Begin
-
Zmarszczyła brwi.
“-- Magia? Kolejny chce mi wciskać kita? --” Pomyślała, patrząc na faceta. “-- Ale na razie nikogo lepszego nie spotkała. Niech dokończy, zobaczę.”Kiwnęła głową.
-- Słyszałam. -
— Widzisz, wielu, którzy trafili tu jak ty, wybiera którąś z tych teorii. Istnieją portale, w które wielu zagubionych po prostu wpadło i pojawiło się w tym mieście. Ale! Zanim nazwiesz mnie szaleńcem, mogę ci udowodnić, że dzieją się tu dziwne rzeczy.
Mężczyzna uśmiechnął się słodko i skrzyżował ramiona na piersi, czekając na odpowiedź Adahy. -
Adahy przebiegło przez myśl, by po prostu zostawić gościa sam na sam z jego dziwactwem, ale słowa o dowodzie odciągnęły ją od tego. Przymknęła oczy, westchnęła i wsunęła drugą dłoń w kieszeń.
-- No to dawaj. Chętnie zobaczę te “dziwne rzeczy”. – Odpowiedziała w końcu. -
— No to patrz na mnie.
Facet nagle zaczął się zmieniać. Wygładziła mu się twarz, nieco zmieniły usta, stanowczo wydłużyły włosy, a i w okolicy biustu trochę mu przybyło… Wyglądał podobnie do… do siebie, a jednak jakoś bliżej mu było teraz do kobiety. -
Adahy opadła szczęka. Wychodziło na to, że recepcjonista (recepcjonistka?) nie wprowadzał(a) jej w błąd, bo jeżeli coś mogła nazwać dziwną rzeczą, to na pewno taką akcję. Wciąż trudno jej było uwierzyć w tą paplaninę o portalach, ale przecież sama widziała, co się właśnie stało. Czyli barmanka też nie kłamała? Może i nie… Ale wszystko wyjaśniała zawile.
Gdy już przyswoiła sobie do wiadomości to, co właśnie zobaczyła, przymknęła usta i cofnęła się o pół kroku.
— Rany… Nieźle. — Powiedziała w końcu, z lekkim podziwem w głosie. -
— Całkiem przyjemna umiejętność. Która forma ci bardziej odpowiada? Mogę się dostosować. — Zachichotała. — Mogę też ci dać kluczyk do jakiegoś pokoju, wyglądasz na przemęczoną.
-
— Nie jestem. Poza tym sorry, ale nie mam Ci z czego zapłacić. — Wywinęła kieszenie. — Ani centa.
-
— Nic nie szkodzi. Tu i tak nie ma waluty.
-
Skrzywiła się.
— To czym wy tutaj płacicie? -
— Zasadniczo za komuny, każdy ma pracę i każdy sobie jakoś radzi.
-
//Nie wiem czy to dobre słowo, którego chcę użyć do tego efektu dźwiękowego//
Jęknęła z zawodu.
- No tylko one nie będą magiczne! Liczyłam, że mnie do takiego właśnie miejsca zabierzesz… - Po czym szybko się poprawiła - oczywiście Rebel nie jest złe, słyszałam że to bliźniacze miasto Sybil, które chciałam zobaczyć… Ale i tak technologii miała już trochę u siebie… -
— Och, Rebel jest magiczne. Tylko w mniej chlubnym tego słowa znaczeniu. Zresztą, zobaczysz jak dojedziemy.
-
-- …No dobra. – Odpowiedziała z wahaniem. – W takim razie wezmę te kluczyki. Na jedną noc.
-
– Życzę miłego pobytu.
Dała mu kluczyk, po czym rozsiadła się i wróciła do śpiewu. -
Adahy spojrzała na numer na kluczyku.
-
Był to numer 2. Kluczyk wyglądał zwyczajnie, raczej nie był magiczny.
-
Odetchnęła z ulgą. Podrzuciła klucz i złapała, zamykając w dłoni. Przynajmniej miała miejsce, w którym mogła spędzić pierwszą noc w tym miejscu? Świecie? W każdym razie przeszła przez drzwi frontowe hotelu i rozejrzała się za pokojami.
-
Najwyraźniej musiała się udać po schodach na górę.
-
Więc udała się na górę.
-
Dotarła dość łatwo do swojego pokoju, który był całkiem przestronny. Ładnie w nim pachniało. Wyglądał trochę nijako, ale i tak dość dobrze. A już na pewno to obiecująco wyglądające łóżko.
