-
Skinęła tylko głową, nie mając siły zaczerpnąć tchu. Jak tylko wróciliście do niego, to od razu was poprowadził na winkiel Białego Bloku i spojrzał w kierunku przejazdu kolejowego.
-
// Tam jest budka dróżnika czy coś? //
— Mamy się tam wybrać, ta? — Zagadnął Marley pół-głosem.
-
Ten post został usunięty!
-
- Za nasyp, obok Granatowych i na rondzie w lewo. Potem będziemy już na naszym terenie - Skinął głową - Dobra, chyba nikogo nie ma. Idziemy.
-
Ruszył za przewodnikiem, przezornie dobierając w dłonie hokej i upewniając się, że obrzyn dobrze leży w kaburze. Pochylił się i tak pobiegł za “generałem”.
-
Dobiegł do parkingu zaraz przed przejazdem i się zatrzymał za jednym z wraków. Wyjrzał ponad nim i chwilę obserwował, aż wreszcie powiedział.
- Skurwysyny… Właśnie naruszają granicę Kupiecką. -
Marley sam wspiął się na koniuszki palców by spojrzeć w tamtym kierunku.
-
Na samym szczycie, pośrodku torów było dwóch policjantów, i właśnie szli w waszą stronę.
- Ich jurysdykcja kończy się za pierwszą szyną! - Warknął wściekły. -
Zsunął się po karoserii wraku i westchnął.
-- Widzicie? Wiedziałem, że pały coś kombinują. Jakbym się założył o trzy kulki, to byłbym o trzy kulki bogatszy. A tak? – Westchnął z żalem, w tym samym czasie poprawiając łańcuchy na hokeju. Wystrzał zaalarmował by całą okolicę. – Jestem o trzy kulki biedniejszy. -
- I wyjdzie na to, że będziemy tu sterczeć jak chuj na weselu - Splunął we wszędobylski pył, a Granatowi wciąż się zbliżali wolnym krokiem.
-
Marley prędko rzucił okiem wokół. Czy było tu jakieś miejsce, w którym mogli skryć się przed wzrokiem gliniarzy i poczekać aż przejdą dalej?
-
Tylko pomiędzy wrakami, jednak decyzję należało podjąć natychmiast. Policjanci byli na tyle blisko, że mogliby zwrócić uwagę na jakiś ruch.
-
— Pozwólmy im minąć nas. Potem trzaśniemy ich od tyłu. — Wskazał delikatnym skinięciem głowy na hokej, jednocześnie powoli kuląc się tak, by zmniejszyć swoją sylwetkę za karoserią wraku.
-
- Chcesz wywołać kolejną wojnę?! Trzeba by ich zapytać, czemu się tu pchają bez zaproszenia - Sapnął gniewnie.
-
-- O tym mówię, przecież. Ogłuszyć ich, potem zapytać. – Obruszył się. – Chyba, że ty wolisz pogadać z lufą Wanada, a nie policjantami.
-
- Dobra, niech Ci będzie - Warknął i zastygł w pozycji. Policjanci się nie spieszyli, wolnym krokiem naruszali ziemię terytorialną kupców i szli prosto na was, za chwilę wpadną na kolumnę z wyposażeniem.
-
Marley odczekał, aż znajdą się zaraz za linią wraku. Licząc na skoordynowanie z jego towarzyszami, odbił się od ziemi i obracając się wraz z całym ciałem, przyłożył jednemu z policjantów prosto w tył czaszki płazem hokeja. Tylko na tyle, by ogłuszyć, a nie trawle zranić. Jeżeli to nie przyniosłoby oczekiwanego skutku, doprawił delikwenta pięścią.
-
Momentalnie opadł na płytki jak wór kartofli. Drugi nawet nie zdążył się obrócić, jak najpierw dostał pięścią w nos od federacyjnego, a potem Owca podcięła mu nogi i poprawiła kolanem.
-
— Dawajcie ich za wrak, bo jeszcze ekipa ich zauważy. — Chwycił “swojego” policjanta za ramiona i wciągnął za samochód, by potem przeszukać go i rozbroić.
-
Poza w miarę porządnie zadbanym pistoletem, niewiele miał przy sobie cennego. Drugiego także zaciągnęli za szkielety wozów, jednak z posterunku będącego rzut beretem, nie doszły żadne wyraźne odgłosy nadciągającej odsieczy.
