Fort na Przeklętych Bagnach
-
Gobliny, z którymi wcześniej rozmawiałeś, patrzyły na ciebie jeszcze bardziej nieufne, o ile to w ogóle możliwe. Niemniej, w końcu herszt tej bandy wyszedł ze swojej komnaty i dołączył do zgromadzonych tam. Nie musiał nic robić, aby zyskać uwagę, spojrzenia wszystkich skierowały się na niego, a toczone szeptem dyskusje ucichły.
- To, że jest chujnia, to wi każdy. - zaczął na wstępie, z czym inne Gobliny niechętnie się zgodziły. - Ale może być lypiej. Tym tu nie ufam za chuja, ale trza wzionć ich pomoc, bo siem zesramy bez tego. Także oni teraz i ich banda żyjo razem z nami, jedzo razem z nami i walczo razem z nami. A jak któryś coś odjebie, a ja mu wcześniej nie kazałem, to jemu utne łba, jasne? -
Wiedział o tym, że rebelianci na początek będą w cholerę nieufni wobec bandy najemników, natomiast udało się skontaktować z rebeliantami, tak jak kazali mu przedstawiciele Cesarstwa Kar’koo. Na pewno będzie potrzebował sporo czasu, aby zdobyć zaufanie rebeliantów, jednak w najbliższym czasie jest możliwość, aby wysłać posłańca do Cesarskich.
- Jasne. Macie teraz coś dla nas do roboty czy mamy odejść stond? - zapytał przywódców rebeliantów. -
- Weź no swoich do środka, znajdziem wam kwatery. Za godzine gdzieś no tu przyjdź, to pogadamy. - odparł i odszedł do swojej komnaty, dyskusję uznając za zakończoną.
-
Zgarnął więc swoich towarzyszy, z którymi udał się na negocjacje, a następnie wyruszył na poszukiwanie pozostałych członków bandy najemników.
-
Znalazłeś ich już w forcie, wieści rozchodziły się tu szybko i twoich kompanów wpuszczono, gdy tylko gobliński herszt przyjął twoją propozycję.
-
Skoro udało mu się znaleźć pozostałą część bandy, skrzyknął swoich najemników, a następnie ruszył w poszukiwaniu koszar w forcie.
// Jeśli na ten moment nic ważniejszego nie jest planowane, to możemy przewinąć, nie? // -
//Jeśli nie masz nic do powiedzenia swoich chłopakom to jak najbardziej.//
Koszary to o wiele za dużo powiedziane, było to kilka przylegających do muru chat, skromnie umeblowanych, brudnych, śmierdzących i wilgotnych, czyli dokładnie takich, jak wszystko wokół. Grunt, że tu żadna przerośnięta żaba nie zeżre was, gdy będziecie spać, a i dla wilków znalazło się miejsce. Po godzinie jakiś przydupas lokalnego herszta wszedł do tej chaty, którą zajmowałeś razem z częścią swoich ludzi, przypominając, że masz spotkanie z ich hersztem do odbycia. Ten czekał ponoć na ciebie przed bramą. -
Udał się więc pod bramę, aby spotkać się z hersztem.
-
Rzeczywiście go tam zastałeś, jak opierał się o otwartą bramę plecami, patrząc na ciągnące się po horyzont bagna.
- Co ty byś nam pomógł niby, hę? - zagadnął, gdy tylko stanąłeś obok. -
- Ja i moi chłopcy trudnim się mordobiciem. Jak komuś trzeba wpierdolić, to możem to załatwić. Moglibyśmy też spróbować zdobyć jakieś surowce, chociaż na takim zadupiu, jakimi som bagna, będzie ciężko. - odpowiedział hersztowi.
-
- A co mi po twoich wilczkach na bagnie, hę? - podjął i splunął. - Nie przydacie mnie siem tu. Z rańca poślem was z powrotem z moimi chopami, tam zaczniecie robote. Trza nam nam broni, narzędzi, jedzenia i informacji, co siem tam dalej dzieje, kto siem z kim nakurwia i w ogóle. Dacie to chyba rade zrobić, ni?
-
Zmarszczył brwi ze złości. Nie uważał, że jego banda wilczych jeźdźców to elita wśród elit, ale był w miarę dumny ze swoich wojaków.
- Yhym. Damy rade. - odparł i zdecydował się wrócić do swoich koszar, jeśli herszt nie miał niczego innego jeszcze do powiedzenia. -
Najwidoczniej nie miał, bo nie odezwał się już, a gdy odszedłeś, również nie wypowiedział słowa. Wiedząc, że masz za sobą rozmowę z hersztem lokalnych Goblinów, do twojej chaty wlazła spora część bandy, reszta czekała na zewnątrz, wszyscy jednakowo ciekawi, co tamten ci powiedział.
-
- Dobra, chłopcy. Kazali nam z rańca zapierdalać z powrotem, chociaż wysyłajo z nami paru swoich konusów. Powstańcy potrzebujo broni, narzędzi, jedzenia i informacji. O napierdalaniu na ten moment możemy chyba zapomnieć, ale liczę na to, że będziem się wkrótce napierdalać. - odrzekł do swoich Goblinów. Nie był zadowolony z rozkazów, które otrzymał od herszta, ale rozkazy to rozkazy. W końcu będą musieli je wykonać.
-
Twoi wojownicy też nie byli tym zadowolenie i zaczęli już sarkać, że nie po to tłukli się tyle czasu przez bagna, dawali się kąsać owadom, chorowali, mokli i stracili towarzysza.
- Przynajmniej pójdziem w końcu z tego bagniska, ni? - powiedział Szaman, słysząc głosy niezadowolenia. Z tym ciężko było się nie zgodzić i jego argumentacja przekonała rozeźlonych na tyle, że nabrali nawet pewnego entuzjazmu do dalszych zadań.
//Jak chcesz z nim pogadać albo coś zrobić to śmiało, jeśli nie to napisz, że przygotowywałeś się do wyprawy, odpoczywałeś, zjadłeś coś i tak dalej, to w następnym poście od razu przyspieszamy.// -
- No przynajmniej wyjdziem z bagniska. - skwitował krótko słowa Szamana. Wyjście z tych bagien jest w miarę dobrą motywacją do tego, aby wykonać rozkazy herszta. Nie miał w zasadzie żadnych rozkazów dla swoich podwładnych na ten moment, więc zdecydował się przygotować do wyprawy.
// Tak więc przyspieszamy. // -
Pozostali również się rozeszli, więcej myśląc o tym, że opuszczą Przeklęte Bagna niż o tym, że na dobrą sprawę fatygowali się tu na darmo. Następnego dnia pod waszymi chatami czekali już przewodnicy, zaufani ludzie lokalnego herszta. Te Gobliny odziane były o wiele mniej dostojnie niż on sam, gołym okiem widziałeś na ich brudnych i lichych ubraniach podskakujące pchły, ale za to byli dobrze zbudowani i odżywieni, a uzbrojenie pochodziło bez dwóch zdań z zimnych krasnoludzkich rąk, na plecach nieśli bowiem bogato malowane tarcze, a w dłoniach dzierżyli jednoręczne topory. Wszyscy mieli też długie, ząbkowane noże, choć nie był to typowy dla Krasnoludów oręż, a raczej ich własny wytwór. Zaprowadzili was na tratwy, a gdy wszyscy byli na pokładach, wioślarze odepchnęli je od brzegu i posłali ku odległemu brzegowi.
//Zmiana tematu. Założę nowy i tam ci zacznę.//
