Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zrobił delikatny krok w bok, szurając stopami po ziemi. Chciał wyczuć czy na pewno jest sam w pomieszczeniu, a jeżeli tak, to jakie są jego dokładne kształty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było duże, to na pewno, a także wysokie. Tu również odczuwałeś wilgoć i zimno, ale na pewno dużo mniejsze niż poprzednio, w lochu na dole.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Czy to była jakaś poczekalnia? Wsio wie. Spróbował pójść przed siebie, wymacywując ewentualne przeszkody dłońmi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czułeś tylko chropowate i wilgotne ściany, po których niekiedy spływała woda. Kilka metrów od Ciebie, na wprost, otworzyły się nagle drzwi, przez które wlało się do środka wątłe światło, choć po chwili przesłoniła je masywna sylwetka jednego z Nagów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ucieczka przed takim potworem byłaby głupotą, szczególnie na ich ziemii. Najpewniej ten Nag poprowadzi go gdzieś dalej, na co mu pozwolił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prowadził Cię coraz wyżej, gdzie z każdym stopniem czułeś więcej ciepła, świeżego powietrza i gwaru towarzyszącemu wielkim miastom. Ostatecznie trafiłeś do jednego z nich, nie wiedziałeś, że Nagowie, wyglądający bardziej na żyjących w zgodzie z naturą prymitywów, są w stanie zbudować tak wspaniałe miasta o kamiennych domach, brukowanych, szerokich i czystych ulicach, wysokich wieżach i grubych murach. Dostrzegłeś tam dziesiątki Nagów pełzających tu i tam, zajętych własnymi sprawami, a pośród nich również wielu niskich ludzi, którzy nie przypominali żadnej znanej Ci karłowatej rasy, jak Hobbity czy Krasnoludy, które czasem miałeś okazję dostrzec na własne oczy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Morzywał przyglądał się temu obrazkowi przez dłuższą chwilę. Co za dziwy! Ale niosło to także nadzieję. Może Ci ludkowie wstawią się za nim i pozwolą mu powrócić do domu? W końcu bliżej mu do nich, niż do łuskowatych Nagów. Oby tak się stało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Również ci ludkowie przyglądali Ci się, choć niestety, podobnie jak Nagowie, raczej z wrogością, choć w przeciwieństwie do gadów, najwidoczniej nie wszyscy byli tutaj do Ciebie wrogo nastawieni.
Idąc przez miasto, trafiłeś pod okazały pałac, największą budowlę, jaką widziałeś w życiu, wysoką jak przynajmniej pół tuzina chat, takich jak Twoja, ustawionych jedna na drugiej, a przy tym o wiele szerszy i pojemniejszy niż zwykłe rybackie domostwa. Do pałacu prowadziły schody, ale też płaskie i strome powierzchnie, po których wchodzili Nagowie (coś jak wjazdy dla wózków przed niektórymi budynkami). Co ciekawe, nie weszliście do środka, zatrzymaliście się przed wrotami i okazałą kolumnadą, która stylizowana była na wielkie węże. Najwidoczniej nikt nie chciał widzieć Cię w środku i to tylko dlatego ten sam wódz Nagów, z którym rozmawiałeś wcześniej, a także dwóch jego gwardzistów, w pancerzach chroniących ciało od pasa w górę, hełmach, z halabardami, tarczami i mieczami u pasa, czekali na Ciebie tutaj.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Na każdym kroku Morzywał coraz bardziej zadziwiało to miejsce. Miasto, ludkowie, wielki pałac ‐ czy wężoludy miały jakieś królestwo z dala od brzegów Verden?
Przemyślenia rybaka przerwał wódz Nagów. Po pierwszym, raczej złym wrażeniu, dobrze było by zadbać o lepszy wizerunek podczas drugiego spotkania. Skłonił się nisko, choć nieco niezdarnie, jako, że wciąż był obolały.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sssstrażnicy twierdzą, że zobowiązałeśśś się powiedzieć wszysssstko. ‐ zaczął bezceremonialnie Nag, nie reagując na Twój ukłon. ‐ Sssssłucham.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oż cholera. Zaklnął w myślach. Przez to całe dziwowanie się tym królestwem całkowicie wyleciało mu z głowy co miał powiedzieć! Trzeba było coś stworzyć na poczekaniu:
— Kojarzycie tego lorda, Lorda Żwiyrqa? — Powiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ odparł bez wahania Nag, dając Ci dłonią znak, abyś czym prędzej kontynuował. ‐ Jesssteś jego sssszpiegem?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Nie, nie, chwila. — Pokazał dłonią, by nag zwolnił z konkluzjami; — Bo Lord Żwiyreg zaczął ostatnio kręcić z takim innym lordem, Lordem Muhomorgiem! —

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Doceniam, naprawdę.//
Nag zwęził oczy w szparki i zaczął intensywniej padać powietrze swoim rozwidlonym językiem.
‐ Dlaczego wydaje mi sssssię, że kłamiessssssz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// A już się bałem, że nie załapiesz aluzji.//

— Na moją łódź i sieci, nie! — Szybko zaparła się Morzywał, coraz bardziej panikując w głębi duszy: — Bo jak oni tak kręcili, to wysłali szpiega! — Niemalże krzyknął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciebie? ‐ domyślił się Nag, a wartownicy wokół niespokojnie się poruszyli, jakby odruchowo chcieli Cię zgładzić, ale wiedzieli, że nie mogą zrobić tego bez rozkazu swojego pana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— No nie, nie mnie, kiedy mówię, że nie! — Od razu zaprzeczył Morzywał: — Wysłali szpiega, co miał was szpiegować, ale coś strasznie długo nie wracał z tego szpiegowania, więc myśleli, że może dryfuje gdzieś na morzu. Więc mnie i innym rybakom powiedzieli, że mamy go szukać! —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlaczego sssię zgodziłeśśśś? Co zaoferował Ci Twój pan? Co planuje?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Co planuje, to ja nie wiem, ja tylko wiem, że kręcił! — Bronił się zacięcie Morzywał: — A się zgodziłem, bo i tak za bardzo wyboru żem nie miał. W końcu ja żyję na jego łasce i jemu składam podatki, nie na odwrót. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A co byśśśś mu powiedział, gdybym kazał Cię puśśśścić? ‐ zapytał podejrzliwie Nag, mrużąc oczy jeszcze bardziej.