Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mówią na mnie Ponury Opój. ‐ odparł tylko i pewnie na miejscowym zrobiłoby to wrażenie, ale Ty mogłeś jedynie kontynuować rozmowę albo udawać, że rzeczywiście kojarzysz jego przydomek i zasługi.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Wybacz mi, ale nigdy o tobie nie słyszałem, pochodzę z daleka‐ oznajmił. ‐ Mógłbyś powiedzieć mi ciut więcej o sobie? ‐ zapytał lekko zawstydzony swoim brakiem informacji.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

Ukłonił się.
‐ wybacz mi. Zapewniam, że potrafię podporządkować się władzy i nie będę w żaden sposób problemem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mozimo:
Zapewne lubił opowiadać o swoich dokonaniach, ale gdy tylko otworzył usta, od razu je zamknął i zastanowił się chwilę.
‐ A czego Cię to tak ciekawi? Kto Cię przysłał, hę? Ile teraz dają za moją głowę, że się skusiłeś, śmieciu?
Ray:
Pokiwał głową i w końcu zaszczycił Cię spojrzeniem.
‐ I chcesz to zrobić, ponieważ moi ludzie uratowali Ci życie? Czy może chcesz się zemścić? Czy tez oba na raz lub coś jeszcze innego?

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Nikt mnie nie przysłał. Wyglądasz na ważną osobę w tym mieście. Od razu gdy cię ujrzałem pomyślałem, że jesteś kimś ważnym. Więc wypadało by być w dobrych stosunkach. ‐ Powiedział lekko podenerwowany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak chcesz się na coś przydać, to idź i kup mi piwo, wtedy pogadamy. ‐ odburknął Krasnolud, ale wyglądał na mniej skłonnego do ścięcia Ci głowy toporem niż wcześniej.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ Robię to głównie z palącej chęci zemsty, ale również chciałem odwdzięczyć się za waszą pomoc

[Kubeł1001]

Mozimo

Martis skinął głową i podszedł do barku kupić piwo. ‐ Jedno zimne piwo poproszę. ‐ powiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ Wcześniej byłeś tylko łowcą nagród czy zajmowałeś się też czymś innym, co mogłoby przydać się w tej robocie?
Mozimo:
Siedzący za ladą Goblin grzebał sobie między zębami miedzianym sztyletem, ale przerwał, aby nalać Ci złocistego, spienionego i zimnego trunku do kufla.
‐ To będzie ze trzy złota. ‐ powiedział, wyciągając rękę po monety.

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Dzięki. ‐ Powiedział, poczym zapłacił, wziął piwo i podszedł do krasnoluda aby mu je wyręczyć. ‐ Proszę oto twój trunek. Nie martw się niczego tam nie i dosypalem ‐ wręczył alkohol.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi jedynie prychnął, co równie dobrze mogłoby oznaczać, że dobrze o tym wiedział, jak i to, że jego organizm, zahartowany litrami wlanej weń wódki, Kosy Śmierci i Trollowego Grzmota oraz kilogramami kiszonych ogórków zniósłby każdą truciznę.
Niemniej, przyjął kufel i wychylił go do dna niemalże jednym haustem, ocierając dłonią usta i bujną, ale brudną i tłustą, brodę.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ zajmowałem się głównie ściganiem oprychów, ale też trochę polowaniem

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Możesz mi teraz coś o sobie odpowiedzieć? ‐ Zapytał, dosiadłszy się do stołu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ I głównie działałeś samotnie, tak?
Mozimo:
‐ Jestem wygnańcem z krasnoludzkiego państwa, tu przybyłem kilka lat temu i od tej pory jestem największych oprychem w całym Gilgasz.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ nie miałem zbytnio z kim. Ludzie nie parają do mnie przyjaźnią

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Coś tak czułem, że mam przed oczami nie byle kogo ‐ oznajmił. ‐ Za co cię wygnali? ‐ zapytał zaciekawiony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ I uważasz, że teraz dasz radę pracować w zespole z innymi strażnikami?
Mozimo:
‐ Długa historia. ‐ odparł, a Ty domyślałeś się, że pewnie równie barwna i ciekawa, ale wątpliwe, żeby chciał Ci ją wyjawić teraz. I dlatego lepiej będzie nie naciskać, do serdecznych przyjaciół wciąż Wam daleko, więc nic nie stoi mu na przeszkodzie, żeby rozłupać Twoją czaszkę toporem.

[Kubeł1001]

RayGuy_Player

‐ praca w zespole nie wydaje się być trudna

[Kubeł1001]

Mozimo

‐ Jest coś co mógłbym zrobić, aby poprawić nasze relacje? ‐ zapytał, pełen nadziei.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ray:
‐ No dobra, powiedzmy, że dam Ci szansę. ‐ westchnął. ‐ Głównie dlatego, że podoba mi się Twoja motywacja i potrzebuję ludzi potrafiących wywijać bronią lepiej, niż poborowy chłop z wioski. Możesz odejść. Poproś jakiegoś strażnika o pomoc, w znalezieniu kwatermistrza, on wyda Ci ekwipunek, a później przyślę po Ciebie któregoś z moich doświadczonych ludzi, żeby miał Cię na oku. Pytania?
Mozimo:
Wzruszył ramionami, a chroniące barki płyty pancerza zachrzęściły.
‐ A co Ty mógłbyś niby dla mnie zrobić, jak ja już mam wszystko, co mi do szczęścia potrzebne, hę?