Dworek rodu Kospel

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Gotowa? To ruszamy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wsiadła na wóz, a za nią strażnicy. Chłopi ustawili się po bokach wozu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jadąc głównym gościńcem nie napotkaliście żadnych problemów. Ale potem kobieta powiedziała:
‐ Skręć tam. ‐ po czym wskazała na zarośniętą, polną drogę prowadzącą przez las.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jak sobie życzysz.
Skręcił tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jechaliście tak i nadal nie było żadnych problemów. Aż nagle… szyję jednego ze strażników przebiła strzała. Potem w podobny sposób zginęli dwaj z sześciu chłopów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Pięknie.
Pośpieszył konie, miało dojść do galopu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wóz jechał z wielką prędkością. Zostawiliście w tyle chłopów, którzy pewnie zginą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nic nie da się zrobić…
Jechał dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drogę zagrodziło Wam kilku ludzi z włóczniami i toporami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zatrzymał się, sprawdził szanse.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś Ty, przerażona szlachcianka, jeden ze strażników z halabardą i Twój towarzysz. Przeciwko Wam stało sześciu ludzi. Czterech z włóczniami, jeden z toporem dwuręcznym i drugi z dwoma toporami jednoręcznymi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czegoś chcecie, czy tylko przyszliście wywietrzyć wasze patyczki?
Mówiąc to namierzył kuszą człowieka z dwoma toporami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chcemy ją. Zawsze udawało jej się zwiać, a teraz już nie może nam uciec.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A dlaczego to ją chcecie? Widywałem ładniejsze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie chodzi o to idioto. Potrzebujemy pieniędzy, a napadanie na kupców i chłopów nie przynosi wielkich dochodów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kospel też stał się bankrutem, przegrał wszystko we wczorajszym zakładzie.
Nie słyszeliście o tym?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdziwili się, ale nie spuszczali z Was wzroku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Robię dla niego za kilka srebrników, wyobrażacie sobie? Kilka srebrników!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ U nas to byś tyle w godzinę zarobił! ‐ krzyknął jeden, a drugi zgromił go wzrokiem.
‐ Zrobimy tak: Oddasz nam szlachciankę i grzecznie spieprzysz, a przeżyjesz. Zgoda? ‐ proponował drugi.