Porte Isla

[bulorwas]

A ładne te koty?

[Abbey]

Wszystkie koty są ładne.

[bulorwas]

- Brakuje mi w sumie towarzysza, któryś chętny?

[Abbey]

Jeden jakby podszedł nieco w jego stronę.

[bulorwas]

Jak wyglądał?

[Abbey]

Był to nieco poobijany szaro-bury kocur. Otarł się o nogi Dokji i zaczął mruczeć.

[bulorwas]

- Będziesz od dzisiaj Sung-Sung. - Otworzył plecak i przygotować kotu “gniazdo” w otwartym plecaku. Ułożył kota w gnieździe, założył ponownie plecak i ruszył dalej w drogę.

[Abbey]

//zapiął ten plecak?

[bulorwas]

//Nie, niech se kot pooddycha

[Abbey]

Kot rozglądał się, jak wygląda świat z nowej perspektywy. Nawet nie miał ochoty wyskakiwać. Dokąd właściwie Dokja teraz zmierzał?

[bulorwas]

Do portu, szukając statku córki Holendra.

[Abbey]

Wypatrzył w końcu statek, a na nim zapisaną nieco fikuśnym pismem nazwę “Mroczne Widmo”.

[bulorwas]

No to idziem na pokład. Mają jakąś dechę na ląd opuszczoną?

[Abbey]

Mieli, nawet mieli z jednej strony barierkę. Dokja poczuł, że jego kitku wpija z lekkim zdenerwowaniem pazurki w plecak, a co za tym idzie w seksowne plecki Dokji.

[bulorwas]

- Spokojnie Sung-Sung. To stabilny grunt. - Uspokoił kota i go pogłaskał. Spróbował znowu zrobić krok. Jak zareagował kot?

[Abbey]

Skulił się w torbie. Ale raczej nie będzie wariował.

[bulorwas]

Wszedł na statek. Rozejrzał się.

[Abbey]

Od razu popatrzyło na niego kilku chłopaków, raczej dzieciaków.

[bulorwas]

- Prowadźcie do swej Pani. -

[Abbey]

— Ale my nie jesteśmy kotami.