Miasto Battlehammer

[Kubeł1001]

Bilolus1

Postanowił zrobić sobie o wiele bardziej stylowe wejście, teraz jego głos nie był szeptem ‐ a potężnym głosem który miał z wielką głośnością rozlec się po okolicy odbijając się echem.

‐ Jestem Znait’es’kaf ! Stąpam po tej ziemi już od dwudziestu pięciu tysięcy lat a w dniu dzisiejszym przybyłem aby spotkać się z Ragnarosem który na pewno pamięta nasze spotkanie sprzed szesnastu tysięcy dwustu pięćdziesięciu czterech lat, jeszcze za czasów gdy jego pobratymcy byli bardziej normalni

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na wzmiankę o swym opiekunie pewnie padli na kolana, ale jeden powiedział do Ciebie:
‐ On nie mieszka już w mieście.
‐ Właśnie. ‐ dodał drugi. ‐ Ma tu świątynie, ale mieszka gdzie indziej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc Znait natychmiast teleportował się ku owemu Krasnoludu który powiedział że już tu nie mieszka, wpatrzył się w niego z góry i przeszedł do mowy w jego głowie.

‐Gdzie zatem teraz jest ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wskazał włócznią na sklepienie jaskini.
‐ Na górze. ‐ dodał beztrosko.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐Jest na powierzchni ? Czy zamieszkał pomiędzy nią a wami ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na górze. ‐ dodał z wyraźnym naciskiem, nie przejmując się Twoim tonem czy postawą.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc Znait wyprostował się, spojrzał w górę i wysłał w tamtą stronę małą ilość magii mroku żeby sprawdzić czy może się tam teleportować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak, mógł.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc teleportował się do takiego miejsca które pozwoliło mu mieć twardy grunt pod nogami…a przynajmniej do miejsca które na takie wygląda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I stanąłeś na posadzce imponującego pałacu, zwisającego z sufitu. Jednak gdy tylko Twoje stopy dotknęły posadzki, wszystko wydawało się normalne.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No cóż… muszę mu przyznać że ładnie się urządził .‐ odparł rozglądając się po okolicy, a gdy to zrobił ruszył przed siebie żeby spotkać się z osobą do której tu przyszedł ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było nazwać go osobą, w końcu to Tytan, i to jeden z ostatnich.
Niemniej, kroczyłeś marmurową posadzką, aż trafiłeś pod okazałe wrota, pilnowane przez rzeźby przedstawiające dwa wielkie i monstrualne potwory o skrzydłach nietoperzy, chropowatej skórze przypominającej zastygłą lawę, rogatymi głowami, szkaradnymi pyskami oraz biczami i mieczami w dłoniach. Cóż, dobrze, że to tylko rzeźby, nie?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Owe rzeźby zapewne były rzeczywistymi strażnikami, Tytan nie potrzebowałby tu ich raczej z innego powodu. Jednak postanowił dać się złapać i ruszył ku wrotom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzeźby, jeśli były rzeźbami, stały niewzruszenie, a Tobie wypada zapukać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zrobił, pochylił się lekko stając przed drzwiami i trzykrotnie do nich zapukał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pukaniu rozniosło się głuchym echem, ale jakiejkolwiek odpowiedzi brak.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spróbował ponownie, po czym jeśli się nie udało sprawdził czy może się teleportować na drugą stronę Magią Mroku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy kolejny raz zapukałeś posągi poruszyły się i po chwili stały przed Tobą straszne potwory o skórze niczym zaschnięta lawa. Każdy miał w prawej dłoni miecz, a w lewej bicz z ognia. Oczywiście nie atakują, stoją jedynie w pozycji obronnej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Czyż ci wielcy nie są przewidywalni ?‐ zaśmiał się w myślach po czym spojrzał po potworach ‐. Przyszedłem do waszego pana.‐ rozszedł się głos ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I dobrze trafiłeś! ‐ odparł kolejny, zza Twoich pleców.