Warszawa
-
Wszystko zaniósł do samochodu Zygmunta, ale zostawił sobie jeden śrubokręt, który może mu posłużyć jako broń, a motocykl wyprowadził na zewnątrz.
– Co o tym sądzisz? – zapytał kierowcę pojazdu. -
- Jeśli jesteś to w stanie naprawić, a cały wypad okaże się sukcesem, to mogę Ci go oddać. - odparł, a Ty nie miałeś pewności, w jakim stopniu było to podyktowane szczerością i hojnością, a w jakim chęcią pozbycia się rzęcha, który może nie nadawać się do naprawy, a jeśli, to po krótkiej przejażdżce eksploduje razem z kierowcą.
-
– Naprawię, naprawię. Chcesz coś jeszcze tutaj przeszukać czy już ruszamy?
-
- Miejsc jest sporo, łupów pewnie też, tamci musieli pozbierać po łebkach. - odparł, ruchem głowy wskazując na zmasakrowane przez psy zwłoki bandytów. - Szukajcie dalej, ja podprowadzę bliżej samochód i pogadam sobie z tamtą lalą… Nawiasem mówiąc, jak już dowiem się tego, co chcę, to możesz sobie skorzystać, Twój kumpel też. - dodał, trącając Cię lekko łokciem w ramię i odchodząc, a po kilku gwizdach dołączyły do niego też psy.
-
Człowieka może by mu się udało zabić, ale zgwałcić kobietę? Nigdy. Żyje w świecie, w jakim teraz żyje i dalej ma pewne zasady, których się trzyma. Podwinął rękawy koszuli i zabrał się przeszukiwanie zwłok.
-
Robert nie mógł się przemóc, więc Tobie przypadło nieco łupów, takich jak zapałki, zapalniczki, papierosy, a nawet piersiówka pełna jakiegoś podejrzanego płynu. Znalazłeś również nóż, ołówek i małą, ładowaną ręcznie, latarkę. Tymczasem Zygmunt podjechał samochodem pod bramę, aby ułatwić Wam noszenie łupów.
-
Nóż dał Robertowi, a resztę zachował dla siebie i zabrał się za noszenie łupów. Teraz chce jak najszybciej opuścić to miejsce.
-
Schwytana przez Ciebie kobieta wciąż była nieprzytomna, a Zygmunt nie odpowiadał na żadne pytania jej dotyczące, które zadawał Robert, więc po chwili sobie odpuścił i resztę trasy pokonaliście w milczeniu. Nie zatrzymaliście się jednak pod bazą, Zygmunt zaparkował samochód w jakiejś bocznej uliczce, kilkaset metrów dalej.
-
– Czemu tutaj? – zapytał.
-
- Coś mi tu śmierdzi. - odparł i wskazał przez szybę coś, czego nie zauważyłeś w panoramie zrujnowanego miasta: cienką smużkę dymu, która unosiła się mniej więcej z miejsca, gdzie była baza tamtych ocalałych.
-
– Myślisz, że ktoś napadł na nich, gdy my się zajmowaliśmy czym innym?
-
- To, że nas tam nie było, to raczej przypadek, ale tak, moim zdaniem zostali napadnięci.
-
– Więc co teraz robimy? Czekamy, jedziemy tam czy jedziemy gdzie indziej?
-
- Ja tylko tak myślę. Nie twierdzę, że mam rację. Zwyczajnie wolałem się tam nie zapędzić, gdyby było gorąco. Pójdziemy na zwiady i później się okaże.
-
– Wszyscy idziemy czy ktoś zostaje?
-
- Jeśli ktoś ich napadł to bandyci albo większa chmara Zombie. Uważasz, że Twój kolega mięczak da radę i nie załamie się ani nie zrobi nic głupiego?
-
Wbił swój wzrok w Roberta i tak się patrzył na niego przez kilka sekund w milczeniu.
– Da radę. – odpowiedział krótko. – Przypilnuję go. -
- Taaa. Nie że wątpię, ale wolałbym, żeby został pilnować wozu, gratów i tamtej panienki.
Choć mówił jedno, to miał na myśli zapewne coś zupełnie przeciwnego, bo cała jego wataha spokojnie upilnowałaby więźnia i reszty dobytku. -
Roberta zna raptem kilka dni i jeszcze go wystarczająco nie zna. Najbardziej boi się tego, że puści tę kobietę wolno.
– Poradzi sobie. Idziemy? -
//Tym “Poradzi sobie” zgadasz się na to, żeby został, czy nakłaniasz Zygmunta do tego, żeby poszedł z Wami?//
