Miasto Battlehammer

[Kubeł1001]

Kuba1001

I stanąłeś na posadzce imponującego pałacu, zwisającego z sufitu. Jednak gdy tylko Twoje stopy dotknęły posadzki, wszystko wydawało się normalne.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No cóż… muszę mu przyznać że ładnie się urządził .‐ odparł rozglądając się po okolicy, a gdy to zrobił ruszył przed siebie żeby spotkać się z osobą do której tu przyszedł ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było nazwać go osobą, w końcu to Tytan, i to jeden z ostatnich.
Niemniej, kroczyłeś marmurową posadzką, aż trafiłeś pod okazałe wrota, pilnowane przez rzeźby przedstawiające dwa wielkie i monstrualne potwory o skrzydłach nietoperzy, chropowatej skórze przypominającej zastygłą lawę, rogatymi głowami, szkaradnymi pyskami oraz biczami i mieczami w dłoniach. Cóż, dobrze, że to tylko rzeźby, nie?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Owe rzeźby zapewne były rzeczywistymi strażnikami, Tytan nie potrzebowałby tu ich raczej z innego powodu. Jednak postanowił dać się złapać i ruszył ku wrotom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzeźby, jeśli były rzeźbami, stały niewzruszenie, a Tobie wypada zapukać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zrobił, pochylił się lekko stając przed drzwiami i trzykrotnie do nich zapukał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pukaniu rozniosło się głuchym echem, ale jakiejkolwiek odpowiedzi brak.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spróbował ponownie, po czym jeśli się nie udało sprawdził czy może się teleportować na drugą stronę Magią Mroku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy kolejny raz zapukałeś posągi poruszyły się i po chwili stały przed Tobą straszne potwory o skórze niczym zaschnięta lawa. Każdy miał w prawej dłoni miecz, a w lewej bicz z ognia. Oczywiście nie atakują, stoją jedynie w pozycji obronnej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Czyż ci wielcy nie są przewidywalni ?‐ zaśmiał się w myślach po czym spojrzał po potworach ‐. Przyszedłem do waszego pana.‐ rozszedł się głos ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I dobrze trafiłeś! ‐ odparł kolejny, zza Twoich pleców.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Rozejrzał się więc powoli po otoczeniu aby odnaleźć źródło owego głosu.

Cieszę się więc iż zastałem Gospodarza, bowiem okazja porozmawiania z osobistością w podobnym wieku niecodziennie się zdarza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W Twoim kierunku szedł sam Raganros, Władca Ognia, zwany też Płonącym. Jako jeden z nielicznych Tytanów przetrwał wojnę między nimi i Pradawnymi, a także nadal żyje na wolności, ze swoimi mocami.
Cała sylwetka Tytana skąpana była w płomieniach. Nosił powiewający za nim płaszcz, ciężkie buty i ozdobny pas, z młotem kowalskim i bojowym. Nie trudno domyślić się czemu Szare Krasnoludy zaczęły uważać go za boga…
Najdziwniejsza była jego głowa, a właściwie jej brak. W miejscu, gdzie powinna być, lewitowała niemalże ludzka czaszka, otoczona płomieniami.
Władca Ognia stanął przed Tobą, a jego ożywione posągi wróciły do swej dawnej pozycji.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przyjrzał mu się, nie widział go od wielu tysięcy lat więc i słabo pamiętał jego wygląd. A gdy to zrobił, stwierdził.

Przez prawie pięć tysięcy ostatnich lat żyłem na Plugawych Ziemiach i nie opuszczałem ich na zbyt wiele czasu…a jako że nie znam nikogo kto by żył tyle czasu postanowiłem porozmawiać z tobą aby dowiedzieć się czegoś o wszystkim.‐ po czym przerwał na chwilę i dodał ‐. Czy przeszkadza ci to Ragnarosie ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ zaprzeczył wreszcie. ‐ Moje życie tu jest dość spokojne, ale też… Hmmm… Jak to mówią śmiertelnicy? A, tak: Nudne. Z rzadka odwiedza mnie tu Imperator Krasnoludów z miasta pod mym pałacem, ale wtedy prosi jedynie o radę lub błogosławieństwo. Miło będzie porozmawiać z kimś, kto żyje niemalże tak długo jak ja. ‐ odpowiedział i ruszył ręką, a wielkie wrota rozsunęły się. Minął Cię i przeszedł przez nie, gestem zapraszając Cię do środka.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zrobił, powoli sunął za nim w ciszy czekając na zaproszenie w jakieś miejsce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mijaliście ciemne korytarze oświecone jedynie pochodniami. Gdzieniegdzie błyskały czerwone, żółte czy pomarańczowe ślepia. Kolejne drzwi stanęły otworem, gdy tylko Ragnaros do nich podszedł. Zamknęły się z hukiem za Tobą, a Władca Ognia usiadł w jednym z dwóch foteli przy kominku, Tobie wskazując drugie. Ciekawe, że nic, co wchodziło z nim w kontakt, nie stawało w płomieniach.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zapewne przygotowane było wprost dla Tytana, inaczej dość często musiałby tu wszystko naprawiać. Zajął więc miejsce przed kominkiem, i zaraz gdy przysiadł spytał wpatrzony w ogień na kominku.

‐ Powiedz, Ragnarosie. Bo ciekawi mnie to niezmiernie, wiesz może czy jesteś jedynym z Tytanów który się tak dobrze urządził ? Bowiem na swojej drodze wpadłem tylko na kilku którzy w podziemiach wyglądali niemalże jak dzicy…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ragnaros podsycił ogień w kominku płomieniem wystrzelonym z własnej ręki, a później zrobił z dłoni piramidkę i wyraźnie się zamyślił.
‐ Cóż… ‐ rzekł wreszcie. ‐ Niewielu nas przeżyło walkę z Wielkimi Przedwiecznymi, a jeśli już to zesłano nas do Podziemi lub na wieczną tułaczkę bez mocy. Mi udało się głównie dlatego, że krótko po rebelii zmieniłem obóz i pomogłem pokonać innych Tytanów. W zamian miałem opiekować się tą podziemną krainą i jej mieszkańcami. ‐ wyjaśnił i dodał jeszcze cicho: ‐ A także strzec jej przed złem, ukrytym w głębokich czeluściach.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Po raz pierwszy od wielu tysiącleci Znaita rzeczywiście coś zaciekawiło…zło przed którym miał chronić sam Tytan ? Cóż to mogło być ?

**‐ Zło z głębin ? Nie wiedziałem że poza tymi Krasnoludami jak i okolicznymi Goblinami ktokolwiek tu egzystuje… **