ich, olbrzymią przepaść… Stacje metra naprawdę mogą się aż tak różnić? Mieć tak odmienne kultury? A może to zwyczajnie jego braki w kontaktach społecznych? Pierwszy raz zadawał się z kimś zupełnie samemu po odejściu rodziców… no nic, może wymyśli coś poza obelgą?
– Aleksander Opiumski. – Uścisnął dłoń z lekkim uśmiechem. Mamuś często mu mówiła, aby się uśmiechał do innych, zwłaszcza na powitanie. No, może nie jest to jakiś szczyt i mistrzostwo w przedstawianiu się, ale każdy jakoś zaczynał, racja? -
// Zerknij czasem na charakter, jaki nadałeś Aleksandrowi. //
Aleksander Opiumski
— Fajnie Cię poznać. — Powiedział, zamaszyście potrząsając dłonią Aleksandra. Po tym odwrócił się i w dwie sekundy zbiegł po chybotliwych, wąziutkich schodach na sam dół baraku. Z dołu spojrzał na kolegę.
— To idziesz czy nie? — Zapytał, pewnie chcąc już biec po trzeciego towarzysza. -
//Meh, obecnie daję te charaktery aby były, jeśli są wymagane. Albo przynajmniej tak podchodzę do tego w obecnej chwili. I tak zamysł niemal zawsze jest inny niż to, co zapisano w tej rubryce. Chyba, że to była zbyt duża różnica, a do tego nawet względem poprzednich postów. Obecnie mam na niego nieco inny pomysł, niż wtedy. Na prowadzenie go, oczywiście.
Jest niezwykle energiczny… Aleks nie zszedł jednak tak szybko jak jego towarzysz, ale też nie zachowywał przy tym jakoś wybitnie mocnej ostrożności. Schodził raczej normalnie, tylko czasami się upewniając że z nich nie spadnie. Kiedy był już na dole, udał się za towarzyszem, przyglądając się raz jeszcze stacji.
-
// Gombar, w takim razie. //
Aleksander Opiumski
Stopnie utrzymały się na swoich pozycjach i żaden z nich nie oderwał się od konstrukcji, choć wiele sprawiało takie wrażenie. Jak tylko Aleks znalazł się na dole, Pikacz szybkim krokiem, stąpając raźnie i lekko, ruszył w głąb jednego z węższych korytarzy. Musiał biec przed teren dawnego sklepu czy restauracji, bo szersze przejścia na Perle, choć nie były rzadkie, to biegły jedynie dawnymi alejkami. Ten tutaj był z obu stron otoczony wysokimi ścianami mieszkań o dosyć ciekawej konstrukcji; w typowy barak mieszały się stare, poczerniałe od czasu i sadzy regały z poobrywanymi półkami. Gdzieś wyżej zrobiono podobny użytek z blaknącego loga głoszącego zupełnie nieznajome Aleksandrowie słowa “Cropp Town”. Chłopak nie mógł poświęcić zabudowaniom większej uwagi, bo droga przed nim wymagała ciągłej obserwacji; tu leżał stary monitor, tam przeciskał się kupiec z pocerowanymi obrywkami ubrań do kupienia, a siam kilka sapiących, pokrzywionych dzieciaków dźwigało stare kaloryfery. Nawet o poranku Perła tętniła życiem. Ciekawe czy stolica, o której opowiadał ojciec, też była tak ruchliwa? Tymczasem Pikacz wydostał się z korytarza i wszedł (wreszcie) w szerszą alejkę.
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ciekawe czy to faktycznie było tylko wrażenie, czy realne zagrożenie i fart. Będzie miał jeszcze wiele okazji żeby się przekonać, ale lepiej być na przyszłość ostrożniejszym przy tych schodach… Chociaż reszta zabudowań wyglądała na solidniejszą, co go zadowalało. Tym bardziej, że czgoś takiego oczekiwał po tym miejscu. Życia o wczesnych porach również. No, może tylko ten przykładowy monitor nieco psuł wizję… Dogonił Pikacza i spytał się:
– Co znaczy to Cropp Town? – rzecz jasna wypowiedział je tak jak się pisze, bo marna szansa, aby mógł się nauczyć tego języka. -
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Aleksander Opiumski
— Hmm? — Rozczochrany chłopak odwrócił się, teraz idąc tyłem. Nie zwolnił kroku, jakby taki sposób chodzenia był dla niego zupełnie naturalny. — Właściwie to nie mam zielonego pojęcia, ale to chyba sprzed wojny. Może ktoś miał fantazję? Albo to jakieś fikuśne słowo, którego teraz nie znamy? — Rozmyślał Pikacz, zręcznie wymijając idących aleją ludzi.
