Los Angeles
-
- No…ten… - nie znał odpowiedzi na to pytanie - Nie wiadomo… To dalekosiężne plany, więc powinniśmy skupić się na razie na tu i teraz.
-
I tu wszyscy się zgodzili, choć nie wiedziałeś, czy dlatego, że obawiali się mieć inne zdanie, czy rzeczywiście mówiłeś tak, aby ich przekonać.
-
Wreszcie zwrócił uwagę na rekrutów.
- Jesteście jacyś nowi? Długo tu żyję, a jakoś nie bardzo was kojarzę. -
- Dołączyliśmy niecały tydzień temu. - poinformował Cię jeden z nich, zapewne w imieniu całej grupy.
-
- Ah, to jeszcze nie mieliśmy okazji się poznać. Jestem Nathan. - podał im rękę - A wy to…?
-
– Najbardziej bałbym się jego. – spojrzał na czarnoskórego. – Ale też pewnie od niego bym zaczął.
-
Reich:
Już mieli odpowiedzieć na Twoje pytanie, a może nawet to zrobili, gdy zobaczyłeś swój oddział, lub to, co z niego zostało, skoro miałeś jednego rannego i jednego trupa, którzy wołali Cię i machali ręką, abyś podszedł.
Zohan:
- Wyplułby kulę. - odparł Rick półżartem i półserio, a wielkolud parsknął śmiechem. -
- Przepraszam na moment, obowiązki wzywają hehe. - Podszedł do członków oddziału i zapytał - Coś się stało?
-
- Nasz posiłki przybyły wcześniej, niż nam powiedziano, i chyba powinieneś to zobaczyć, szefie. - odparł jeden z Fanatyków, wyraźnie podekscytowany.
-
– Albo by wysrał. – wziął duży łyk piwa. – A potem by mnie rozjebał tym młotem.
-
Poklepał go po ramieniu
- Nie mów do mnie “szefie”. Czuję się jak jakiś watażka bandytów. Tutaj wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. No dobra chodźmy to zobaczyć skoro tak bardzo chcesz.
-
Zohan:
- Jest też taka opcja.
Reich:
Owe posiłki czekały poza bazą, co było raczej dziwne. I choć spodziewałeś się kolejnego oddziału uzbrojonych po zęby Fanatyków, dostałeś coś o wiele lepszego, przynajmniej w niektórych sytuacjach, ponieważ mając ten pojazd Zombie czy Milicja nie powinny być Wam straszne, podobnie jak Z-Com, chyba że w pobliżu będzie dysponować własną bronią pancerną lub przyzwoitą artylerią. No i skradanie się w tym behemocie raczej odpada, choć wizja wezwania takiej kawalerii przywoływała uśmiech na Twoją twarz. -
Patrzył z niesmakiem na opancerzony pojazd.
- Nie wiem jak ma nam to pomóc w odnalezieniu tego komandosa. Zanim my znajdziemy jego on wypatrzy nas w tej puszce dużo wcześniej. I nie uśmiech mi się jeździć w te i we wtedy i marnować paliwo. Zamiast tego można je przelać do miotacza Lawrenca. Czyj to był pomysł? Na razie podziękuję z tych “posiłków” , a poszukiwania wykonamy po staremu.
-
- Jesteś pewien, że możemy tak po prostu powiedzieć im, że mogą sobie jechać?
-
Kolejny łyk piwa, po czym wyjął z plecaka opakowanie suszonej wołowiny i zaczął się nią zajadać.
-
Ten post został usunięty!
-
- Dlaczego nie? Mamy znaleźć niewiernego. Tylko tylko. Nie liczy się sposób. A to auto tylko będzie nam przeszkadzać.
-
Zohan:
Zaspokoiłeś głód, a w tym czasie reszta bandy powoli do Was dołączyła, ale jedynie weszli do baru i zajęli miejsca przy stolikach, nikogo nie kusiło do kielicha jak Waszą trójkę.
Reich:
- Dostaliśmy je z góry, więc chyba mieli w tym jakiś cel. I nie wiem, czy nie byłby to jakiś, powiedzmy, nietakt czy coś w tym guście? -
– Ja bym na ich miejscu się napił, bo nie wiadomo, kiedy będzie następna okazja.
-
- Kto wam to powiedział? Pójdę do niego i pogadam z nim. Na pewno się zgodzi, bo każdy pojazd i benzyna jest dzisiaj śmiertelnie ważny. Powiem że damy radę iść piechotą i nie chcemy narażać pojazdu na uszkodzenia.
Oraz nas na śmierć w tej żelaznej trumnie - pomyślał
