Dallas
-
- Człowiek człowiekowi wilkiem, prawda? A Zombie Zombie Zombie.
//Musiałem.// -
– I tak będzie, dopóki wszyscy nie wyginiemy.
-
- Bez przesady. Myślę, że damy radę podtrzymać populację. - powiedziała, mrugając do Ciebie okiem.
-
Uśmiechnął się, a następnie dodał:
– Jax na pewno podtrzyma populacje, nie wątpię w to. Ale myślę, że na razie za wcześnie na produkcję bachorów, patrząc na to, kogo dzisiaj wpuściłem. -
- Nie byliby to pierwsi uchodźcy, choć ojciec często odprawia takich z nikim. Mówi, że jeśli nie są w stanie robić czegoś pożytecznego dla społeczności, to nie ma zamiaru marnować na nich jedzenia, wody, leków czy innych zasobów.
-
– Ja się przydaję, bo robię za mięso armatnie. Wczoraj robiłem i jutro też będę robił.
-
- Albo za szeregowego robola?
-
– Albo i za szeregowego robola, rąbiącego drewno. A ty robisz za dziewczynę, która roznosi lemoniadę? Mogę ci taki wózek na kółkach złożyć i będzie ci ją łatwiej rozwozić. – uśmiechnął się.
-
Parsknęła śmiechem.
- Niech będzie. Ale, jeśli chcesz, mogę postarać się u ojca o jakąś fuchę dla Ciebie, gdzie będziesz się mógł lepiej wykazać. -
– Jutro jadę na wypad po zrzut, więc jakaś lepsza fucha może poczekać.
-
- No dobrze… Świat się zmienił. Jeśli miałeś wszystko przed apokalipsą, teraz nie masz już nic albo jesteś martwy. A jeśli byłeś nikim, to możesz mieć wszystko.
-
– Albo dalej będziesz nikim.
-
- Z takim podejściem? Na pewno.
-
– Taka sama sytuacja z posiadaniem wszystkiego. Pewnie dalej są ludzie, którzy mieli wszystko i dalej mają.
-
- Jeszcze o takich nie słyszałam, wszyscy tacy, których znałam pierwsi byli zjadani.
-
– Pewnie jacyś byli. Czym się tutaj zajmujesz oprócz roznoszeniem lemoniady? Córka ranczera raczej nie paprze się przy bydle…
-
- Można powiedzieć, że pracuję umysłowo, a nie fizycznie.
-
– Jesteś księgową?
-
- Coś w tym guście.
-
//Możesz już trochę ruszyć czy coś…//
– Moja matka była księgową.
