Miasto Hammer
-
//Przepraszam! Mój błąd. Miało być towarzyszami. Rodzaj menzki //
Z wielkim zaciekawieniem przyglądał się nagowi. Przedstawiciele jego rasy byli tak rzadcy w Verden, a on siedział z nim na jednym wozie. Z trudem starał się odrywać wzrok, by nie sprawić wrażenia zaściankowego elfa, dopiero co wypuszczonego z lasu…
-
- Patrz, przecież nie gryzę. - odparł spokojnie, widocznie zauważając Twój wzrok. Nie zdawał się Tobą szczególnie przejęty, tak jak resztą, wyjął jedynie swój bułat z pochwy, a później zaczął ostrzyć jego klingę wyjętą z jednej z sakiewek osełką.
-
Zaczerwienił się i uśmiechnął. Nag bardzo mu się spodobał. Większość innych gatunków nie była nawet w połowie tak miła. Niemniej był na siebie trochę zły. Wychował się na dworze i powinien się lepiej kontrolować…
Przyglądał się bezczynnie jak mag poleruje broń.
- Jestem Kadir… -
- Eerci Etedisz. - odparł, a Ty zdziwiłeś się, że swoje nazwisko potrafi wymówić poprawnie, choć zwykle jego rasa przeciągała “s”. - A tamten Mag to Magnusssss Ignissss, najpotężniejssssszy jego znam.
Czyli najwidoczniej tylko swoje nazwisko potrafił tak uciąć… -
- Kadir Ferrum, oczywiście uzdrowiciel - założył kosmyk włosów za swoje szpiczaste ucho, uśmiechając się znacząco - Liczę na owocną współpracę. Dokąd zamierzasz udać się po Kasuss, czy zostajesz na dłużej?
-
- Tego nie wiem. - odparł, wzruszając ramionami. - Ale pewnie zostanę. Wypłata pozwoli mi na jakiśśśśś czasssss odpocząć i ciessssszyć się urokami takiego miasta bezprawia, jakim jest Kasssssussssssss. Ale to omówię po missssssji z Magnussssssem, pracujemy razem od jakiegośśśśś czassssu i nam obojgu passssuje ta współpraca. On jest wielkim Magiem, ja równie dobrym wojownikiem. Walczymy razem, ja go osłaniam, gdy rzuca zaklęcia, a później wssssssszystko idzie z górki. - mówił, ale nagle przerwał.
- Mówiłem Ci już, że jesteś strasznie rozmowny? - mruknął nagle Magnus, najwidoczniej słysząc całą Waszą rozmowę. - Zwłaszcza przy obcych? -
- Wybacz wielki magu. - Magnussssss chyba go nie lubił… ;-;
Programy więc na jego ego. U członków rady zazwyczaj znacznie przerastało ich potencjał magiczny i wiedzę razem wzięte, a Magnussssss Ignisssss traktował z wyższością nawet jedynego towarzysza. -
Miałeś wrażenie, że on traktował tak każdego. Niemniej, Nag nie był już tak chętny do rozmowy, Magnus milczał jak wcześniej, Niziołek nucił coś pod nosem, a trzej najemnicy rozmawiali, ale niewiele, a do tego cicho i tylko i wyłącznie między sobą. Podróż mijała Wam spokojnie i bez ekscesów przez cały dzień, dopiero wtedy Hobbit zjechał na pobocze, bo był już wieczór, a powinniście rozbić obóz nim całkiem się ściemni.
-
Zrobić co? Rozbić… obóz…?
W czasach współczesnych nie zatrzymuje się w zajazdach? Do jakiej klasy oni należą?!- Nie możemy zatrzymać się w bardziej cywilizowanym miejscu, jak zajazd, gospoda, czy cokolwiek, proszę!?
No cóż, miał nadzieję że nie trafi do jednego pokoju/namiotu z Magnussssem.
-
- Paniczyk. - skomentował tylko jeden z najemników, lekko uderzając Cię w ramię. - Hobbit śpi pod gołym niebem, a Elf nie ma odwagi?
- Najbliższy zajazd jest za daleko, nie dotrzemy tam przed zmrokiem. - odezwał się nagle Magnus, a Ty poznałeś zmianę w tonie jego głosu. Nie był już mrukliwy ani opryskliwy, ale mówił do Ciebie tak, jak mistrz w Gildii Magów zwraca się do swego początkującego ucznia, tłumacząc mu cierpliwie podstawy. - A gdy zapadnie zmrok te okolice nawiedzają o wiele gorsze stwory niż pospolici bandyci.
Pozostali wcześniej nie mieli obiekcji, teraz tym bardziej. Jeden z ludzi pomógł Hobbitowi w przygotowaniu strawy, a dwaj pozostali ruszyli po opał na noc. Nikt nie rozstawiał namiotów, nie ma w sumie takiej potrzeby, noce są obecnie ciepłe i bezdeszczowe. -
Tak jak wtedy, kiedy w Gildii wypominano mu brak podstaw, teraz też okrył się rumieńcem.
Cóż… zdarza się
Zastanowił się czy mógł być jakkolwiek przydatny? Może ktoś potrzebował z czymś pomocy? W czymkolwiek… -
Niezbyt, bo posiłek gotowy, chrust rozpalony, a Magnus bez żadnych trudów rozpalił ogień jednym z prostszych czarów. Szykuje się teraz jedynie odpoczynek, w prymitywnych warunkach, ale wciąż odpoczynek. No, chyba że wezmą Cię na którąś z wart, wtedy to inna historia.
-
OK
Skoro równie dobrze mógł nic nie robić, to własnie tym się zajął…
Nie odzywał się już niepytany podczas posiłku - było mu głupio, że mimo bycia magiem jest tak bezużyteczny.
Swoją drogą w zajeździe nie musieliby trzymać warty… -
Gdy byliście już w tym temacie, każdy wymigał się dość szybko, i rzeczywiście to Tobie przypadła ta niewdzięczna rola, do kompletu z jednym z ludzkich najemników.
-
Co? W sensie że całą noc?
Kiedy reszta zaczęła się już kłaść. wydobył z kuferka ciepły szalik i otuliwszy się nim udał się pełnić wartę wraz z wskazanym człowiekiem.
Czekała ich długa noc…
- Pełnienie warty to zajęcie rutynowe, czy naprawdę może nas coś zaatakować?
Poczytałby książkę, ale nie da rady w tych ciemnościach -
- Zmienią nas za kilka godzin. Mam nadzieję. - odparł, siadając plecami do Ciebie, żeby obserwować ten teren, którego Ty nie możesz. - I nie wiem. Różnie bywa. Ale trzeba chyba mieć się na baczności, skoro dali nas do ochrony tego wozu, to pewnie spodziewali się kłopotów po drodze.
-
- Szczerze mówiąc, to spodziewałem się ochrony… kogoś a nie czegoś. Boję się że spodziewali się całkiem zorganizowanych i przewlekłych kłopotów jeśli zatrudnili maga leczenia.
… siedział sobie opierając się plecami o plecy rozmówcy … //jest chociaż uroczy?//
- Zajmujesz się tego typu zadaniami zawodowo? Czym walczysz? -
//Przeciętny.//
- No wiesz… Kiedyś w wiosce kwaterowała kompania najemników, prowadzili rekrutację, ja się zaciągnąłem, tak jak reszta moich znajomych. Nie miałem szans, żeby dostać porządny majątek po ojcu, większość ziemi i zwierząt dostaliby dwaj starsi bracia. No i tyle mi naopowiadali, że chciałem przeżyć jakieś przygody. Ale kompanię rozbiły w Krwawej Kniei plemiona Goblinów, które mieliśmy spacyfikować. Ostatecznie potrzeba do tego było armii, a my we trzech poszliśmy szukać szczęścia gdzieś indziej. Mieliśmy kilka mniejszych robót po drodze do Hammer, a teraz trafiło nam się to. -
- Przykro mi… - nie miał pojęcia, jak zachować się w takiej sytuacji
Zaczął z nieco większą rozwagą rozglądać się za nadciągającym zagrożeniem… nie żeby opowieść najemnika go przestraszyła, ale… -
- A Ty? - zapytał, gdy kolejnych kilka minut minęło w ciszy i spokoju. - Jaka jest Twoja historia, Elfie?
