Sprawy Wewnętrzne [Azja+Australia]
-
Smoczy Tron
Kiedy tylko na Front Północny dotarła wiadomość, iż operacja Smoczy Tron została zakończona pełnym sukcesem, Cesarz Longyi, Aisin-Gioro Jiahao, postanowił czym prędzej zawitać do zdobytego miasta, w którym przed wiekami zasiadali jego przodkowie. Śmigłowiec w eskorcie natychmiast został wysłany do Północnej Stolicy, aby zobaczyć zdobyte miasto.
Podróż, z oczywistych względów bezpieczeństwa Cesarza, przedłużyła się, bowiem śmigłowiec najpierw zawitał w Changchun, aby przez Zatokę Bohai, pod osłoną floty mandżurskiej, znaleźć się w Pekinie.
Miastu daleko było od stanu idealnego. Trudno się z resztą dziwić, skoro wcześniej Pekin został podbity przez Chanat Ałtajski, a teraz został zdobyty przez Cesarstwo Mandżurii. Podwójna zmiana włodarza wyjaśnia tragiczny stan miasta. Jednak patrząc przez okno, Jiahao był rozpromieniony radością, kiedy widział z lotu ptaka prawie cały Pekin. Zgodnie z jego rozkazem, kiedy tylko zostaną zakończone nieoficjalne sprawy, na Placu Tiananmen ma odbyć się niewielka defilada, aby zaznaczyć pekińczykom, że od tej pory Pekin należy do Mandżurii i nie zostanie oddany, choćby miał go bronić tylko jeden żołnierz.
Po chwili śmigłowiec zaczął schodzić z wysokości. Niewielkie punkciki zaczynały robić się coraz większe, a cel Jiahao stawał się coraz lepiej widoczny. Brama Niebiańskiego Spokoju, Tiananmen, została specjalnie przyozdobiona flagami Cesarstwa. Za nią rozciągało się przejście do Bramy Południkowej, Wumen, także przyozdobionej flagami. Śmigłowiec przeleciał nad jedną i drugą Bramą, znajdując się już na terenie Zakazanego Miasta. Przeleciał jeszcze nad Bramą Najwyższej Harmonii, Taihemen i w końcu wylądował tam, gdzie miał wylądować.
Pawilon Najwyższej Harmonii, Taihedian jako jedyny lśnił w blasku wschodzącego nad Pekinem słońca. Na schodach prowadzących do jej wnętrza, gdzie znajdował się Smoczy Tron, stacjonowali żołnierze Cesarstwa. Śmigłowiec z Cesarzem wylądował przed Taihedian i natychmiast zasalutowali, gdy tylko zobaczyli Jiahao, a Jiahao zasalutował im. Zgodnie z rozkazem, naprzeciwko Cesarza miał stanąć młody oficer, Xian Aiguo, który zarządzał operacją. -
Kaganat Liao
9 kwietnia 1972, stacja nadawcza.
- Czy wszystko gotowe? Zapytała lekko niepewnym głosem Koumei.
Oczywiście, możemy już zaraz zaczynać, panno Katun. Odparł jeden z techników studia.
Koumei wykorzystała chwilę ciszy, aby wszystko przemyśleć. Niecały tydzień temu udało się jej, jak i pozostałym członkom rządu, jakimś cudem wydostać z okupowanego kraju, jednak teraz trzeba było zacząć myśleć nad powrotem. Można powiedzieć, że wszystko następowało dosyć szybko, jednakże sytuacja na kontynencie zmieniała się z tygodnia na tydzień, także trzeba było działać prężnie.
W końcu z letargu Koumei wyciągnął ją ten sam technik, z którym rozmawiała wcześniej.Zaczynamy za trzy, dwa, jeden…
- Drodzy Kagańczycy! Tutaj Katun Liaoning!
- Dzięki pomocy naszych sojuszników udało się mi, oraz reszcie rządu, opuścić okupowane przez wroga tereny, dzięki czemu dalej możemy kontynuować walkę! Nie mamy zamiaru porzucać naszych obywateli w tej godzinie próby, za pomocą wszelkich środków będziemy walczyć z okupantami dopóki nie przegonimy ich z naszych terenów! Wypędzimy szaleńców idei euroazjatyzmu z powrotem do Kazania, zatrzymamy pochód zdradzieckich nazistów na wschód oraz wdeptamy w ziemię mongolskich schizofreników!- Chciałabym jednocześnie pogratulować naszym sojusznikom w Mandżurii, którym udało się opanować Pekin oraz Ulaanbaatar. Jest to wielkie zwycięstwo, o którym należy pamiętać. Tym samym jednak nie możemy spocząć na laurach. Nie możemy siedzieć bezczynnie podczas gdy nasi sojusznicy robią wszystko za nas, jak możemy mówić wtedy o wyzwoleniu, skoro wszystkie ziemie zostaną odbite przez wojska innych państw? Dlatego proszę was wszystkich abyście sabotowali działania wroga jakkolwiek możecie: niszczyli drogi, opóźniali produkcję w fabrykach, prowadzili aktywną walkę partyzancką, a jeśli nie może tego zrobić, tak nawet zwykłe malunki na ścianach mogą zrobić różnicę, gdyż wróg będzie ciągle upominany, że nie jest on u siebie i musi trzymać się na baczności. Nasi wrogowie to ciągle ogromne zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa, dlatego nasze wysiłki muszą być równie ogromne jeśli chcemy przetrwać jako naród.
- A teraz ludzie, powstańcie, niech rozpęta się burza!
-
Smoczy Tron
Xian Aiguo faktycznie się zjawił, a po oddaniu salutu grzecznie czekał, aż Jiahao przemówi. -
Smoczy Tron
-- Witaj, oficerze Aiguo. Jako Cesarz Mandżurii gratuluję ci zdobycia Pekinu. Już wkrótce otrzymasz stopień generalski, za niezwykle szybkie poradzenie sobie z przeciwnikiem w jego stolicy. Żołnierze! – obrócił się w stronę rzeczonych. – Gratuluję wam zdobycia Pekinu! Już wkrótce naszą pieśń usłyszy cały świat! Jesteście mieczem i tarczą Mandżurii i cały naród na was liczy! Nie zawiedźcie go! – zasalutował.
-- Czy mieszkańcy Pekinu sprawiają jakiekolwiek problemy w związku z przejęciem miasta? – zapytał Aiguo, kierując się w stronę Pawilonu Najwyższej Harmonii. -
Smoczy Tron
-- Obecnie nie, Cesarzu – zapewnił Aiguo. – Mamy sytuację pod kontrolą, dodatkowo nawet jeden nabój nie spadł na Zakazane Miasto, które pozostaje w stanie nienaruszonym. -
Smoczy Tron
-- Zajęcie Pekinu to pierwszy element układanki. Teraz naszym celem jest utrzymanie naszych pozycji w mieście i odparcie Wei jak najdalej od Północnej Stolicy. Nadzieja matką głupich, ale duch naszej wolności jest nadzieją w tym momencie. Mandżuria wygra.
Jego buty wojskowe uderzały o posadzkę Pawilonu Najwyższej Harmonii, aż w końcu stanął przed Smoczym Tronem. Był piękny. Złoto było piękne. Wszystko było piękne, bowiem nie było już Mongołów tym mieście, lecz tron wrócił do prawowitego dziedzica. Pamiętał opowieści Cesarza Xiaojing o tym, jak jego brat a wuj Jiahao, Cesarz Xuantong, zasiadał na tym tronie jako władca całych Chin. I teraz zamknął oczy, żeby w wyobraźni zobaczyć Puyi’ego na tym tronie.
Zobaczył go, ale nie na tronie, lecz koło niego. Sam Puyi wskazał młodemu Jiahao tron.
Niepewny krok naprzód szybko przekształcił się w pewny chód. Coraz bliżej i bliżej, i bliżej! Tak, tron go woła! Nie ma tu czasu do stracenia.
Stanął przy Smoczym Tronie i prawą dłonią dotknął go. Był chłodny, a siedzisko było wciąż niezwykle miękkie, jak gdyby to Puyi wciąż był Cesarzem.
Zasiadł na Smoczym Tronie, twarzą w stronę Placu Tiananmen. Kiedyś całe Chiny wykonywały kowtow przed Puyim. Teraz będą wykonywać kowtow przed Jiahao. -
/// Nic do dodania. ///
-
-
Verordnung der Generalregierung Tibets vom 21. April 1972.
Rozporządzenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu z dnia 21 kwietnia 1972 roku.
Z dniem 21 kwietnia 1972 na terenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu zarządza się:
-
Zabrania się sędziom wydawania wyroków motywowanych pochodzeniem rasowym sądzonego. Tyczy się to zarówno wyroków sądowych jak i cywilnych, w sprawach karnych, majątkowych oraz innych.
-
Zabrania się tworzenia zespołów klasowych w oparciu o pochodzenie rasowe w placówkach edukacyjnych każdego stopnia. Zespoły klasowe mają być od dnia 22 kwietnia 1972 roku tworzone na podstawie profilu osobistego ucznia.
-
Zabrania się hierarchizacji zgłoszeń do placówek kształcących na poziomie średnim oraz wyższym w oparciu o pochodzenie rasowe kandydata. Zgłoszenia kandydatów mają być od dnia 22 kwietnia 1972 rozpatrywane na podstawie profilu osobistego ucznia oraz jego osiągnięć.
-
Zabrania się pracodawcom wypłacania zróżnicowanych stawek w oparciu o pochodzenie rasowe pracownika. Od dnia 1 czerwca 1972 roku pracownicy mają otrzymywać stawki oparte o wykonywany przez nich zakres pracy i stanowisko.
-
Od dnia 22 kwietnia 1972 roku nominacja na stanowisko urzędnicze na szczeblu miejskim jest możliwa do uzyskania bez względu na pochodzenie rasowe nominowanego.
-
Zabrania się organizowania w budynkach publicznych wydarzeń z ograniczonym wstępem w oparciu o pochodzenie rasowe.
Rozporządzenie wchodzi w życie oraz podlega egzekucji prawnej wraz z dniem 22 kwietnia 1972 roku.
Na wymagane zmiany prawne zostaje przekazane 10 000 złota, które ma również pokryć koszty związane z poprzednimi zmianami wewnętrznymi.
-
-
-
Czwarty kwietnia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego drugiego roku.
Komendant Gustaw, w jednej z rzadkich chwil kiedy nie pracował w swoim biurze, szedł ulicami Ochocka. Nie był ubrany w typowy dla niego mundur, nie był ubrany po cywilnemu, nie mówiąc już o charakterystycznych dla niego okularach przeciwsłonecznych. Szedł powoli, miarowo w stronę cmentarza jak to robił zawsze raz na miesiąc. Starał się także to robić w ten sam dzień o tej samej godzinie, lecz dobrze wiedział że taka dokładność nie jest możliwa do uzyskania jako Komendant najpierw Nowej Polski a teraz III Rzeczpospolitej. Ubrany w beżowy garnitur, który krył białą koszulę zwieńczoną prostym zielonym krawatem, polak sięgnął do kieszeni grubego brązowego płaszcza nałożonego na odświętne odzienie, tak by się skryć przed chłodną pogodą. Szedł on wśród grobowych, niektórych starych, niektórych całkiem nowych, szedł w jednym zdecydowanym kierunku. Aż w końcu doszedł, do nie wielkiego nagrobka który nawet nie stał nad kamienną płytą, lecz mimo tego ziemia przed nią pokryta była zniczami. Nie wielkimi, fakt faktem ale było ich dość sporo. Na nagrobku, ledwo czytelnym pismem było wyryto jedno imię, Agnieszka Gustaw. Komendant postawił na ziemi torbę którą trzymał w drugiej ręce a z niej, zaczął wyjmować wkłady do zniczy, następnie zastępował nimi stare, już wypalone wkłady które były w zniczach. Każdego miesiąca, wracał tu nad grób swojej matki, by czuwać nad nią, by dbać o jej wieczny spoczynek. Każdego miesiąca wracał tu, wracał i obiecywał swojej matce, że on i ona pewnego dnia znowu zobaczą ojca, który to został tam w rodzimej Polsce.
Z każdym razem, swą wizytę zwieńczał modlitwą o wieczne odpoczywanie jego rodziców. Główną różnicą między tą wizytą a poprzednimi było to, że kiedy mówił o tym że on i jego matka wrócą do Polski, to tym razem nie czuł że kłamał. Tym razem czuł że mówił prawdę.
Po modlitwie, wziął swoją torbę z ziemi i zwrócił się ku wyjściu z cmentarza. Czekała na niego praca, długa i ciężka, lecz jak już coś zaczął, to musi to również zakończyć.
-
Republika Kazańska
Nowa Era Republiki
Wraz z spadkiem popularności konserwatywnego rządu Lwa Gumilova, opozycja polityczna zaczęła podejmować pierwsze ruchy w celu przekonania ludzi do zmiany rządu. Z jednej strony stała prawicowa Partia Zjednoczonej Azji, na czele z Grigorijem Kiryłowem, który miał powiązania ze starym rządem Kazańskim, ale po wyborze Gumilova na premiera, stworzył własną partię. Kiryłow jednak nie cieszył się dużą popularnością w Republice, ani poza nią - Wielu uważało go za mniej rozsądnego Gumilova, który chciałby odtworzyć Rosję na nowo, do czego obywatele okręgu Kazachskiego, Czeczeńskiego i Dagestańskiego w szczególności się nie kwapili. Z drugiej strony stało centrystyczne Zgrupowanie Nowego Kazania, skupiające w sobie dwie mniejsze partie - Wolną Lewicę, socjaldemokratyczną partię istniejącą od czasu demokratyzacji Kazania i dystansującą się od zakazanej Socjalistycznej Partii Wspólnoty i Pracy, oraz Nową Demokrację, liberalną prawicę która mocno potępiała wybór Gumilova odnośnie oddalenia się od Westralii na rzecz Tybetu i Wei. Z tych dwóch partii ND była większa, ale to WL wystawiła swojego reprezentanta na czoło ZNK, Walerego Karjalainena, którego rodzina wywodziła się z Wyborga, ale została przeniesiona do Kazachstanu, a potem przeniosła się do Samary. Sam Walery był popularną osobą w sferze politycznej Kazania, mimo upublicznionego przez PZA problemu z alkoholem.
Karjalainen wychodził właśnie ze swojego WAZa 2103, udając się na rynek w Samarze. ZNK właśnie miało wydać swoją pierwszą publiczną przemowę od czasu śmierci Orlova, dotyczącej wojny Rzeszy z Rzeczpospolitą, a także obecnego stanu wojny w WRRPC. Podobnie jak większość Wolnej Lewicy, Karjalainen miał ostre opinie odnośnie licznych wojen jakie Gumilov rozpoczął, jednak miał rozsądniejszą pozycję jeśli chodzi o konflikt z WRRPC i potencjalny konflikt z Rzeszą, szczególnie że to wojny obronne.
-Witajcie, ludzie Samary! Jak wszyscy wiemy, Republika ostatnio naszła na ciężkie czasy, co w dużym stopniu jest winą obecnego rządu. Wielu z was pewnie słyszało również komunikat, jaki Republika ustosunkowała do WRRPC. Chciałem zacząć od wyjaśnienia - Rząd Gumilova, jak zwykle, nie uzgodnił z opozycją treści komunikatu. Oczywiście, również chcieliśmy pokojowego rozwiązania wojny z Wolną Republiką, ale agresywna postawa Gumilova przeczy naszym postulatom o pokoju w Azji Centralnej. Jeżeli starania obecnego rządu okażą się bezskuteczne, Zgrupowanie Nowego Kazania obiecuje, że dopilnujemy, aby na polach Nowosybirska nie zginęło więcej ludzi. Wysyłamy nasze najszczersze życzenia o pokój zarówno ludowi WRRPC, jak i naszym żołnierzom na froncie. Jednak nawet jeśli do pokoju dojdzie, przed Republiką staje kolejna próba - Nasz sojusznik, Rzesza Syberyjska, został podstępnie zaatakowany przez Rzeczpospolitą. Zgrupowanie chce, tak jak ludność Republiki, pokoju w Azji, jednak oczywistym jest iż Polacy kierują się żądzą zemsty a nie logiką. ZNK popiera więc postulaty obecnego rządu o wsparciu Rzeszy na froncie jak tylko wojna z WRRPC się zakończy. Poza wspieraniem Rzeszy, ZNK będzie usilać się o normalizację stosunków z Persją i Westralią, jedną z największych porażek obecnego rządu. Szczególnie Westralia powinna być największym sojusznikiem demokratycznego państwa, także potępiamy akcje, które obecny rząd popełnił i doprowadziły do obecnego stanu rzeczy. Pamiętajcie, głos na Zgrupowanie, to głos na Republikę od ludzi, dla ludzi! Zwyciężymy to razem!Na koniec przemowy, Walery podniósł pięść w powietrze, ku gromkiemu aplauzowi zebranej publiczności. Zgrupowanie Nowego Kazania skutecznie zdobywało popularność z każdym dniem kiedy wojna z WRRPC trwała, i faktycznie wskazywało na to, że obecny rząd może podać się do dymisji.
Walery Karjalainen
-
Imperium Aryjskie
Edykt szachinszacha Kserksesa III:
Podczas II wojny światowej ZSRR i Brytyjczycy wspólnie zdecydowali o ataku na Imperium Perskie. Skoro bolszewików już nie ma w państwie Ariów, administracja doszła do wniosku, że pora na rozwiązanie kwestii brytyjskiej. Do końca maja roku 1972 wszyscy Brytyjczycy, zarówno z Republiki Elamu, jak i Indii Brytyjskich mają obowiązek opuszczenia Imperium Aryjskiego. Osoby, które nie dostosują się do edyktu zostaną zwolnione z pracy, ich majątki sprzedane, a oni sami spakowani i wysłani gdzieś, gdzie będą mile widziani. Do tego czasu funkcjonować będą rejsy do Indonezji i Westralii, a także pomoc w znalezieniu środka transportu za granicę.Szachinszach nie ma na celu eksterminacji żadnego narodu, ale słusznie zauważa, że era kolonializmu minęła i koloniści nie są mile widziani w Imperium Aryjskim. Jednocześnie kieruje wiadomość do wicekróla Mountbattena i generała Quintana, że jeśli nadal przebywają na terenie Persji, mają prawo ujawnić się, gdyż nie są ścigani. Nie będą internowani, obowiązuje ich jednak treść edyktu. Mniej zamożni Brytyjczycy (o ile są) mogą ubiegać się o odszkodowania. Szachinszach przekazuje do wiadomości, że wszelkie wystąpienia przeciw jego woli poskutkują użyciem środków adekwatnych do sytuacji. Jednocześnie prosi, aby wszyscy Brytyjczycy zgłosili się do urzędów celem ustalenia ich liczby, co pomoże Indonezji i Westralii w zapewnieniu transportu.
-
Verordnung der Generalregierung Tibets vom 28. April 1972.
Rozporządzenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu z dnia 28 kwietnia 1972 roku.
Z dniem 28 kwietnia 1972 na terenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu zarządza się:
-
Zabrania się nazywania nowo utworzonych obiektów użyteczności publicznej, pojmowanych jako obiekty fundowane z budżetu państwowego Generalnego Gubernatorstwa Tybetu przeznaczone do użytku przez obywateli Generalnego Gubernatorstwa Tybetu (szkoły, dworce, ulice, obiekty sportowe itp) nazwiskami powiązanymi z członkami rządu III Rzeszy oraz Generalnego Gubernatorstwa Tybetu, którzy sprawowali swoje funkcje do czasu zakończenia reżimu Generalnego Gubernatora Heinricha Himmlera.
-
Zabrania się w komunikacji publicznej (kolej, autobusy), w budynkach o celach rozrywkowych (kina, teatry), w budynkach użyteczności sportowej (sale gimnastyczne, siłownie, baseny) oraz innych budynkach o podobnej charakterystyce, przydzielenia desygnowanych miejsc w oparciu o pochodzenie rasowe obywatela.
-
Zabrania się odmawiania wstępu do budynków, w których odbywają się czynności finansowe, sprzedaż artykułów, itp. obywatelowi na podstawie jego pochodzenia rasowego.
-
Zarządza się rozwiązanie do dnia 15 maja 1972 wszelkich rządowych instytucji zajmujących się badaniem pochodzenia rasowego obywateli.
Rozporządzenie wchodzi w życie oraz podlega egzekucji prawnej wraz z dniem 29 kwietnia 1972 roku.
Na wymagane zmiany prawno-polityczno-społeczne zostaje przekazane 14 000 złota.
-
-
-
-
Dymisja Lwa Gumilova
Ze względu na ostatnie serie zamachów którymi został dotknięty obecny rząd, Partia Jedności Kazania, którą reprezentował obecny rząd zdecydowała wewnętrznie o zniesieniu rządu Lwa Gumilova, a Sejm Kazański zadecydował o przyspieszonych wyborach nowego rządu. Prawosławny Kościół Kazański również wystawił informację o wewnętrznych wyborach na nowego Prymasa Kazania. W obecnym tygodniu rolę rządu przejmie Sejm Kazański, z Pierwszym Senatorem Arkadim Kovalchukiem podejmującym tymczasową funkcję Premiera Kazania.
Partia Zjednoczonej Azji uznała ataki na rząd PJK i Prymasa Kazania za otwarty akt wojny w kierunku Kazańczyków, potępiając Scytyjskie bojówki i wołając o militarną interwencję w okręgu. Zgrupowanie Nowego Kazania również ustosunkowało odpowiedź, uznając ataki za “niesprowokowane”, ale ogłaszając chęć pokojowego rozwiązania sprawy bez zmieniania Scytii w pole bitwy. Sama Partia Jedności Kazania nie skomentowała obecnej sytuacji w Scytii, uzasadniając to wyborami na nowych reprezentantów partii w przyspieszonych wyborach.
Wyniki popularnego referendum:
PZA - 43% poparcia
ZNK - 46% poparcia
PJK - 11% poparcia
Dodatkowe pytania dla wyborców PJK sugerują niewielką przewagę dla ZNK i szanse na zdobycie niewielkiej większości, ale w zapytaniu pozostaje faktyczny zwycięzca wyborów. Pewnym jest jedynie, że PJK wypadło z tych wyborów zanim się zaczęły. -
Gründer Holdings Ltd.
Wraz z destabilizacją sytuacji w Republice Kazańskiej, wiele mniejszych fabryk w Scytii zaczęło tracić kapitał, pracowników, a czasami nawet zarząd, uciekających do innych okręgów razem z większością ich majątku. Rząd Tymczasowy, zajęty zarządzaniem państwowych placówek początkowo planował odmówić pomocy finansowej dla prywatnych zakładów w Scytii, co zrujnowałoby ekonomię okręgu i spowodowało dalszą destabilizację. Na słuchy o Wojnie Kontynentalnej jednak, do Republiki wraz z niewielką fortuną przybył właściciel powstającego Szwedzkiego koncernu Gründer, Einar Gründer-Lindgren. Koncern Gründer zaproponował Kazańskiemu rządowi wykupienie opuszczonych lub zbankrutowanych fabryk w zamian za możliwość ustanowienia operacji w Republice. Rząd Tymczasowy przyjął ofertę Koncernu, który wraz z nowymi własnościami obecnie jest 27 największą firmą w Republice. Sam Gründer-Lindgren pozostanie na najbliższy czas w Republice w celu nadzorowania rozwoju nowej spółki zależnej koncernu Gründer, nazwanej Dotterbolag till Gründer-Asien, lub DtGA w skrócie.
Niektóre źródła twierdzą, że Walery Karjalainen i jego rodzina mają dalekie powiązania z Gründer-Lindgrenem, i to za jego zasługą Koncern Gründer wykupił upadłe Scytyjskie firmy, ale nic nie zostało potwierdzone.
-
Verordnung der Generalregierung Tibets vom 08. Mai 1972.
Rozporządzenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu z dnia 8 Maja 1972 roku.
Z dniem 8 maja 1972 na terenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu zarządza się:
- Wybudowanie centrum szczepień Avalon. Na wykonanie owego zadania zostaną przeznaczone środki publiczne w wysokości 5000 złota.
- Zobowiązanie każdego obywatela Generalnego Gubernatorstwa Tybetu powyżej 12 roku życia do przejścia obowiązkowych szczepień ochronnych. W przypadku obywateli poniżej 16 roku życia, za dopilnowanie obowiązku szczepień odpowiedzialni są ich opiekunowie prawni.
- Utworzenie Komisji Zwłok Oraz Mogił Niezidentyfikowanych (Kommission für unbekannte Gräber und Leichen, w skrócie KfUGUL). Do zadań komisji będzie należeć lokalizacja masowych oraz nieoznakowanych grobów z lat 1944-1971, identyfikacja pochowanych w nich ciał w celu umożliwienia rodzinom dokonania należytych pochówków. Do dodatkowych zadań KfUGUL należeć będzie ustalenie okoliczności, w jakich doszło do śmierci osób pochowanych w masowych mogiłach oraz ewentualne pociągnięcie sprawców morderstw (jeżeli zostanie stwierdzone, iż doszło do morderstwa) lub innych czynów przestępczych związanych z zwłokami do odpowiedzialności prawnej. Na zadania otwierające działalności komisji przeznaczone zostaje 2500 złota.
-
