Dallas
-
– Ja się przydaję, bo robię za mięso armatnie. Wczoraj robiłem i jutro też będę robił.
-
- Albo za szeregowego robola?
-
– Albo i za szeregowego robola, rąbiącego drewno. A ty robisz za dziewczynę, która roznosi lemoniadę? Mogę ci taki wózek na kółkach złożyć i będzie ci ją łatwiej rozwozić. – uśmiechnął się.
-
Parsknęła śmiechem.
- Niech będzie. Ale, jeśli chcesz, mogę postarać się u ojca o jakąś fuchę dla Ciebie, gdzie będziesz się mógł lepiej wykazać. -
– Jutro jadę na wypad po zrzut, więc jakaś lepsza fucha może poczekać.
-
- No dobrze… Świat się zmienił. Jeśli miałeś wszystko przed apokalipsą, teraz nie masz już nic albo jesteś martwy. A jeśli byłeś nikim, to możesz mieć wszystko.
-
– Albo dalej będziesz nikim.
-
- Z takim podejściem? Na pewno.
-
– Taka sama sytuacja z posiadaniem wszystkiego. Pewnie dalej są ludzie, którzy mieli wszystko i dalej mają.
-
- Jeszcze o takich nie słyszałam, wszyscy tacy, których znałam pierwsi byli zjadani.
-
– Pewnie jacyś byli. Czym się tutaj zajmujesz oprócz roznoszeniem lemoniady? Córka ranczera raczej nie paprze się przy bydle…
-
- Można powiedzieć, że pracuję umysłowo, a nie fizycznie.
-
– Jesteś księgową?
-
- Coś w tym guście.
-
//Możesz już trochę ruszyć czy coś…//
– Moja matka była księgową.
-
//Było tak od razu.//
Prowadziliście niezobowiązującą pogawędkę jeszcze jakiś kwadrans, potem kobieta musiała Cię opuścić. Dalszych kilka godzin spędziłeś na pracy lub odpoczynku, teraz, po kolacji, znów omówiliście się na spacer, tym razem po nieco bardziej odludnych terenach rancha, w okolicy sadu i pasiek dla pszczół. -
Sady i pszczółki. Pszczół nie lubi, bo jedna go kiedyś użądliła w dłoń. I to nie jedna, a kilka. Mógł wtedy nie pchać tej łapy w ul, ale młody był i nie myślał…
-
Ale teraz wciąż byłeś młody i myślałeś, nie miałeś w sumie innej opcji, bez tego byś zginął jako pierwszy, łeb na karku był często ważniejszy niż sprawność fizyczna czy liczba obejrzanych filmów o apokalipsie Zombie. Niemniej, ona, jako córka najbardziej wpływowej osoby w okolicy, od której zależało bez mała Twoje życie, spóźniała się, ale to nic dziwnego. Lub chciała zrobić Ci niespodziankę, bo widziałeś jakąś niewyraźną sylwetkę, która skradała się przez drzewa. Ciężko powiedzieć coś więcej, jest już ciemno, choć słońce jeszcze nie zaszło.
-
Położył dłoń na rękojeści od rewolweru, ale go nie wyjął. Poczekał, aż ta postać się zbliży i dopiero zdejmie dłoń, jak się upewni.
-
Z tym, że postać się nie zbliżała, więc to raczej nie była ona. Kimkolwiek była, szła w kierunku ogrodzenia, które otaczało rancho.
