Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Wybacz mi, ale nigdy o tobie nie słyszałem, pochodzę z daleka‐ oznajmił. ‐ Mógłbyś powiedzieć mi ciut więcej o sobie? ‐ zapytał lekko zawstydzony swoim brakiem informacji.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

Ukłonił się.
‐ wybacz mi. Zapewniam, że potrafię podporządkować się władzy i nie będę w żaden sposób problemem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mozimo:
Zapewne lubił opowiadać o swoich dokonaniach, ale gdy tylko otworzył usta, od razu je zamknął i zastanowił się chwilę.
‐ A czego Cię to tak ciekawi? Kto Cię przysłał, hę? Ile teraz dają za moją głowę, że się skusiłeś, śmieciu?
Ray:
Pokiwał głową i w końcu zaszczycił Cię spojrzeniem.
‐ I chcesz to zrobić, ponieważ moi ludzie uratowali Ci życie? Czy może chcesz się zemścić? Czy tez oba na raz lub coś jeszcze innego?

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Nikt mnie nie przysłał. Wyglądasz na ważną osobę w tym mieście. Od razu gdy cię ujrzałem pomyślałem, że jesteś kimś ważnym. Więc wypadało by być w dobrych stosunkach. ‐ Powiedział lekko podenerwowany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak chcesz się na coś przydać, to idź i kup mi piwo, wtedy pogadamy. ‐ odburknął Krasnolud, ale wyglądał na mniej skłonnego do ścięcia Ci głowy toporem niż wcześniej.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ Robię to głównie z palącej chęci zemsty, ale również chciałem odwdzięczyć się za waszą pomoc

[Kubeł1001]

Mozimo

Martis skinął głową i podszedł do barku kupić piwo. ‐ Jedno zimne piwo poproszę. ‐ powiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ Wcześniej byłeś tylko łowcą nagród czy zajmowałeś się też czymś innym, co mogłoby przydać się w tej robocie?
Mozimo:
Siedzący za ladą Goblin grzebał sobie między zębami miedzianym sztyletem, ale przerwał, aby nalać Ci złocistego, spienionego i zimnego trunku do kufla.
‐ To będzie ze trzy złota. ‐ powiedział, wyciągając rękę po monety.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Dzięki. ‐ Powiedział, poczym zapłacił, wziął piwo i podszedł do krasnoluda aby mu je wyręczyć. ‐ Proszę oto twój trunek. Nie martw się niczego tam nie i dosypalem ‐ wręczył alkohol.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi jedynie prychnął, co równie dobrze mogłoby oznaczać, że dobrze o tym wiedział, jak i to, że jego organizm, zahartowany litrami wlanej weń wódki, Kosy Śmierci i Trollowego Grzmota oraz kilogramami kiszonych ogórków zniósłby każdą truciznę.
Niemniej, przyjął kufel i wychylił go do dna niemalże jednym haustem, ocierając dłonią usta i bujną, ale brudną i tłustą, brodę.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ zajmowałem się głównie ściganiem oprychów, ale też trochę polowaniem

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Możesz mi teraz coś o sobie odpowiedzieć? ‐ Zapytał, dosiadłszy się do stołu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ I głównie działałeś samotnie, tak?
Mozimo:
‐ Jestem wygnańcem z krasnoludzkiego państwa, tu przybyłem kilka lat temu i od tej pory jestem największych oprychem w całym Gilgasz.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ nie miałem zbytnio z kim. Ludzie nie parają do mnie przyjaźnią

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Coś tak czułem, że mam przed oczami nie byle kogo ‐ oznajmił. ‐ Za co cię wygnali? ‐ zapytał zaciekawiony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ I uważasz, że teraz dasz radę pracować w zespole z innymi strażnikami?
Mozimo:
‐ Długa historia. ‐ odparł, a Ty domyślałeś się, że pewnie równie barwna i ciekawa, ale wątpliwe, żeby chciał Ci ją wyjawić teraz. I dlatego lepiej będzie nie naciskać, do serdecznych przyjaciół wciąż Wam daleko, więc nic nie stoi mu na przeszkodzie, żeby rozłupać Twoją czaszkę toporem.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ praca w zespole nie wydaje się być trudna

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Jest coś co mógłbym zrobić, aby poprawić nasze relacje? ‐ zapytał, pełen nadziei.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ No dobra, powiedzmy, że dam Ci szansę. ‐ westchnął. ‐ Głównie dlatego, że podoba mi się Twoja motywacja i potrzebuję ludzi potrafiących wywijać bronią lepiej, niż poborowy chłop z wioski. Możesz odejść. Poproś jakiegoś strażnika o pomoc, w znalezieniu kwatermistrza, on wyda Ci ekwipunek, a później przyślę po Ciebie któregoś z moich doświadczonych ludzi, żeby miał Cię na oku. Pytania?
Mozimo:
Wzruszył ramionami, a chroniące barki płyty pancerza zachrzęściły.
‐ A co Ty mógłbyś niby dla mnie zrobić, jak ja już mam wszystko, co mi do szczęścia potrzebne, hę?

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ W grę wchodzi wszystko ‐ oznajmił, przeczesując włosy. ‐ Podejmę się wszystkiego. Doskonale wiem, że mi nie ufasz, ciężko jest zdobyć zaufanie kogoś takiego jak ty… Jednak myślę, że ktoś świeży jak ja mógłbym ci się do czegoś przydać. Nikt mnie tu nie zna, a to działa na moją korzyść. ‐ przekonuję do swej osoby. ‐ Jako zapłatę chciałbym informację, ktoś taki jak ty na pewno mógłby mi pomóc z tym… ‐ wskazuje na tarczę. Po czym się uśmiecha.