Begin
-
Grzał się bezczelnie na słoneczku.
-
// Spokojnie, nigdzie się nam nie spieszy. //
Obróciła kilkakrotnie scyzorykiem w dłoni, będzie przydatny. Tak samo jak batonik, lepsze jest takie jedzenie, niż jego brak.
Schowała to wszystko to nieco bezpieczniejszych kieszeni w spodniach i wyszła na poranne ulice miasta. Wciąż nie wiedziała, gdzie tak naprawdę jest i skoro nie pomogła jej barmanka, to ktoś lub coś innego to zrobi. -
Ruch nadal był mały, ale wschodziło słońce. Było cicho. W hotelu ktoś otworzył okno i zaczął śpiewać. Dość wulgarnie.
-
- Możemy ruszać! - Zakrzyknęła do niego radośnie.
-
Podniósł się i ziewnął. Następnie pomału ruszył w stronę jednego z wozów.
-
I ruszyła za nim.
-
Wóz był pełen pojemników, w których chyba zazwyczaj przewożono mleko. Woźnica lekko skinął głową, gdy podeszli wystarczająco blisko.
-
Spojrzała na swego kociego kompana. W końcu nie chciał jej zdradzić gdzie się udają. Jedyne jak się to odezwała, to przywitanie z woźnicą.
-
— To jak, wsiadacie?
Sho wskoczył na wóz i popatrzył na swoją ludzką kompankę. -
Spodziewała się jakiejś rozmowy, albo czegoś… No nic, trochę zbita z tropu ochoczo wskoczyła na wóz. Ku nieznanemu!
-
Spojrzała do góry i nawet zastanowiła się nad tym, czy nie warto byłoby wypytać osoby z okna. Jednak finalnie machnęła ręką i udała się dalej, nie mając zamiaru wrzeszczeć do kogoś siedzącego kilka pięter wyżej.
-
Wiewiur
— Co tak milczysz, gwiazdo?Radio
Momentalnie po schodach zbiegł mężczyzna i stanął w recepcji. Ziewnął.
— Dzień dobry… -
Przystanęła, odwracając się do niego.
— Dobry. — Dygnęła lekko, odpowiadając na powitanie. Przyjrzała się mu i od razu przeszła do sedna, chowając lewą dłoń do kieszeni. — Umiesz mi powiedzieć co to za miasto? -
- Och, zwyczajnie wybiło mnie to, że nie musiałeś nic mówić do woźnicy…
-
Radioś
Wyglądał na nieco rozespanego. Miał lekki zarost i łagodną minę. Ziewnął raz jeszcze.
— Miasto? Miasto nazywa się Begin.Wiewiur
— A, bo gadałem z nim wcześniej, a on nie przepada za dłuższymi rozmowami. Wybiera się do Kotrii, więc może nas podrzucić do Rebel.
Pomału wyjeżdżali z miasteczka. -
— I jest położone w stanie…? — Dopytała, unosząc lekko otwartą dłoń.
-
— Co najwyżej wojennym. — Zaśmiał się cicho. — Nie jesteśmy w Stanach.
-
“— Jak to nie w Stanach? —” Pomyślała, myślami szukając logicznego rozwiązania tej zagadki. “— Jeżeli nie w Stanach, to ktoś zadał sobie mnóstwo trudu, żeby przetransportować mnie poza granicę… Cholera, może wycięli mi nerkę i zostawili gdzieś na zadupiu?”
Kilkoma, szybkimi krokami zbliżyła się do recepcjonisty, stając przed nim.
— Jeżeli nie w Stanach, to gdzie? Bez obrazy,ale nie brzmisz na Meksykanina. — Spojrzała na niego sceptycznie. -
— Masz rację. Nie brzmiałbym na niego nawet gdybym chciał. Widzisz… słyszałaś kiedyś o równoległych światach?
-
-- Nie… – Odpowiedziała, po krótkim namyśle.
