Miasto Hammer

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Wampiry, no tak… Brr… Nie chciałbym żadnego spotkać, no chyba, że tamten miałby już kołek osikowy w sercu i kiść czosnku wepchniętą w paszczę. A co do tego miecza, to tak, masz rację. Jutro się przekonamy. Ten wampir nie pokaleczył cię jakoś szczególnie? Nie zostawił blizny na pamiątkę? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Nie. Pancerz Paladynów jest za mocny nawet dla nich. A ja założyłem hełm w razie czego. A co do tego czosnku to powiem Ci, że to chłopski mit.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Przecież wiem, Odom, tylko sobie żartuję ‐ prychnął ‐ Więc, panie chorąży, mam pomysł. Pamiętasz gorące lata na rodzinnym zamku? Jak od świtu do zmierzchu potrafiliśmy trenować na dziedzińcu? Czemu by nie spróbować, co? Ja z kosturem, kontra ty ze swoim mieczem, hę? Wolałbym, co prawda, żebyś chwycił jakąś atrapę. Wiesz, jak reaguję na prawdziwe ostrza. Może macie u siebie w koszarach? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Tym mieczem przeciąłbym Twój kostur jak wykałaczkę. A chyba mamy jakieś miecze z drewna w sali treningowej. Idziesz ze mną czy zostajesz?

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Tęskniłem za tym, żeby zdrowo łupnąć ci kijem w łeb. Jasne, prowadź ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ A więc chodźmy. ‐ powiedział idąc do Ratusza.
Wszedł do niego, a po chwili wrócił dzierżąc w prawej dłoni drewniany mieczy.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Dobra. Miejmy nadzieję, że nikt nam nie będzie przeszkadzał ‐ zdjął kaptur z doczepioną peleryną, żeby nie krępowała jego ruchów ‐ Pamiętaj; to tylko przyjacielski pojedynek. Nie chcemy przecież nabić sobie nawzajem kilku kolorowych guzów tylko po to, by pokazać, kto jest lepszy. Przy okazji, postaraj się nie celować w głowę ‐ drewnem nadal boli. Walczymy do pierwszych trzech uderzeń, które w normalnej walce byłyby śmiertelne, zgoda? To zaczynamy ‐ chwycił kostur oburącz, stawiając prawą nogę z tyłu, kostur na łokieć przed siebie, celując w tors brata. Czekał na jego pierwszy ruch ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
Szedł nieśpiesznie w Twoim kierunku kręcą mieczem.

[Kubeł1001]

Liszaj

Szybko przestąpił z nogi na nogę, wykonując zamach całym ciałem, mierząc w lewe ramię Odoma.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Postanowił więc przez całą noc gapić się w niebo. Przecież męczy się aż po 3 nieprzespanych dniach.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Po dłuższej chwili odłożył miecz i usiadł na fontannie czekając na mistrza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dark Lord:
A więc gapiłeś się w niebo.
Michał:
Przyszedł po chwili z jakimiś torbami.
Liszaj:
Zablokował ten cios i odepchnął Twój kostur.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Podszedł do niego chcą pomóc nieść torby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ Nie, nie nie. Ja się tym zajmę. Ty wracaj do ogrodu. ‐ powiedział.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wrócił więc do ogrodu i czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
Przyszedł niosąc coś za plecami.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Spojrzał na niego zdziwiony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ Jak mówiłem mam coś dla Ciebie. Miała być niespodzianka, ale tak też będzie dobrze. ‐ powiedział pokazując Ci sporą, prostokątną paczkę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Co to?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ A może sam sprawdzisz? ‐ powiedział uśmiechając się tajemniczo.