Karta Postaci

[Anthropophagus]

Nie mam żadnych większych zastrzeżeń, ale liczyłem na to, że towarzysz będzie jakoś lepiej opisany, ale dobra, ja się tym zajmę. Zredukuj ilość magazynków Jensieja do dwóch i będzie wszystko okej. Stworzę jakąś lokację i dam Ci znać na pv, że możesz już stworzyć post startowy.

[Kubeł1001]

Nie miałem zbytnio pomysłu, jak mi coś wpadnie podczas gry, to chętnie się tym podzielę. Ilość amunicji poprawiona.

[theslowestfootintheeast]

Imię: Aleksiej, aczkolwiek nie korzysta z tego imienia
Nazwisko: Razin, aczkolwiek nie korzysta z tego nazwiska
Pseudonim: Ruryk
Wiek: Ruryk stracił rachubę czasu i sam nie wie, ile tak naprawdę ma lat. W rzeczywistości Ruryk ma 89 lat.
Płeć: Najbardziej niepoprawna politycznie, czyli mężczyzna
Charakter: W grze, a jakże
Mutacja: Ghul
Towarzysz: Ruryk zazwyczaj podróżuje samotnie, chociaż nie pogardzi towarzystwem. Obecnie jednak Ruryk nie posiada żadnych towarzyszy.
Historia: Aleksiej Razin, czyli człowiek, który w przyszłości stał się ghulem o imieniu Ruryk, urodził się w 1958 r. w Charkowie jako jedno z dzieci w rodzinie robotników. Dzieciństwo Aleksieja upłynęło w miarę spokojnie - był on dość pilnym uczniem, a także miał sporo przyjaciół. Sam Aleksiej zachowywał się beztrosko w trakcie swojego dzieciństwa. Problemy zaczęły się w okresie dojrzewania, kiedy to ojciec Aleksieja został wyrzucony z pracy, a rodzinie zaczęło powoli brakować pieniędzy. Sytuacja pogorszyła się również z powodu tego, że Aleksiej wpadł w złe towarzystwo, a w wieku 15 lat dołączył do młodocianego gangu, zwanego Mienszewikami, który specjalizował się w drobnych kradzieżach i pobiciach. Choć przynosiło to całkiem niezłe pieniądze dla rodziny, to Aleksiej nie był zadowolony z ilości pieniędzy, które “zarabiał”, przez co po czterech latach odszedł ze starego gangu i przeszedł do kolejnego, zwanego Opricznikami. Razin wielokrotnie popadał w konflikty z prawem, zaś podczas napadu na jeden z banków w Charkowie, przeprowadzanego przez Opriczników w 1983 r., Aleksiej został aresztowany przez milicję oraz został skazany na 20 lat więzienia. Nie spodziewał się jednak tego, że wkrótce na Charków spadną bomby atomowe w ramach wojny między NATO a Układem Warszawskim. Nie przeprowadzono żadnej ewakuacji więzienia ze względu na to, że strażnicy również nie spodziewali się tego, że mogą paść ofiarą bomb atomowych.

Aleksiej jednak miał szczęście, gdyż po zrzuceniu bomb atomowych na Charków okazało się, że Aleksiej przeżył, choć doznał mocnego szoku, gdy dowiedział się, że w wyniku promieniowania przemienił się w ghula. Razin był wpierw obrzydzony swoim nowym wyglądem, choć ostatecznie pogodził się z tym, że są to zmiany nieodwracalne. Gdy ghul wyszedł ze swojej celi, zauważył, że więzienie stało się opustoszałe - większość strażników i więźniów zginęła, zaś los pozostałych był nieznany, aczkolwiek najprawdopodobniej udało im się przeżyć, a potem opuścili oni więzienie. Sam Aleksiej odnalazł w więziennej zbrojowni pistolet IŻ 98 wraz z amunicją do niego, po czym zdecydował się opuścić więzienie. Niedługo później porzucił swoje stare imię i nazwisko, a jako nowe imię wybrał imię założyciela państwa ruskiego, Ruryka. “Nowe” życie Aleksieja początkowo układało się całkiem dobrze, mimo gorszego traktowania przez ludzi - udało mu się zdobyć karabin powtarzalny Mosin wz. 1891/30 wraz z amunicją do niego, a także zarobił około 300 noworubli. Jednakże podczas eksploracji ukraińskich bagien, Ruryk został zaatakowany przez Parazucha. I choć ghulowi udało się ujść z życiem z ataku bestii, tak utracił on w walce prawą nogę, którą musiał zastąpić metalową protezą. Pięć lat temu udało mu się dotrzeć do ulokowanej kilka kilometrów na południowy zachód osady kontrolowanej przez Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców, zwanej Siczą. Zaskoczyła go otwartość mieszkańców osady, przez co wkrótce Ruryk podjął współpracę z władzami Siczy, tym samym niejako podejmując współpracę ze Stowarzyszeniem Martwych Mieszkańców. Za współpracę z władzami Siczy, Ruryk w zeszłym roku otrzymał na własność opuszczony zakład robotniczy, który służy mu jako dom. Do dzisiaj Ruryk współpracuje z władzami Siczy oraz Stowarzyszeniem Martwych Mieszkańców.
Frakcja: Niezależny, aczkolwiek współpracuje ze Stowarzyszeniem Martwych Mieszkańców
Zawód: Teoretycznie nie posiada żadnej pracy, choć od czasu do czasu podejmuje pracę najemnika. łowcy głów, a nawet współpracuje z bandytami, aby zarobić niezbędne do przeżycia pieniądze
Umiejętności:
- Dobry strzelec, szczególnie ceni sobie karabiny powtarzalne
- Dość dobry w walce wręcz
- Niezłe umiejętności w kwestii medycyny
Zalety:
- Silny i wytrzymały jak na ghula
- Wciąż nie postradał zmysłów
- Posiada dobrą reputację pośród Stowarzyszenia Martwych Mieszkańców, z którym współpracuje
- Dość charyzmatyczny
Wady:
- Nie posiada prawej nogi, i choć została ona zastąpiona metalową protezą, tak owa proteza ogranicza mobilność ghula
- Ciężko przychodzi mu strzelanie z łuku, a ze względu na przyzwyczajenie się do korzystania z broni palnej, wątpliwe jest to, żeby Ruryk poprawił swoje umiejętności łucznicze
- Nałogowy palacz, na którym nałóg może się zemścić, chociaż i tak mu wszystko jedno ze względu na bycie ghulem
- To w końcu ghul, większość ludzi będzie odnosić się do niego z pogardą, a nawet z nienawiścią
Majątek:
- 250 noworubli
- Opuszczony zakład robotniczy, który służy Rurykowi jako mieszkanie. Znajduje się niedaleko jednej z osad należących do Stowarzyszenia Martwych Mieszkańców. Zakład robotniczy składa posiada biuro, ulokowane na pierwszym piętrze, znajdującą się na parterze kuchnię, a po przemeblowaniu w zakładzie jest również sypialnia ghula, która znajduje się na pierwszym piętrze, a także coś w rodzaju pokoju gościnnego, również na pierwszym piętrze, który bardziej służy jako jadalnia.
Ekwipunek:
- Karabin powtarzalny Mosin wz. 1891/30, naładowany
- 10 naboi do Mosina
- Pistolet IŻ 98 “Jenisej” ze standardowym magazynkiem, naładowany
- 25 naboi do pistoletu
- Maczeta
- Lornetka
- Plecak
- Trzy bandaże
- Paczka papierosów, w której znajduje się 10 szlugów
- Zapalniczka
- Pięć butelek wody
- Cztery puszki zupy
- Niebieska opaska, którą czasami Ruryk zakłada na ramię
Wygląd: Ruryk mierzy 185 cm i jest dość dobrze zbudowany. Jego cechami charakterystycznymi jest dość blada skóra, przekrwione piwne oczy, a także kępka czarnych włosów na głowie. Pomijając te cechy, niezbyt wyróżnia się od innych ghuli.

Ubranie: Jest powyżej, aczkolwiek należy zignorować Pip-Boya i innego tego typu cacka. Posiada wybielony płaszcz, pod który ubiera czarny sweter i jasnoszary podkoszulek. Na szyi nosi czerwony szal. Na nogach nosi ciemnozielone spodnie i metalowe nakolanniki. Metalowy but znajduje się jedynie na lewej nodze.

[Anthropophagus]

RRRACZEJ nie mam do czego się przyczepić, więc akcept. Stwórz sobie lokację czy coś tam i post startowy.

[Radiotelegrafista]

Imię: Nikołaj
Nazwisko: Bogomołow
Pseudonim: Massolit
Wiek: 43 lata, z czego 19 po całkowitej przemianie w ghula.
Płeć: Mężczyzna
Charakter: Charakter Nikołaja można określić jako specyficznym, w pewnym sensie tego słowa. Po doświadczeniach młodości, wygnany z wioski w której się wychował przez ludzi, których uważał za przyjaciół, zmuszony do patrzenia, jak jego najbliżsi wśród cierpień rozwoju mutacji tracą rozum i dziczeją, nabrał nieufności wobec każdego, kto go otacza i w strachu przed powrotem zdarzeń, które tak głęboko zakorzeniły się w jego świadomości, woli trzymać się jedynej osoby, na której może w całości polegać - samego siebie. Żyje w ciągłym strachu przed zdradą. Do tego uwielbia akcentować swoje własne “ucywilizowanie”, wywyższając się ponad innych, ghuli oraz ludzi zarówno. Pragnie sławy oraz pochwał, oddanego mu tłumu będącego na jego skinięcie, ale jednocześnie nie będącego zbyt blisko niego. Poza tym jest osobą dosyć wygodnicką, ceniącą sobie komfort oraz możliwość marnowania czasu z czystym sumieniem.
Mutacja: Ghul
Towarzysz: Brak
Historia:
//Będzie krótko i nudno, ale nie zamierzam przewalić na pisaniu tego pół roku tylko dlatego, że mój mózg ze mną nie kooperuje. Będzie chujowo, ale będzie. Powiedzmy, że więcej opowiem w grze. //

Nikołaj urodził się na obrzeżu jednej z niewielkich osad na Ziemiach Niczyich. Żył tak jak każdy mały chłopiec w post-apokaliptycznej Rosji, pomagał rodzicom i starszym siostrom w hodowli niby-zwierząt, bawił się w wojnę i grał z kolegami w kapsle. Czasem nawet chodził na lekcje do wioskowej szkoły. Tą komfortową normalność stracił jako nastolatek, gdy okazało się, że jego ojciec i rodzeństwo zaczęło mutować w ghule. Wtedy jeszcze nikt nie wiedział, jak przebiegała przemiana w ghula ani jak oddziaływała na innych, więc decyzją społeczności osady, Nikołaj który właśnie zaczynał dostrzegać u siebie pierwsze objawy, został wygnany z niej wraz z resztą rodziny. Bogomołowie zaczęli wędrówkę przez pustkowia, jednak już po kilku tygodniach musieli osiąść w spotkanych przypadkiem ruinach. Choć wszyscy mutowali coraz bardziej, tak tylko najmłodszy widział, że w przeciwieństwie do reszty, on nie traci rozumu. Po miesiącach gehenny został sam: otaczająca go rodzina zdziczała, zamieniając się w bandę zwierząt kierowanych żądzą mięsa, a nie logiką czy uczuciami. Pomimo tego opiekował się nimi przez długi czas, wierząc, że wciąż są jego rodziną. Czynił tak aż do dnia, w którym ghulica, która kiedyś była jego własną matką, nie rzuciła się na niego. Nikołaj w tym zajściu stracił jeden z palców prawej dłoni i musiał ratować się ucieczką, znowu pozostając samemu na wielkich pustkowiach i znowu wędrując. Dni pełne monotonnych poszukiwań miejsca, w którym mógłby osiąść, urozmaicał sobie zapisywaniem swoich przemyśleń, lekturą znalezionych książek i skrawków gazet, a także uwiecznianiem widzianych obrazów na papierze.
Po długim czasie, jego poszukiwania przyniosły owoc. Znalazł dosyć sporą wioskę na Ziemiach Niczyich, w której nie zwracano uwagi na twą rasę czy mutację, dopóki byłeś pożyteczny. Na swoje szczęście, Bogomołow w ostatniej chwili wpadł na pomysł zostania nauczycielem rosyjskiego, czym przekonał do siebie miejscową radę i zadomowił się w wiosce. Nauczanie dzieci i niewielka kwatera jednak szybko zaczęły mu nie wystarczać, przez co znalazł sobie kolejne zajęcia: przy pomocy węgla portretował mieszkańców i upamiętniał ważne wydarzenia (w pewnych okresach niemal co tydzień bywał na weselach, by sporządzać portrety młodych par), a także zaczął pisać własną poezję, która choć często była miernej jakości i daleka od wzroku jakiegokolwiek krytyka, to dała jego sąsiadom namiastkę sztuki, a lokalnym nastolatkom obiekt westchnień. Właśnie jego wiersze zyskały mu przydomek “Massolit”.
Na jego nieszczęście, ta idylla nie mogła trwać wiecznie. Po raz drugi w swoim życiu stracił wszystko, gdy dobrze uzbrojony gang bandytów najechał osadę. Najeźdźcy nie zostawili kamienia na kamieniu, mordując i grabiąc, a odjeżdżając podłożyli ogień, puszczając wszystko z dymem.
Wśród tego koszmaru ocalał Nikołaj. Jego kwatera znajdowała się na piętrze “szkoły” i gdy nadszedł atak, zabarykadował się na nim. Bandyci nie mogli go dostać, szybko odpuścili. Zamiast tego pochodniami zapalili parter budynku, upewniając się, że Bogomołow pozostanie bez drogi ucieczki. Czyste zrządzenie losu spowodowało, że w czasie pożaru jedna z ścian zawaliła się w taki sposób, że Nikołaj wypadł na ulicę, tracąc przytomność.
Gdy ją odzyskał, dookoła leżały tylko zgliszcza. Chociaż szukał, to nie znalazł nikogo, kto pozostawał by przy życiu, jedynie zwłoki i zwęglone korpusy.
Pozostając bez niczego, postanowił zebrać to, co ocalało z rąk najeźdźców. Ten dobytek zapakował w taczkę i wyruszył na kolejną w swym życiu wędrówkę, szukając kolejnego miejsca, w którym mógłby żyć.

Frakcja: Brak
Zawód: Wędrowny poeta oraz rysownik.
Umiejętności: Nikołaj jest uzdolnionym artystą, zarówno jeżeli chodzi o zdolności graficzne jak i piśmiennicze. Sama zdolność pisania już odróżnia go spośród wielu innych osób zamieszkujących pustkowia.
Zalety: Jest dosyć zwinny jak na ghula oraz wygimnastykowany. Ma całkiem niezły wzrok, a wraz z jego postępującą mutacją nabrał ograniczoną zdolność do widzenia w ciemnościach. Jego chorobliwa nieufność czasami pozwala mu przejrzeć kłamstwa innych.
Wady: Jego wątła postura nie nadaje mu zbyt wielkiej siły fizycznej, ani wytrzymałości. Jest pozbawiony węchu. Jego umiejętności walki kończą się na desperackim wymachiwaniu wszystkim, co wpadnie mu w ręce, a strzelcem jest przeciętnym z względu na brak doświadczenia. Nie posiada małego palca u prawej dłoni.
Majątek:
- Taczka
- 12 Noworubli
Ekwipunek:
- Ubranie
- Tomik poezji Jarosława Iwaszkiewicza w rosyjskim tłumaczeniu.
- “Mistrz i Małgorzata” w wydaniu z roku 1972.
- Własny kajet, w którym zapisuje swoją poezję.
- Nadpalony zeszyt z szkicami.
- Dwa długopisy, jeden wypisany, stępiony ołówek.
- Kilka bryłek węgla.
- Papierośnica z jednym papierosem.
- Zapalniczka skonstruowana z łuski karabinowej.
- Zegarek Vostok.
- Kompas.
- Scyzoryk z krzesiwem.
- Kuchenna chusta.
- Rewolwer Nagant (3 naboje, nie działa mechanizm obracający komorę nabojową).
- Wyliniała portmonetka w której trzyma noworuble oraz stary rysunek - pamiątkę po rodzinie.
- Kopaczka obecnie służąca mu za broń
Wygląd:

Ubranie:
- Lekko nadpalony frak z łatami na łokciach.
- Zakurzona, dawniej biała koszula.
- Spodnie garniturowe pod kolor fraku.
- Skórzane trzewiki.
- Bielizna.
Kto ma rozpocząć post startowy: Gracz
Oczekiwania gracza: Szczerze? Nie wiem. Jednak bardzo chętnie zobaczę rozwój charakteru Nikołaja, zawsze to lubię. Fajnie byłoby zobaczyć też jakieś fajne relacje, może nawet romantyczne. Nie wiem, ale ufam, że będzie fajnie.

[Anthropophagus]

Akceptuję. Już mam nawet pewien plan co do Twojej postaci, ale nie zdradzę go póki co. Planujesz rozpocząć w istniejącej już lokacji czy sam chcesz jakąś stworzyć?

[Radiotelegrafista]

A istnieje lokalizacja będąca po prostu zadupiem na pustkowiu?

[Anthropophagus]

Masz całą Syberię, Kamczatkę i w sumie tyle z zadupia. Zawsze możesz coś swojego naskrobać.

[Radiotelegrafista]

A to wrzuć mnie gdzieś gdzie uważasz

[Anthropophagus]

@radiotelegrafista napisał w Karta Postaci:

Kto ma rozpocząć post startowy: Gracz

Jesteś tego pewien? xD

[Radiotelegrafista]

Dobra, zrób ty. Znając życie mi zajęłoby to wieki.