Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ No to idź do dowódcy, drogę chyba jeszcze pamiętasz?
Attero:
Na kolejną partyjkę byli gotowi, ale na podbicie stawki już niekoniecznie, ponownie weszli do gry z małymi sumkami, oscylującymi wokół pięciu złotników. Gdyby nie dyskretna pomoc kapitana, tamten chorąży wyłożyłby tylko dwa.
Mozimo:
Lokal wyglądał tak samo paskudnie w środku jak z zewnątrz: Stara farba odpadająca płatami, wiekowe meble, które były składane do kupy tak wiele razy, że teraz zdawały się rozpadać przy każdym ruchu siedzącego na nich lub przy nich klientów… Klientela też nie była zbyt miła czy pogodna, to głównie twardzi i bezwzględni najemnicy, przemytnicy handlujący nielegalnymi substancjami odurzającymi, takimi jak Niebieski Proszek, zawodowi skrytobójcy, mordercy zabijający dla przyjemności, a nie złota, typowe walimordy i obszczymurki. Wnętrze karczmy wypełniał duszący dym z fajek oraz woń kiepskiej jakości alkoholu, niemytych ciał i stęchlizny. Gdy tylko przekroczyłeś próg, wszyscy, którzy nie byli pijani w trzy dupy lub odurzeni jakimiś przyjemności, wbili w Ciebie swoje spojrzenia. Teraz masz ostatnią okazję, żeby wyjść i nigdy nie wracać, bo jeśli wejdziesz i okażesz słabość lub jakoś ich wku*wisz, to wątpliwe, żebyś dożył następnego dnia.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ oczywiście, że pamiętam ‐ poszedł do dowódcy.
‐ chciałem zgłosić się do straży ‐ rzucił bezceremonialnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ odparł równie chłodno, nawet nie zaszczycając Cię spojrzeniem. ‐ Mam braki kadrowe, ale to nie znaczy, że będę brać każdego, zwłaszcza jakichś kmiotów bez dyscypliny i kultury osobistej, którzy nawet nie potrafią zapukać. Jak Ty niby poradzisz sobie z rygorem w koszarach?

[Kubeł1001]

Mozimo

Martis wchodzi do środka ze swoimi fałszywym uśmiechem na twarzy. Postanawia pokręcić się po mordowni. Wyciąga jabłko z torby w celu zjedzenia go i siada na krześle obserwując reakcję innych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Większość od razu spuściła wzrok, ale dalej łypała na Ciebie czujnie przynajmniej jednym okiem lub puszczała ukradkowo krótkie spojrzenia. Jedynie siedzący w samotnym stoliku w kącie karczmy Krasnolud w czarnej zbroi wciąż otwarcie Ci się przyglądał i odniosłeś wrażenie, że gdyby mógł tym wzrokiem zabić, to już dawno leżałbyś martwy na brudnej podłodze karczmy.

[Kubeł1001]

Mozimo

Martis postanawia zaryzykować i podejść do krasnoluda. ‐ Witam ‐ przywitał się Martis. ‐ Widzę, że wpadłem panu w oko ‐ powiedział. I czekał na reakcję krasnoluda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to zdecydowanie błąd, bo ten gość najwidoczniej nie wyglądał na takiego, który chciałby z Tobą rozmawiać, a co dopiero w sposób przyjazny.
‐ Ty chyba ku*wa jesteś nowy w tym mieście, hę? ‐ zapytał, jakby całkowicie ignorując to, co do niego powiedziałeś.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Tak i domyślam się, że nie rozmawiam z byle kim ‐ odparł z podniesioną głową, nie dając się zastraszyć. ‐ Martis Swan, do usług ‐ pokłonił się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mówią na mnie Ponury Opój. ‐ odparł tylko i pewnie na miejscowym zrobiłoby to wrażenie, ale Ty mogłeś jedynie kontynuować rozmowę albo udawać, że rzeczywiście kojarzysz jego przydomek i zasługi.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Wybacz mi, ale nigdy o tobie nie słyszałem, pochodzę z daleka‐ oznajmił. ‐ Mógłbyś powiedzieć mi ciut więcej o sobie? ‐ zapytał lekko zawstydzony swoim brakiem informacji.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

Ukłonił się.
‐ wybacz mi. Zapewniam, że potrafię podporządkować się władzy i nie będę w żaden sposób problemem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mozimo:
Zapewne lubił opowiadać o swoich dokonaniach, ale gdy tylko otworzył usta, od razu je zamknął i zastanowił się chwilę.
‐ A czego Cię to tak ciekawi? Kto Cię przysłał, hę? Ile teraz dają za moją głowę, że się skusiłeś, śmieciu?
Ray:
Pokiwał głową i w końcu zaszczycił Cię spojrzeniem.
‐ I chcesz to zrobić, ponieważ moi ludzie uratowali Ci życie? Czy może chcesz się zemścić? Czy tez oba na raz lub coś jeszcze innego?

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Nikt mnie nie przysłał. Wyglądasz na ważną osobę w tym mieście. Od razu gdy cię ujrzałem pomyślałem, że jesteś kimś ważnym. Więc wypadało by być w dobrych stosunkach. ‐ Powiedział lekko podenerwowany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak chcesz się na coś przydać, to idź i kup mi piwo, wtedy pogadamy. ‐ odburknął Krasnolud, ale wyglądał na mniej skłonnego do ścięcia Ci głowy toporem niż wcześniej.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ Robię to głównie z palącej chęci zemsty, ale również chciałem odwdzięczyć się za waszą pomoc

[Kubeł1001]

Mozimo

Martis skinął głową i podszedł do barku kupić piwo. ‐ Jedno zimne piwo poproszę. ‐ powiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ Wcześniej byłeś tylko łowcą nagród czy zajmowałeś się też czymś innym, co mogłoby przydać się w tej robocie?
Mozimo:
Siedzący za ladą Goblin grzebał sobie między zębami miedzianym sztyletem, ale przerwał, aby nalać Ci złocistego, spienionego i zimnego trunku do kufla.
‐ To będzie ze trzy złota. ‐ powiedział, wyciągając rękę po monety.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Dzięki. ‐ Powiedział, poczym zapłacił, wziął piwo i podszedł do krasnoluda aby mu je wyręczyć. ‐ Proszę oto twój trunek. Nie martw się niczego tam nie i dosypalem ‐ wręczył alkohol.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi jedynie prychnął, co równie dobrze mogłoby oznaczać, że dobrze o tym wiedział, jak i to, że jego organizm, zahartowany litrami wlanej weń wódki, Kosy Śmierci i Trollowego Grzmota oraz kilogramami kiszonych ogórków zniósłby każdą truciznę.
Niemniej, przyjął kufel i wychylił go do dna niemalże jednym haustem, ocierając dłonią usta i bujną, ale brudną i tłustą, brodę.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ zajmowałem się głównie ściganiem oprychów, ale też trochę polowaniem