Mniejsza Bastylia Rosenblood
-
Znajdująca się w Mrocznym Królestwie Mniejsza Bastylia Rosenblood, została pierwotnie wzniesiona przez ród Rosenblood, a następnie utracona na kilka wieków. Obecnie posiada więcej niż jednego władcę, bo aż trzynastu.
Do zamku przylegają niewielka winnica oraz kopalnia obsługiwane przez niewolników.
Sam budynek został wzniesiony z myślą o pełnieniu funkcji obronnych. Zbudowany na planie kwadratu ukrywa wewnątrz zaaranżowany w zieloną strefę dziedziniec.
W rozbudowanym podziemiu znajduje się zaś dość miejsca zarówno na przestrzeń magazynową, jak i obszerne lochy.*//Z kim dzielimy zamek?:
Camille le Bon - białowłosa czerwonooka wampirzyca, jako jedyna ma chyba doświadczenie w zarządzaniu wampirzym zamkiem
Raven
Aymon //uwu//
Yazerd Hlarret - drow… całkiem typowy jak na drowa…
Dalej znajdują się trzy wampirze “siostry” Camille
Emily Stewart - Człowiek i mag. Po nauce w gildii wzięła udział w kilku bitwach i dostała się do niewoli… na szczęście nikt nie rozpoznał w tym zmasakrowanym strzępku rudowłosej mistrzyni ognia… ucieczka z powodu liczby przeciwników stawała się coraz bardziej utrudniona, a kiedy trafiła do zamku Ash nie wiedziała już nawet jak wrócić. Jej sekret wyszedł na jaw, kiedy Raven postanowiła ćwiczyć hipnozę na pokojówkach. Jeszcze tego samego dnia Emily zmieniła właściciela, odzyskała wolność i otrzymała sygnet domu Rosenblood - Ash. Mając ją za plecami, Raven pozwala sobie nie spoglądać przez ramię.
Luari Chaulssoryn - partnerka Hlarreta - drowa. (To takie typowe że jako kobieta musi znajdować się poniżej niego w hierarchii, ale w przypadku ataku to Yazerdowi Raven nie powierzyłaby ochrony nawet zamurowanego okna)
Dalej znajduje się jeszcze para elfów - Jassin i Nym. Raven nie zna ich zbyt dobrze, ale Aymon im ufa, więc ona też… chociaż zdają się być niezainteresowani jej osobą “w tym sensie”… ciekawe dlaczego?
Dalej znajduje się już tylko jeden z najmłodszych wampirów świata - będący elfem Ylyndar specjalnie dał się pokąsać podczas ataku… co dwukrotnie prawie przypłacił życiem
1 - Kiedy przyssany do niego wampir nie miał zamiaru się odkleić dopóki nie wypije całej krwi.
2 - Kiedy po dekapitacji przyssanego wampira Raven zdzieliła go po głowie płazem srebrnego noża
Ostatni jest jakiś nadczłowiek, którego Raven nawet nie kojarzy* -
Post startowy
Raven stała w korytarzu podziwiając przez okno swą zdobycz i sącząc rozrobioną z tutejszym winem krew. Kopalnia, na którą to właśnie stąd był najlepszy widok, mogłaby działać depresyjnie na większość ludzi, ale nie na nią. Była piękna, była jej i pełna niewolników, którzy pracowali wyłącznie dla jej zysku. Niestety jeszcze nie wyłącznie jej zysku…
W takich kopalniach zbyt często jednak marnuje się potężny potencjał… Zanotowała w pamięci by odwiedzić to miejsce i osobiście przeprowadzić selekcję niewolników… -
//Wrzuć tu z karty tych innych władców, tak kopiuj-wklej to postu z tematem, żebym nie musiał co chwilę latać.//
Nie musiałaś zbytnio tego notować, nie miałaś wielu obowiązków, co wyglądałoby inaczej, gdybyś sama rządziła zamkiem i okolicą, pozostaje Ci jedynie cieszyć się tą namiastką władzy, którą posiadasz, i knuć plany zdobycia jeszcze większej potęgi. -
Pff… jeśli nawet narrator mówi jej jak małe są jej wpływy to ten poziom jest zdecydowanie żenujący…
To miejsce może za chwilę obrócić się w arenę walki o dominację… Dlaczego wszystko zawsze zwraca się w końcu przeciwko niej. Po cichu liczyła iż duża część z nich nie da rady, a ona będzie rządzić razem z Aymonem.
Żeby zachować władzę najłatwiej byłoby wskazać nowy cel, ale jeśli zadziałają według starego schematu okoliczni władcy mogliby spróbować zawiązać sojusz przeciwko nim…
Która godzina? powinna się raczej udać do Emily czy Aymona?
W międzyczasie poszła włóczyć się na dziedziniec, a jeśli z nikim się nie zderzy, to do lochów… tam nikt nie mógł ignorować jej istnienia. -
Przywykłaś już do tego, że pora dnia i nocy była tu raczej względna, zwłaszcza teraz, gdy niebo zaściełały ciemne chmury, z których na horyzoncie biły fioletowe błyskawice, ewenement, który występował tylko tutaj, a którego nikt nie był w stanie wyjaśnić. Na dziedziniec wkroczyłaś akurat w porę, aby zobaczyć drowską parkę, oczekującą pod bramą zamku. Nim zdążyłaś podejść i zapytać się, co tu robią, lub chociaż znaleźć miejsce, z którego możesz obserwować ich z ukrycia, wrota otworzyły się, a do środka wkroczyli najemnicy, bo tylko tym mogła być ta zbieranina ludzi, Orków, Goblinów i Krasnoludów, różnorodnie odzianych i uzbrojonych, licznych na około trzy tuziny, którym przewodził kolejny Mroczny Elf.
-
Ten post został usunięty! -
Nie przypominała sobie by kiedykolwiek mówili o transporcie sił tego kalibru, a najemnicy zazwyczaj służyli przecież jako krótkotrwałe wsparcie.
To była atak!
A ona stała odsłonięta na środku dziedzińca?!- AAAAAAAAA!!!
-Wykonała natychmiastowy i możliwie szybki (połączony z teleportacją w razie koniczności/nadlatujących posicków) odwrót, drąc się wniebogłosy.
Pewnie żadne z nich nie mogłoby jej nawet zagrozić w pojedynku, ale w takiej liczbie… Miała przed sobą jeszcze całą wieczność i nie zamieżała jej dzić tracić.
Miała cichą nadzieję że ruszą za nią w pogoń - w wąskim korytarzu będzie mogła ich powybijać jednego po drugim. -
Jeśli Drowy miały zamiar użyć tych sił do zabicia Cię, to nie dawali tego po sobie poznać. Lub zwyczajnie mieli inne plany, choć po tej zdradzieckiej rasie nie ma co oczekiwać wierności. Tak czy siak, byli mocno zdziwieni Twoją reakcją, ale nie dopytywali, nikt też nie atakował, nie gonił Cię… Nie działo się absolutnie nic.
-
Ymmm… speszona wróciła w do drowów.
- Znowu zrobiłam z siebie paranoiczkę, a wy wcale nie próbujecie przejąć zamku, prawda Lunari?
- Raven, pierwszą idiotka tego zamku. - powiedziała wyciągając rękę do dowódcy oddziału -
Mroczna Elfka nie odpowiedziała od razu.
- Mroczne Królestwo to niebezpieczne ziemie. Trafiają tu ci, którzy nie mogli lub nie chcieli żyć gdzieś indziej w Elarid: Mutageniści, Demonolodzy, Nekromanci, bandyci, najgorsi przestępcy, to arena walk i zmagań o władzę między Kolektywem Cienia, Paktem Trzech, Nosgothem i innymi… Dobrosąsiedzkie relacje to raczej coś obcego w tych stronach, a ich gwarancją jest odpowiednia armia, którą pozwoliliśmy sobie sprowadzić.
- Verkalion D’Onris, do usług. - odparł Drow, gdy jego przedmówczyni skończyła, kłaniając się, a także całując Cię w dłoń, którą do niego wyciągnęłaś. -
- Um… to brzmi rozsądnie. Dziękuję. - zrobiło jej się trochę głupio, że tłumaczono jej takie podstawy…
Powitanie Verkaliona przyjęła z uśmiechem, lecz pozostawiła bez słowa…
jak wyglądał? -
Jak typowy Mroczny Elf, był więc przystojny, ale to nic dziwnego, wszystkie Elfy, zwykłe i mroczne, się tym charakteryzowały. Miał typowe dla swej rasy ostre rysy twarzy, prosty nos, sięgające do barków białe włosy, czerwone oczy i mahoniową skórę. Jego twarz szpeciło kilka blizn, nie wiedziałaś, czy po pazurach dzikiej bestii, jakiejś broni czy czymś jeszcze gorszym, ale na swój sposób do niego pasowały, był w końcu kapitanem kompanii najemników.
-
Ymm… nie chciała żeby zobaczył że mu się przygląda, odwróciła wzrok. Co za niezręczna cisza… Niby mogła sobie pójść, ale dokąd?
-
Mroczne Elfy nieco Ci pomogły w tej sytuacji, ponieważ pod pretekstem ulokowania najemników w kwaterach, odprowadzili ich i ich dowódcę, rzecz jasna żegnając się z Tobą, sam Verkalion ukłonił Ci się jeszcze, nim odszedł. Bramę zamknięto, a Ty zostałaś sama.
-
// ;-; mym przeznaczeniem samotność //
Ymm… co może robić nudny wampirzy władca kiedy akurat nie prowadzi wojny?
Na myśl o tym jak niestrzeżone i puste będą korytarze jej skrzydła w porównaniu do tych należących do Luari przeszedł ją dreszcz. Ktoś mógłby być w jej komnacie nawet teraz! Jej strażnicy nie byli nawet źli w tym co robili, ale z powodu braków kadrowych zarówno ona jak i komnaty często pozostawały bez żadnej opieki.
Potrzebowała własnej armii!
Gdzie zdobywa się wojsko?
Nie interesowali jej jednak najemnicy - nie byli wierni swym panom, a jedynie ich złotu… chociaż wyszkolenie prawdziwej armii musiało być wymagające… mogła to zrzucić na kogoś innego?
Poszła poszukać Emily. -
W Mrocznym Królestwie lokalni władycy rekrutowali wojska na kilka sposobów. Jeden to właśnie najemnicy, skuteczni, ale lojalni temu, kto płaci najwięcej, nigdzie nie mieli dobrej renomy, a tutaj szczególnie, do pracy w Mrocznym Królestwie ściągali tacy, którzy moralnością niewiele różnili się od swoich przyszłych pracodawców. Poza nimi lokalna ludność, do Mrocznego Królestwa nie ściągali ci, którzy pragnęli spokojnego żywota z dala od wojen, ale bandyci, najgroźniejsi przestępcy, rozmaici wykolejeńcy i wielu tym podobnych, nieprzyjemnych typów, walczących gorzej, niż zawodowi najemnicy, ale jednak bronili oni zwykle swojego miejsca do życia, dzięki czemu byli tym skuteczniejsi. Kolejna opcja to stworzenie własnych wojsk. Nekromancja pozwalała na ożywianie zwłok ludzi, przedstawicieli innych ras, zwierząt i potworów. Takie stwory były zupełnie lojalne, nie odczuwały strachu, zmęczenia czy litości, ale najpierw trzeba było mieć kości czy trupy, a także opanować Nekromancję. Poza tym była też inna opcja, Golemy, nie różniły się wiele od Nieumarłych, ale nie były podatne na Magię Światła, elementy do ich tworzenia, jak kamień, żelazo, stal czy czasem nawet drewno, były łatwo dostępne, ale ich tworzenie było bardziej czasochłonne i wymagało znajomości Alchemii. No i Demony. Tutaj poza tym, że potrzeba znać Demonologię, to jeszcze trzeba mieć na uwadze, że lepiej nie przesadzać z ilością czy potęgą przyzywanych istot, a także wszystko, co jest przywołane, nigdy nie musi być lojalne, nie ma na to gwarancji, poza wierną służbą może równie dobrze uciec lub zabić tego, przez kogo został przyzwany. Odnalazłaś ją tam, gdzie zwykle, czyli w swojej komnacie, skromnie umeblowanej, lecz zastawionej różnymi księgami. Niestety, póki co tych traktujących o Magii było niewiele, nie miała skąd ich kupić lub ukraść, a po zajęciu zameczku nie było ich też wiele w środku.
-
Hmm… golemy byłyby najlepszą opcją, ale chyba będzie musiała stworzyć zwykły oddział… zlecić jego wykonanie Emily - poprawiła się w myślach.
A może by tak stworzyć go z niewolników…? W zamian za wolność powinni być chyba całkiem lojalni? Ale skoro wzięto ich do niewoli to pewnie już raz nie dali rady się obronić
- Hej! Proszę powiedz że nie słyszałaś moich wrzasków… - ruszyła przez komnatę jakby była jej własną , by bezmyślnie rzucić się na tak idealnie pościelone łóżko. To nie tak, że nie miała szacunku do Emily albo jej zajęcia, ale… psucie tej jej perfekcji dawało tak dziką satysfakcję! -
Skrzywiła się nieco, ale nie reagowała, przynajmniej teraz.
- A powinnam? Lub inaczej: Ty powinnaś mieć do nich powód? -
- Ta drowka przyprowadziła sobie armię najemników… - wepchnęła - zachowałam się jak małolat, ale… WRRRRR… O tego typu rzeczach się uprzedza! - spojrzała na Emily - Co robisz?
-
- Dziwi Cię to? - odparła. - To Drowka. Cała ich rasa jest ponoć podstępna i zdradziecka, a ja nigdy nie miałam powodów, aby w to wątpić. Nie żyjemy tu na zasadzie partnerstwa czy czegoś w tym guście, prędzej czy później dojdzie do konfrontacji, ale nim to nastąpi trzeba określić, po której się jest stronie, przekonać niezdecydowanych i zebrać siły. Ona najwidoczniej już się zdecydowała i przekonała, kogo się da, skoro skrzyknęła posiłki. Ale to i tak miło z jej strony, różne kreatury i bandy kręcą się w pobliżu. Ja? Przeglądałam księgi, szukając czegoś ciekawego. Bez skutku, póki co.
-
- Głupi zamek! Czuję się jakby zamiast dawać większe możliwości jedynie mnie ograniczał… wiesz że jeśli chciałabyś wrócić do Gildii, razem damy radę bezpiecznie wydostać się z Mrocznego Królestwa, nie?
-
- Razem? Z pewnością. Ale co potem? Ciebie nie przyjmą tam z otwartymi rękoma, lepiej będzie Ci chyba zostać tutaj. I wydrzeć reszcie, co Twoje.
-
- Pff… potem zaczęłaby się przygoda. - przeturlała się po łóżku - Tylko jak “wydrzeć to co moje”? AAAAAAAAA!!! Najłatwiej byłoby wyrżnąć ich wszystkich we śnie! Nauczysz mnie magii? zapłacimy najemnikom? nauczysz mnie magii? a może znajdziemy sojuszników? nauczysz mnie magii?
-
- To najemnicy. I mężczyźni. Przekup ich albo uwiedź, a może nawet oba. Jeśli nie chcesz brudzić sobie rąk, to oni na pewno z radością poderżną gardła wszystkim, których im wskażesz. - doradziła Ci, najwidoczniej celowo ignorując powracające wciąż pytanie o naukę Magii.
-
// Cześć! mogę wrócić?//
Nie brudzić sobie rąk? Gdzie w tym zabawa? - Wyszczerzyła zęby w uśmiechu. - Naprawdę byłoby nas stać na najemników? -
// Nie wierzę. Czy mnie oczy zwodzą? //
-
Ten post został usunięty! -
Ten post został usunięty! -
// Tak. //
-
//Co do pytania to tak, nie widzę problemów. Ale wolisz kontynuować od miejsca, w którym skończyliśmy, czy mam przewinąć trochę akcję?//
-
// obie opcje są dobre, wybór zostawiam tobie //
-
Uśmiechnęła się pod nosem.
- Można i tak. Co do finansów to nie wiem, nie myślałam nigdy o zatrudnieniu najemników. Ich cena pewnie zależy od tego, jak dobrzy są. A do Mrocznego Królestwa przybywają na kontrakty albo najlepsi, albo najbardziej zdesperowani. -
- AAAA!!! czuję jak mózg mi się starzeje! Musimy się stąd wydostać. Wybadasz czy Aymon i jego dwa elfy staną po naszej stronie? Nie chcę tego robić wbrew niemu. - Dłuższe spojrzenie w oczy. - A ja może pójdę sprawdzić ile są warci Ci najemnicy? - Zaczęła zbierać się z łóżka.
@kubeł1001 napisał w Mniejsza Bastylia Rosenblood:
Odnalazłaś ją tam, gdzie zwykle, czyli w swojej komnacie, skromnie umeblowanej
//Wait… jesteśmy w moim pokoju?! omg ale ja nie ogarniam //
-
//Nie, nie. Źle napisałem, miałem na myśli, że jesteście w jej komnacie, nie twojej.//
- Jasne, mogę spróbować. Ale co jeśli uznają, że nie opłaca im się nas wesprzeć? -
- Jeśli Aymon nie chce ich martwych, to znaczy że chce ich jeszcze do czegoś wykorzystać. Może kolejna inwazja? Nie głupie nawet. Selekcja naturalna zdziesiątkuje te podrzędne stworzenia, a końcowo zostanie nam dwa razy tyle do podziału. Co myślisz?
-
- Myślę, że takich myśli nie powinno się wypowiadać na głos, jeśli mieszka się pod jednym dachem z tyloma Mrocznymi Elfami.
-
- Upsi! - powiedziała zasłaniając teatralnie usta i machając jej na pożegnanie (wiggly wave - finger wiggle wave, w sensie taka fala samymi palcami, a nie machanie całym ramieniem) wyszła szukać Verkaliona
-
Rozmowa z Emily nie zajęła ci wiele czasu, więc znalazłaś go na dziedzińcu, wraz z całą kompanią. Rozmawiał akurat z dwójką ludzi, ale gdy cię zauważył, uciął dyskusję i odesłał ich do reszty, odwracając się w twoim kierunku i czekając, aż podejdziesz bliżej.
