Miasto Hammer

[Kubeł1001]

Nie, nikt nigdy nie zdradził Ci takiej informacji, ale mogłeś domyślać się, że wszystko zależy nie tylko od odległości, ale i wagi danej wiadomości.

//Masz zamiar robić tą postacią coś konstruktywnego czy mam przewinąć?//

[Vader]

Jonathan Waasi
Raz kozie śmierć. Może jak już go pojmą i poprowadzą na karę śmierci, to spadnie ze schodów i sobie kark skręci. Przejrzał jeszcze raz szkice, zabrał złoto i ruszył, by poszukać żebraków i prostytutek w gorszych ulicach.

///Spoko, możesz przewijać.///

[Kubeł1001]

Gorszych ulicach? Hammer takich nie miało. Nawet na obrzeżach ciężko było Ci znaleźć jakiegoś żebraka. O prostytutki było łatwiej, ale te pracowały w powszechnie znanych zamtuzach, co nieco utrudnia Ci ewentualną robotę, zaginięcie takiej na pewno zostanie zauważone szybciej (i w ogóle zauważone) niż zwykłej dziwki z ulicy.

Gdy mijały kolejne godziny, które niemiłosiernie Ci się dłużyły, i miałeś wrażenie, że o Tobie zapomniano, chciałeś nawet wstać i spróbować wyjść ze swojej komnaty, wpadł do niej Twój orczy przyjaciel.
- Wstawaj, idziemy. A jak trzeba, to i Cię zaniosę.

[Vader]

Jonathan Waasi
Najpierw spróbował swoich sił z żebrakami, poszukał jednego, odosobnionego.

Connell FlioNhor
Z żałobnym wyrazem twarzy spróbował wstać z łóżka, a jeżeli to się udało, to spróbował ruszyć za Tromem.
- Nawet choremu nie dadzą spokoju.

[Kubeł1001]

W większości trzymali się razem, ale do niektórych wzajemna pomoc nie docierała, woleli siedzieć sami i liczyć na jałmużnę, którą nie będą musieli się z nikim dzielić. Jednym z nich był mężczyzna z nogą uciętą tuż pod kolanem, obwiązaną starymi bandażami, całymi we krwi i ropie. Z rany bił niemożebny wręcz smród.
- Panie, co łaska… Dla żołnierza, co zdrowie oddał dla takich jak Ty. - powiedział, wskazując najpierw na ranę, a później na leżące obok drewniane kule.

- Jak chcesz być dalej chory albo zdechnąć, to możesz nie iść. - odrzekł, ale wiedziałeś, że to tylko czcza groźba, nawet gdybyś odmówił, to on i tak zabrałby Cię stąd.

[Vader]

Jonathan Waasi
Pokiwał głową i się do niego zbliżył.
- Mogę zaoferować ci nawet więcej… tylko, ile już tu siedzisz? W mieście?

Connell FlioNhor
-Idę już, idę! Zdradziłbyś chociaż część niespodzianki.
Nadal kontynuował próby pójścia za Tromem, które mogły się udać. Zwłaszcza, że wcześniej nie miał problemów z chodzeniem.

[Kubeł1001]

- Odkąd mi nogę ucięli. Kiedyś się na pograniczu biłem, Orków to ściąłem więcej, niż łaskawy pan na oczy widział, ale w końcu jeden okrutnie mi obuchem nogę połamał. Odcięli mi, żeby ratować życie, ale co to za życie? Cesarz nie pomógł, nikt nie pomógł, sam zostałem i jak tylko do domu wróciłem, to tu muszę żebrać, żeby mieć za co żyć.

I rzeczywiście, niemalże dotrzymywałeś mu kroku. Niemalże, bo zawsze sadzał susy większe od Twoich, a teraz szczególnie zwiększył tempo.
- Idziem najpierw do Ciebie, tam masz się spakować. Wyjeżdżamy z Hammer.

[Vader]

Jonathan Waasi
- Mogę zaoferować ci powrót do godnego życia. Jeżeli tego pragniesz, to znowu możesz z dumą i błyskiem w oku być zwyciężcą, jakim chcesz być. Tylko powiedz mi trochę, przyjacielu, na temat Paladynów. Nie chcą mi zwrócić pieniędzy za lasek, który spalili, gdy jakąś sektę tam wytropili i doszukuję się sprawiedliwości na własną rękę.

Connell FlioNhor
- Aż tak źle?
Szedł za nim, starając się w miarę spokojnie oddychać.

[Kubeł1001]

- A co ja bym miał o nich niby wiedzieć i powiedzieć? Przecież ich to wszyscy znają.

Nic nie powiedział, ale przez to odpowiedź stała się bardziej wymowna. Dalszą podróż pokonaliście w milczeniu, stając przed drzwiami Twojego domu.

[Vader]

Jonathan Waasi
W odpowiedzi pokazał mu złotą monetę.
- Taki bohater kraju, jak ty, jednak musi zapewne coś wiedzieć o nich. Coś, co pozwoliłoby mi załatwić moje problemy, prawda? Jesteś przecież bacznym obserwatorem, zauważyłeś, że mogę ci pomóc. A jeżeli mi powiesz, to liczba monet się powiększy.

Connell FlioNhor
Otworzył je i ruszył do kuchni, gdzie to przewrócił na bok stół kuchenny i podniósł dwie deski w podłodze, by z nich wyciągnąć małą torbę podróżną. Wstając, sprawdził jej zawartość.
- Pióro, kałamarz, zapasowe ciepłe ubrania, butelka grzańca, pergaminy, suchary, no i długi nóż kuchenny. - odwrócił się w stronę Troma. - Przygotowałem to na wszelki wypadek, gdybyśmy mieli drugie Ruhn. Nie za wiele tego, ale najważniejsze księgi i osobiście zapisane zwoje zostawiłem w wieży, powinny być bezpieczne.
//Pozwoliłem sobie na takie małe przyśpieszenie zbieractwa, nie dodałem sobie niczego nadzwyczajnego, żeby nie było.///

[Kubeł1001]

- Powiem, co wiem. - przyznał w końcu mężczyzna, wizja złota i możliwość choć częściowego wyrwania się z nędzy za bardzo go nęciły. - Co chcesz wiedzieć, dobry panie?

- Poślę kogoś, kto się tym zajmie i o to zadba. A teraz chodź. - powiedział Paladyn i odwrócił się na pięcie, kierując się do miejskiej bramy.

[Vader]

Jonathan Waasi
-To, co wiesz - powiedział, kładąc mu na piersi złotą monetę. - Im więcej, tym lepiej dla nas obu.

Connell FlioNhor
Ruszył za nim, nie mając większych możliwości. A przynajmniej ich nie widząc.

[Kubeł1001]

- Im więcej informacji, tym więcej złota?

I tak też udaliście się pod główną bramę, gdzie czekały już na Was dwa objuczone zapasami na drogę rumaki, ogiery czystej krwi, wprost z prywatnych hodowli i stajni Srebrnej Dłoni. Ork bez słowa wziął od Ciebie rzeczy, załadował je na jednego konia, a sam wsiadł na drugiego, czekając zapewne, aż uczynisz to samo.

[Vader]

Jonathan Waasi
- Bingo, przyjacielu.

Connell FlioNhor
Zajął miejsce w siodle rumaka, po czym mocno chwycił wodze, gotów do tego, że i Trom szybko ruszy przed siebie.

[Kubeł1001]

- Najpierw pokaż złoto, nie chcę sprzedać Paladynów za darmo, jeśli już muszę to zrobić.

I słusznie, bo widać, że nie mieliście czasu do stracenia.
//Zmiana tematu. Zacznę Ci w Siedzibie Gildii Magów, gdy będziesz na miejscu.//

[it]

Post Startowy
dziękuję za accept

Aiden pojawił się przed wejściem głównym siedziby paladynów jeszcze kwadrans przed umówionym czasem. Mógłby coś jeszcze zrobić, ale z kufrem podróżnym nie był zbyt mobilny. Postanowił więc przesunąć się w ustalone miejsce i zaczekać.
może nie tylko on przybył przed czasem?

[Kubeł1001]

Nie, a przynajmniej tak Ci się wydawało, bo nie ma co liczyć na spotkanie z którymś z wojowników w białych zbrojach płytowych. Jeśli wysyłali coś lub kogoś do takiego miejsca jak Kasuss, stolicy przestępczości w regionie, ustępującej jedynie Nowemu Gilgasz, to na pewno chcieli zrobić to nieoficjalnie, prędzej możesz spodziewać się tu innych najemników, zakontraktowanych do obstawy, podobnie jak Ty.

[it]

Szkoda…
Po cichu cieszył się że pozna prawdziwych paladynów. Cóż, paladyn jest paladynem nawet bez zbroi, prawda?
Rozejrzał się w okół szukając wzrokiem powozu, lub innych najemników, a w przypadku ich braku przysiadł na swoim kuferku i poczytał grzecznie książkę czekając na rozwój wydarzeń.

[Kubeł1001]

Po chwili niedaleko pojawił się zaprzęgnięty w dwa konie, raczej niewielki, powożony przez Niziołka wóz. Sam Niziołek miał przy sobie procę, dwa noże i sztylet, a także duży plecak, więc pewnie również był najemnikiem, choć raczej jego wkład w ewentualną walkę będzie śmiesznie niski, zginie zapewne na samym początku. Inni reprezentowali się ciekawiej, choćby Mag w ciężkich szatach, z kosturem w dłoni, którym wybijał rytm podczas marszu, za każdym razem krzesząc iskry, a także Nag, chyba pierwszy, którego widziałeś w życiu z tak bliska. Niestety, na tym ciekawe indywidua się skończyły, trzech kolejnych wyglądało na zwykłych, prostych najemników, raczej niezbyt doświadczonych, w prostych strojach, skórzniach, każdy miał tarczę, sztylet, jeden dysponował mieczem długim, drugi buławą, a trzeci miał włócznię i do tego trzy oszczepy.
//Poza Magiem i Nagiem wszystkie te postaci to szeregowi NPC. Tamci dwaj są w Galerii, polecam rzucić okiem.//

[it]

Mag ognia wyglądał znajomo… Czy nie zasiadał kiedyś w Radzie?
Chciał umieścić swój kuferek na wozie, ale nie mógł tego zrobić bez nawiązywania interakcji, a nie chciał być pierwszą osobą która przemówi, dlatego zbliżył się do nowo przybyłych zachowując jednak bezpieczną odległość.

Na pewno skądś pamięta ten kostur…