Szczyt Wron
-
Tego musisz dociekać pośród kogoś, co może coś widzieć czy wiedzieć, jak jakiś wartownik czy inny Stalowy, których wielu się tu kręci.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
A był któryś z widocznie wyższą rangą? -
Byłeś oficerem w tej zgrai na tyle długo, aby pamiętać wszystkich starszych stopniem, więc nie, obecnie miałeś najwyższą szarżę ze wszystkich najemników.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
Ciężko, żeby było inaczej, bo był zastępcą szefa. Pytał bardziej o Stalowych. -
Nie różnili się od siebie niczym, chociaż miałeś pewność, że Ci w pełnej płycie stoją w hierarchii wyżej, od tych w częściowych zbrojach i kolczugach, którzy byli zapewne szeregowymi żołnierzami i mięskiem armatnim.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
Podszedł w jego kierunku.
- Przepraszam? Widziałeś może gdzieś Orka, szefa bandy naszej bandy najemników? -
- Opuścił zamek godzinę temu, może później. Nie żeby mnie to szczególnie obchodziło, dostał swoje zadanie i pewnie ruszył się nim zająć.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
- W jakim się udał kierunku? -
Wzruszył ramionami.
- Nie zwracałem uwagi, wiem tylko, że wyszedł i najwidoczniej do tej pory nie wrócił. -
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
- A wiesz może, czy się czegoś dowiedziano z tego chłopa, którego tutaj przyprowadzono? -
- Że jest dość odporny. Ale dajcie nam jeszcze godzinę, gdy kowal przyniesie rozżarzone żelazo to na pewno zmięknie.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
- To wam głównie powinno zależeć na informacjach. By jedynie załatwiamy robotę, do której wy się nie zniżacie. -
- Dobrze powiedziane. - odparł rycerz i odszedł wolnym krokiem do swoich spraw.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
A on do swoich towarzyszy.
- Szefa obecnie nie ma, a my nie mamy nowych zadań. Można odpocząć, dopóki on nie wróci. -
Cały oddział, włącznie z towarzyszącą Ci jeszcze od Ur Elfką, rozszedł się do swoich krater, skrzętnie wykorzystując rozkaz na chwilę odpoczynku, snu, jakiś posiłek czy cokolwiek innego, co mogli uznać za relaksujące.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
Sam jednak pozostał gdzieś na dziedzińcu, czyszcząc swoje szpony i oczekując na powrót reszty najemników. -
Ci wciąż nie wracali, co mogło uchodzić za co najmniej niepokojące. Nie dlatego, że nie wiedziałeś, co się z nimi działo, misję mieliście konkretną, teraz pewnie polowali na zlecone przez Stalowych cele lub pacyfikowali jakichś chłopów. Niepokoiło Cię to, że zmierzchało, a oni wciąż nie wrócili z zadania, które powinno zająć im o wiele mniej czasu.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
-Niech cię, szefie.
Krótko skomentował sprawę, po czym ruszył do reszty najemników, by ich zebrać do kupy. Pora na ulubiony motyw powieści. Mianowicie misja ratunkowa. -
Nie licząc jednego feralnego oddziału, wszyscy byli już w zamku, więc zebranie ich nie zajęło Ci dużo czasu.
-
Grzesio “Sierżant Szpon” Talon
Nie musiał ich ustawiać, jedynie stanął przed nimi, by wszyscy go słyszeli.
- Szef jeszcze nie wrócił, a co gorsza, nie dał żadnego znaku życia. Wiecie, co to oznacza? - zapytał retorycznie. - To oznacza, że pora chwycić broń w ręce i go odnaleźć, bo jak wróci samemu, to da każdemu z nas po sto batów za lenistwo i brak logicznego myślenia. No już, zbierać się, nie zostawimy naszych w tej cholernej okolicy samych!
