Dodge City
-
- Wydaje się to upierdliwe, ale do zrobienia. Widzimy się… Później. - Poszedł lekko chwiejnym krokiem na spotkanie nowemu koniowi i swojemu ekwipunkowi. Na razie będę brał udział w jego chorej grze. Wycisnę z niego tyle wiedzy i zdolności, ile się da, spróbuję odtworzyć rytuał i przestanie być mi do czegokolwiek potrzebny. Najpierw kropnę tego rewolwerowca oczywiście, ta szkaradna morda nie odpuści czegoś takiego. Sprawdził co mu zostało ze starych gratów i cóż otrzymał w podarunku.
-
Jak mogłeś się spodziewać, zabrano ci prawie wszystko. Zostały tylko przedmioty, które tamci uznali za nieprzydatne, a więc ubrania, sztućce, miski i tym podobne, ale też buteleczka z wodą morską czy rębak. Broni, amunicji czy pułapek nie było, zabrali nawet śpiwór i namiot, na scyzoryk, siekierę i maczetę też nie masz co liczyć. Jednak w nowych końskich sakwach odnalazłeś zapasy suszonego prowiantu, ryb, mięsa i sucharów, oraz wody na jakieś dwa tygodnie, więcej, jeśli będzie uzupełniać zapasy na polowaniu lub je racjonować. Była też broń, bo i samym rębakiem niewiele zdziałasz, a więc dwa rewolwery Smithsona, jeden rewolwer Webley’a, karabin rewolwerowy i strzelbę zwaną potocznie Rozrywaczem. Uzupełniały to dwie kabury na rewolwery i pas, jedna kabura przewieszona ukośnie przez pierś, również na rewolwer, nóż, trzydzieści naboi do Smithsona, tuzin do Webley’a, dziesięć naboi do strzelby i dalszych trzydzieści do karabinu. Co ważne, każda broń była już nabita. Do tego siodło z rzędem, kompas, osełka, lampa z zapasem paliwa, kilka pochodni i dziwny medalion z łańcuszkiem do zawieszenia na szyi, posrebrzany lub wykonany ze srebra, zapisany jakimiś nieznanymi ci symbolami czy też pismem. Do tego koń, a to nie byle jaki: wielki, muskularny, zdrowy i silny. Jego czarna sierść lśniła w świetle gwiazd i księżyca, błyskały zdrowe, białe zęby, oraz upiorne, czerwone oczy. Idealny wierzchowiec dla kogoś takiego jak ty teraz.
-
Wrócił z wisiorem do mężczyzny. - Co to za gówno? - Spytał prosto z mostu. Pewnie i tak to założy, ale lepiej wiedzieć jakie zyski będzie z tego miał.
-
Niestety, gdy tylko wróciłeś na miejsce, zastałeś na nowo zakopany grób wraz z nagrobkiem, gdzie znajdowała się tylko wyryta data śmierci, nikt w końcu nie znał za dobrze twoich personaliów albo nie miał głowy, aby się nimi zajmować. Nie żeby cię to obchodziło. Gorzej, że ani tajemniczego mężczyzny, ani ślepego strzelca nigdzie nie było.
-
- JE-BAĆ CIĘ! - Krzyknął tylko, po czym wyposażył się w broń, tak jak ją nosił zazwyczaj, wskoczył na… - Nazwiemy się… Kurwa, nie pamiętam którym numerem był poprzedni. Co powiesz na… Chuj kurwa, będziesz Jedenastka. - Strzelił lejcami i pognał konia. Przypomniał sobie, gdzie jest najbliższe, w miarę odosobnione, mało ludne, ale bogate gospodarstwo. Zajebie właściciela i pobimba sobie kilka dni, dupcząc jego żonę.
-
Nie było takich, bo choć plan miałeś przedni, to nie pierwszy na niego wpadłeś, o wiele wcześniej pomyślało tak wielu tubylców oraz bandytów, przez co odosobnione gospodarstwa należały do rzadkości, a jeśli już, to zwykle były chronione przez najemników czy inne draby, co czyniło je trudnymi do zwojowania w pojedynkę. Grunt, że opuściłeś miasto, bo świt coraz bliżej, a rzeczywiście będzie lepiej, jeśli do tego czasu znajdziesz się jak najdalej do miasta.
-
W takim razie… Jebać najemników, sprzątnie ich. Musi jakoś potrenować. Skierował się w kierunku dalekiego od miasta gospodarstwa, które słynęło z pięknych kobiet, albo kobiety i dobrego alkoholu. Dostał może jakiś kapelusz z szerokim rondem w zestawie? Pokazywanie tej mordy to niezbyt miłe zaproszenie do dyskusji.
-
Gospodarstwa mają to do siebie, że słyną bardziej ze swoich plonów i tym podobnych, nigdzie nie uprawiano ani nie hodowano pięknych kobiet dla takich zwyrodnialców jak ty. Ani dla żadnych innych, nawiasem mówiąc.
-
Bardziej chodziło o plotki o tym, że jakiś rancher ma ładną córkę, siostrę czy żonę.
-
Nie przypominałeś sobie żadnych plotek o jakichkolwiek niezwykle urodziwych kobietach żyjących gdzieś w okolicy.
-
// Nie dasz mi, co? //
Chuj, w takim razie przypomniał sobie położenie jednej ze swoich kryjówek w okolicy. -
//Bardziej chodzi mi o to, że na początek coś planuję, później rób co chcesz.//
Najbliższa była jakieś kilkanaście kilometrów na zachód, na Wielkich Równinach. Niewielka jaskinia, kiedyś kryjówka jakiejś bestii, obecnie opustoszała. A przynajmniej tak było, gdy ją ostatnio opuściłeś, możliwe, że teraz będziesz musiał zmierzyć się z jakimś nowym lokatorem.
//Nie rozpisuj się teraz, zaraz i tak zmieniamy temat.// -
No to jedziemy tam
-
//Zmiana tematu. Zacznę, gdy będziesz na miejscu.//
-
Vader:
Jak na kogoś, kto niedługo zawiśnie, koniokrad był dziwnie spokojny, ale nie tobie się nad tym zastanawiać, bo dzięki temu podróż była spokojna, zaoszczędziłeś też nerwów i czasu. Jeśli jego kumple chcieli go odbić, co raczej wątpliwe, skoro sami ci go wydali i pewnie mieli dziesięciu innych, którzy zajmowali się tą robotą, to nie zasadzili się na ciebie po drodze, dzięki czemu spokojnie dotarłeś do samego Dodge, gdzie powinieneś odstawić przestępce i odebrać nagrodę. -
Radio:
Po dość spokojnej drodze do Dodge przyszła pora na wielkie liczenie, bo ciężko inaczej nazwać niemalże osuszenie kasy z miesięcznych dochodów Szeryfa Dentona, bo choć nagroda za jednego członka gangu kanibali nie była wielka, to w końcu wy ubiliście ich wszystkich, więc pod koniec dnia uzbieraliście ponad osiemdziesiąt sztuk srebra. Oswald od razu wręczył ci twoją dolę, sześć srebrników, i odszedł zająć się sprawami grupy, takimi jak werbunek nowych ludzi czy zakup sprzętu. Zajęło mu to resztę dnia, który dla ciebie był wolny. Dopiero rankiem dnia następnego mieliście wyruszyć, ale okazało się, że do miejscowego sklepu właśnie przybyła dostawa nowych dóbr, na które Harringoton postanowił rzucić okiem, masz więc więcej czasu dla siebie, który chyba możesz spożytkować tylko w jeden sposób: w salonie. -
Dlaczego by nie? Mlasnął. Dzień był ciepły, a on rzeczywiście miał ochotę na napicie się czegoś dobrego i przede wszystkim zimnego. Strzepnął z siebie kurz i wybrał się do saloonu.
-
Budynek, obsługa czy klientela niewiele się zmieniły. Barman i kelnerki wciąż tacy sami, kilka znanych ci już twarzy mieszkańców miasta, poza nimi przybysze, tacy jak kupcy, górnicy, łowcy nagród i najemnicy wszelkiej maści. Czyli właściwie nic wielkiego ani nowego, miałeś nawet wrażenie, że czas się zatrzymał w chwili, gdy opuściłeś ten lokal, wybierając się po raz pierwszy do Strzaskanej Skały.
-
W takiej monotonii nie było nic złego, szczególnie, że zazwyczaj była tylko pozorna. Przynajmniej Seymour tak sądził.
Rozglądnął się po wnętrzu, tocząc wzrokiem okrąg wokół całego, głównego pomieszczenia. Po tym bez większych oporów podszedł do kontuaru i skinął barmanowi.
— Dobry. Kufel zimnego piwa, jeżeli można prosić. -
Bez słowa nalał ci ziemnego, pienistego trunku barwy złota, którego wydobywaniem zajmowali się twoi nowi kompani, stawiając go na ladzie.
- Dwa miedziaki.
