Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mając w dłoniach wędkę i harpun szło to dość opornie, ale na szczęście byłeś dobrym pływakiem, a i prąd niósł Cię w stronę wysypy, która nie była zbyt daleko, więc sprawnie wyszedłeś przemoczony na brzeg, tylko trochę zmęczony tym przedsięwzięciem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Trzeba będzie rozpalić jakieś ognisko, gdy w nocy temperatura spadnie, a ubrania Morzywała wciąż będą przemoczone, choróbsko złapie go jak nic. Na razie darował sobie poszukiwanie towarzyszy, i rozejrzał się za jakimś chrustem w pobliżu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Biorąc pod uwagę fakt, że za plażą, która miała szerokość kilku, góra kilkunastu, metrów rozciągała się bujna dżungla, która porastała niemalże całą wyspę, nie licząc wierzchołku i stoku góry w jej centrum, to nader łatwo znajdziesz jakiś opał, bo co mogłyby Ci niby zrobić te rośliny? W końcu są roślinami, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Chyba ucięło Ci post//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Edytowane.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Prawda, rośliny nic nie robią, najwyżej smakują, akompaniując pyszną, obiadową rybę. Wkroczył do dżungli, zbierając zeschłe gałązki, kawałki kory i inne, łatwopalne materiały

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zeschłych gałązek brakowało, ta dżungla wręcz tętniła życiem, udało Ci się jedynie za pomocą harpuna zdrapać nieco kory z jakichś drzew i nic więcej. Najwidoczniej aby uzyskać materiał musiałbyś jakoś powalić któreś z tych drzew lub harpunem pozbawić go całych gałęzi.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Trochę szkoda tępić dobry harpun na drewnie, ale jak mus ‐ to mus. Spróbował wspiąć się na drzewo i stamtąd obłupać je z gałęzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, a z miejsc, które przypominały Ci rany, sączył się jakiś mlecznobiały sok… Niemniej, nazbierałeś chrustu i właściwie rychło czas, bo zapadnięcie zmroku jest teraz kwestią kilku chwil.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dziwne, ten biały sok to musi być jakaś lokalna żywica…

Wyżłobił małą dziurkę w drewnie, a dookoła obrzucił to suchymi drzazgami. Wtedy wziął patyk i zaczął nim energicznie kręcić w drewnie, chcąc rozpalić ogień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikły płomyk, który był efektem Twoich trwających wiele minut starań, był doskonale widoczny, gdyż w chwili, gdy skończyłeś, było już kompletnie ciemno.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie sztuką jest rozpalić ogień, a go utrzymać…

Dołożył do ognia i postarał się zwiększyć płomień tak, by można było to nazwać ogniskiem. Jeżeli mu się to udało, to ściągnął z siebie ubrania, położył je tak, by się wysuszyły, a sam ułożył się blisko ognia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się zrobić to wszystko, jednakże do pełni szczęścia i sukcesu sporo Ci jeszcze brakowało, ponieważ zaczynałeś odczuwać dojmujący głód i pragnienie, a także słyszałeś wiele dźwięków, gdy nocna fauna obudziła się do życia, które przyprawiały Cię o gęsią skórkę, a niekiedy prawie i o zawał serca.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ghh… Lepiej nie wychodzić teraz poza ognisko, jeszcze coś go zeźre…

Przeszukał swoje ubrania pod kątem bukłaka wody, sucharów i suszonych owoców, które już teraz pewnie nie są suszone. Niemniej, sprawdził czy nie wyleciały podczas sztormu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś przy sobie ledwie kilka rozwodnionych sucharów i plasterek jabłka w nieco lepszym stanie, który nadawał się do spożycia. Owszem, opuszczenie okolic ogniska to zły pomysł, ale i tak warto trzymać harpun w garści.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zjadł to co miał, starając się ignorować smak morskiej wody. Po tym, dorzucił drewna do ognia, a sam usiadł koło niego, podpierając się harpunem. Próbował niezważać na odgłosy dochodzące z puszczy, a także starał się także nie zapaść w sen.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile udało Ci się jakoś przełknąć swoją kolację i nie zwymiotować przy tym, to reszta wzajemnie się wykluczała, gdyż nie dało się nie zważać na dziwne dźwięki dochodzące z puszczy i zasnąć… Tak czy inaczej, śmiertelnie zmęczony dotrwałeś do rana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

*Ranek… Całe to cholerstwo powinno się uspokoić, prawda? *

Zmęczony człowiek potrzebuje niewiele, a niewiele to tyle, ile się ma. Morzywał miał kawałek plaży, zmięte ubrania i podkrążone oczy. Usypał więc prowizoryczną osłonę, która zapewniła by mu chociaż minimalną ochronę przed wiatrem, ułożył głowę na kłaku z ubrań i wreszcie postarał się zasnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś dość szybko, tuż po złożeniu głowy na prowizorycznej poduszce, ale obudziłeś się równie szybko (a przynajmniej tak Ci się wydawało), gdy poczułeś dziwne trącanie w brzuch, jakby coś starało się Ciebie obudzić.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jeżeli morze nauczyło Morzywała czegokolwiek to właśnie tego, by przy zwierzęciu nie robić gwałtownych ruchów. Otworzył oczy i nie poruszając się, spojrzał dookoła siebie.