Szpital w stanie Jersey

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tak, wyjaśnienie Douga wydaje się dość sensownym. W końcu… Nawet jeszcze nie wiadomo na jakiej zasadzie działa teleportacja za pomocą tego dziwnego urządzenia od Białej. To się okaże.
Doug nie miał dużo czasu na zastanowienie się długo nad kwestią cudownego gościa w postaci babci Stevena, ponieważ natychmiast usłyszał ze strony okna męski głos, który się kojarzy Dougowi z kimś z wojska. Do tego… Dochodzi jakby przy oknie ktoś stał na balustradzie i mówił.
-To była kwestia czasu zanim się spotkamy.

[Andreas D.]

Woj2000

Wyrwany z błogich rozważań przez iście wojskowy głos gwałtownie zerwał się z łóżka i zaczął się rozglądać, jednocześnie szybko przemieniając dłoń w symbiotyczne ostrze.
-Kim jesteś? - zapytuje stanowczo, dalej się rozglądając.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ręką zgodnie z wolą Douga zmieniła się w ostre jak brzytwa ostrze z biomasy symbiontu. Doug zobaczył opierającego się o framugę otwartego okna, nikogo innego… Jak samego byłego dyrektora T. A.R.C.Z.Y, Nicholasa Fury’ego.
-Myślę, że dobrze wiesz kim jestem…

[Andreas D.]

Woj2000

Łołołołołołoł! Doug naprawdę rozumie, że jego życie raczej nie będzie już zwyczajne, ale takiego spotkania to już naprawdę się nie spodziewał!
-Tak… Kto nie wie, kim pan jest… - odpowiedział z wyrazem czystego zszokowania wymalowanym na twarzy - I ten… może niech pan wejdzie do środka?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nick Fury wzruszył jedną ręką, drugą wciąż trzymając się bez problemu framugi.
-Nie, dziękuję, powiszę. - odpowiedział, po czym zaśmiał się krótko pod nosem. - Ale nie przyszedłem tu żartować. Przyszedłem tu się spytać o twoje ambicje w T. A.R.C.Z.Y.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug początkowo także się zaśmiał, jednak po usłyszeniu dalszej części wypowiedzi spoważniał i wysłuchał jej z uwagą.
-Zamierzam dawać z siebie wszystko i działać najlepiej, jak potrafię. Jednak nie jestem specjalnym karierowiczem, by iść po trupach do celu. Znaczy… po trupach kolegów z pracy, bo tych wrogów się raczej… nie uniknie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak długo, jak będziesz się słuchać Rossa, owszem. Moja mała rada. Rób to co się da tak jak potrafisz to zrobić najlepiej po swojemu zamiast robienia tak jak inni będą myśleli, że będą najlepiej… Kwestii zabijania też się to tyczy, mogę zapewnić.

[Andreas D.]

Woj2000

No… ostatecznie, czego oczekiwał, to sam Nick Fury dający mu złote myśli dotyczące pracy w organizacjach szpiegowskich. Oczywiście wcale na to nie narzeka, wręcz przeciwnie.
-A więc… zapamiętam sobie te słowa, panie dyrektorze. I będę się do nich dostosowywał.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Mów do mnie po prostu Nick albo na ty. Nie jestem już dyrektorem T. A.R.C.Z.Y. - odpowiedział Fury, rozglądając się po sali szpitalnej.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jasne, tak… - odpowiedział nieco zmieszany, by potem dodać już bardziej pewnie - Swoją drogą: czemu pan w ogóle mnie odwuedził? Nie mówię, że to jest złe, ale… dosyć nieoczekiwane.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nick Fury odpowiedział stanowczo:
-Odwiedziłem Cię, ponieważ nie chcę, żeby ktoś, kto ma w niedalekiej przyszłości zostać super żołnierzem takim jak Kapitan Ameryka albo tak jak od niedawna ja, uległ zepsuciu jakie obecnie jest obecne w zarządzie T. A.R.C.Z.Y. Dobry powód, prawda?

[Andreas D.]

Woj2000

Doug może teraz przed sobą przyznać, że przed chwilą sam Nick Fury go krótko i węzłowato ,wyjaśnił", jak to mówi młodzież. I musi także przyznać, że powód jest naprawdę trafny, patrząc na to, jaką opinią ,cieszy się" Ross i jego rządy w agencji.
-Nawet bardzo dobry. Zwłaszcza, że zbytnio o Rossie nie słyszałem pochlebnych opinii i średnio mi się uśmiecha stanie się jego lizusem. Więc… będę uważać. To mogę obiecać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A teraz możesz mi zadać jedno dowolne pytanie. Tylko mów lepiej szybko, bo muszę się spieszyć zanim ktoś się zorientuje, że tu jestem. Tak więc, zmieniam się w słuch.

[Andreas D.]

Woj2000

Wiedząc, że ma do czynienia z poważną kwestią, uznał, że nie będzie go marnował na bzdury. Dlatego też po bardzo krótkim namyśle zapytał:
-Jakie jeszcze wskazówki dałby pan komuś tekiemu jak ja?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Co bym doradził komuś takiemu jak ty? Szczerze? Rodzina jest ważniejsza od kariery. Wydaje się oczywiste, ale takie nie jest. - odpowiedział spokojnie i powoli.

[Andreas D.]

Woj2000

I tu musi się całkowicie z Furym zgodzić. W końcu, mimo wszystkiego i mimo czegokolwiek, co może mu się przydarzyć, to i tak będzie pamiętał o swoich najbliższych, a zwłaszcza o dwóch najważniejszych kobietach w jego życiu - Priyance i Connie.
-Fakt… czasem jest to nieoczywiste, ale nigdy nie zapomniałem i nie zamierzam o niej zapomnieć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A w końcu w obliczu ciężkiej pracy, można nie tyle co zapomnieć, co raczej zaniedbać swoją rodzinę i bliskich… No cóż, od razu widać, że Fury to jednak jest dyrektor, a raczej byłby dyrektor T. A.R.C.Z.Y z głową na miejscu.
-No… Ta odpowiedź mnie zadowala. A teraz jeśli pozwolisz, to się ulatniam. - odpowiedział, po czym puścił się framugi okna i spadł w dół.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug początkowo chciał odpowiedzieć krótki ,Jasne, do widzenia", lecz to nagłe opyszczenie się framugi tak go zaskoczyło, że niemalże odruchowo podbiegł do okna, by przez nie wyjrzeć za potencjalnie rannym Furym. Kiedy jednak się rozglądał, w mig przypomniał sobie o tym, że też otrzymał serum i jego efektach na organizm.
-Skoro Kapitan skakał bez spadochronu jakby nic, to skok z parapetu to pikuś… - pomyślał, wciąż obserwując.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy Doug już znalazł się przy oknie, najpierw zestresowany potencjalnie zranionym Furym, a potem już uspokojony, nie tylko nie zobaczył zranionego Fury’ego, ale nie zobaczył go wcale.

[Andreas D.]

Woj2000

Widząc brak wiadomej osoby, westchnął z ulgą i przystąpił do zamykania okna, lecz w trakcie przypomniał sobie o wciąż obecnym ostrzu. Dlatego też najpierw pozbawił się nadmiaru zbędnej, symbiontowej biomasy, by potem zamknąć okno i ponownie przysiąść na łóżku.
-Wiesz co, Havoc? - odezwał się refleksyjnie do współlokatora swojego ciała - My to naprawdę mamy talent do dziwnych spotkań.