Koszary Straży Miejskiej
-
Odgrodzone murem od reszty miasta, koszary straży miejskiej są przybytkiem stworzonym specjalnie dla strażników. Nie tylko Ci mogą tutaj wypocząć, ale też umiejscowione są tutaj biura ważnych osobistości takich jak Kapitana Straży Miejskiej. Nie brakuje tutaj miejsca do ćwiczeń zarówno walki bronią białej jak miecz, włócznią czy halabarda, ale także dystansowej w tym nowoczesnych muszkietów.
-
Klaus Il Spazzio
Klaus, wraz z swoim kompanem przybył w pobliże zabudowań Koszar Straży Miejskiej. Gdzieś tutaj spodziewał się odnaleźć werbownika, o którym była mowa w ogłoszeniu.
-
Przed wejściem do koszar stała dwójka strażników, którzy nie wyglądali na przyjemnych ani zbyt ruchliwych. Oboje mieli brzuchy, więc nie byli z tych, co to uganiają się za rabusiami, a przynajmniej na takich nie wyglądali. Kiedy tylko Klaus zbliżył się wystarczająco, to jeden z nich, ten z brodą w kolorze ciemnym, zablokował wejście halabardą.
- Godność i po co przychodzą? - zapytał tonem, który zdradzał, że już wiele razy musiał powtarzać to pytanie. -
Klaus Il Spazzio
— Zwę się Klaus Il Spazzio. — Odpowiedział, umyślnie nie dodając swego tytułu. — A to mój towarzysz, Jurko Sawicz. — Wskazał machnięciem dłoni na kompana. — Przybyliśmy w sprawie ogłoszenia o trollu, który prześladuje karawany. Chcielibyśmy się go podjąć.
-
Jurko
Skinął głową na potwierdzenie słów swojego towarzysza. Nie odzywał się, przynajmniej na ten moment, gdyż nie było takiej potrzeby.
-
Jurko & Klaus
Strażnik zmierzył dwójkę wojów dokładnym wzrokiem jakby chcąc ocenić ich szanse, po czym oznajmił.
- Kapitan Straży Benedykt Pierwszy rodu Farenhauf zwany po wsiach Żelaznym Baronem czeka w pierwszym budynku na lewo, tam ma swoje biuro i to on wyznaczył nagrodę po tym jak troll zabił pięciu naszych. - powiedział i zabrał swoją halabardę z przejścia, a drugi strażnik uczynił to samo. Teraz dwójka dzielnych wojaków mogła iść dalej. -
Klaus Il Spazzio
Klaus jedynie kiwnął głową, słysząc te rewelacje i minął strażników, idąc w wskazanym kierunku. O wiele bardziej od ich gadaniny interesowała go postać wspomnianego kapitana straży, a raczej tego, skąd wziął się jego przydomek ,Żelaznego Barona" - od żelaznej ręki wymierzonej w bandytów czy w uciskanie wieśniaków?
//Wybacz za tak długą zwłokę. Nie mam ostatnio głowy do PBFów. //
-
Jurko
Żelazny Baron? Nigdy o takim człowieku nie słyszał, kiedy Sine Wody jeszcze istniały. Niemniej, warto byłoby się zapoznać z kapitanem straży, bo w końcu to od niego otrzymają więcej informacji na temat zlecenia. Ruszył więc za Klausem w stronę budynku, o którym mówili strażnicy.
-
Dotarliście do budynku, a przy okazji minęliście masę ćwiczących strażników. Jedni trenowali walkę bronią białą najczęściej halabardami, drudzy sięgali po kusze, a trzecie grupy po bardziej nowoczesną broń - muszkiety. Wszyscy w pocie czoła zasuwali. Kiedy Jurko i Klaus trafili do budynku to przypominał on małe biuro, zaś za biurkiem siedział człowiek. Starszy mężczyzna. Na głowie nosił czepiec skórzany, brodę miał to z lekką siwą w połowie, a wyżej czarną, a do tego posiadał protezę ręki. Nie byle jaką, bowiem śmierdziała ona magią na kilometr, na co wskazywały runy świecące się na nią. Proteza była normalnego kształtu, żadnych tam wygibasów i robienia wielkiej pięści zagłady. Kiedy Żelazny Baron was zobaczył to spojrzał z zaciekawieniem.
- W jakiej sprawie przychodzicie? Oby to było coś ważnego. - powiedział przewracając kolejną stronę z dokumentami. -
Klaus rzucił prędkie spojrzenie na protezę, a raczej na przyciągające uwagę swoim światłem runy, którymi była pokryta. Zagadka tego skąd wziął się przydomek dowódcy wydawała się w tym momencie już w sporej części wyjaśniona. Szybko jednak odwrócił wzrok. Nie chciał się gapić jak prostak.
— Jesteśmy tu w sprawie ogłoszenia na trolla. — Odpowiedział. — Podejmiemy się go.
-
Osłonięty od pewnej śmierci przez kapelusz i cień rzucany przez jeden z budynków oraz otoczony przez stertę wypalonych i zdeptanych przez lata petów, Jeremy zajął swoje ulubione miejsce pod murem - w lokacji specyficznie wybranej, by nie być widzianym z okna komendanta - i zapalił któregoś już dzisiaj z kolei papierosa, obserwując w ciszy masakrujących bezbronne słomiane manekiny strażników. Zasadniczo obecność jego i Stonka nie była tutaj oczekiwana przez jeszcze kilka godzin, kiedy to mieli wstawić się i zameldować początek nocnego obchodu, ale w życiu Jeremy’ego działo się poza pracą dosyć mało, a ściemnianie na placu treningowym było nie gorszym sposobem marnowania czasu, niż siedzenie w karczmie i rozpaczanie znowu nad tym jak potraktowała go żona, więc co mu to szkodzi. Oparty o mur, zaczął wypatrywać wzrokiem swego nieumarłego kompana, chcąc zaprosić go do wzięcia udziału w jego krótkiej nieregulaminowej przerwie.
-
Stonko widząc że jego przyjaciel stoi w tym samym miejscu co zawsze i odpala jednego papierosa od kolejnego wygrzebał się ze sterty liści w której leżał bez ruchu ostatnie parę godzin (jako ambush predator/padlinożerca z natury dość dużo czasu spędza siedząc bez ruchu) i omijając coraz mniej liczne plamy światła podszedł do Jerry’ego.
“Czołem, Jeremi. Znowu nie masz co robić przed zmianą?” wycharczał, po czym gestem poprosił kolegę o bucha. -
Jeremy wzdrygnął się lekko i już zaczął sięgać do pasa po swój dzwonek ręczny (jak można przypuszczać, by wezwać wsparcie), kiedy zdał sobie sprawę, że to nie żadna atakująca bestia, tylko zniekształcony ludożerczy ghul leżący w stercie liści.
- Kurwa mać Posterunkowy, jeszcze chwila a o mało bym was potraktował pałką - powiedział mimo tego, że pałka znajdowała się po przeciwnej stronie niż ta, do której sięgał ręką. Na czas rozmowy przeniósł palonego papierosa z ust do ręki, ale nie podał go proszącemu o bucha przyjacielowi. Ba, nawet nie dał po sobie znać, że zauważył wykonywany przez Stonka gest, odwracając wzrok w innym kierunku w podobny sposób, jak wtedy, gdy ktoś popełnia przy nim przestępstwo kilka minut (albo godzin) przed fajrantem - To nie tak, że nie mam co robić, Posterunkowy. Mam bardzo bogate życie towarzyskie, tak się składa. Po prostu żem uznał, że ktoś powinien tutaj przyjść i poduczyć trochę młodziaków, jak to się macha halabardą, o - jego głos zdradzał, że sam nie wierzył w swoje słowa, ale nie chciał otwarcie powiedzieć, że nie miał żadnych planów od dnia, w którym wyrzuciła go żona - A ty? Jakieś plany? W sensie, poza leżeniem w liściach? -
“Jeszcze nie na służbie a już się rządzi.” mruknął Stonko i golnął sobie dla otuchy z maniery, po czym zaczął obserwować trening. “Widać twoją fachową instruktorską rękę, faktycznie. Czasem nawet trafiają w cel a nie w dupę kolegi. Ja nie mam planów. Skupiam się na kompteplacji. Czasem tak sobie leżę w liściach i sobie przemyśliwuję różne rzeczy. Możesz ze mną następnym razem ale w innych liściach bo w tych samych było by dziwnie.”
-
Skinął głową na zgodę. Miał wrażenie, że leżenie całym dniem w stercie liści było dosyć dziwne nie ważne, czy robiłeś to z kolegą, czy samemu, jednak nie chciał tego wypominać Stonkowi. Kwestia różnic kulturowych. Ghul nigdy nie oceniał go za hobbistyczne wiszenie do góry nogami ani spanie w trumnie (a przynajmniej nie robił tego na tyle głośno, żeby było go słyszeć), więc czemu Jeremy miałby odpłacać mu się osądzaniem?
- Mogę - rzucił krótką, niezobowiązującą odpowiedź, wciąż nie patrząc na Stonka - A nad czym sobie tak kompletujesz, Posterunkowy, jeśli spytać mogę?
Przez cały czas nie dał po sobie znać, że usłyszał, jak jego partner bierze łyka z manierki na terenie miejsca pracy. Umiejętność Jeremy’ego do ignorowania przewinień swych współpracowników była nie do pokonania nawet wśród najstarszych stażem członków straży miejskiej. -
“Nic konkretnego. Tak ogólnie że tak powiem.” Stonkowi, zdecydowanie nie wybitnemu konwersjonaliście, skończyły się rzeczy do powiedzenia więc dodał: “Idziemy do karczmy po warcie?”
-
Włożył papierosa z powrotem do ust zastanawiając się nad propozycją swego towarzysza. No, niby przyszedł tutaj, żeby właśnie nie skończyć w karczmie użalając się nad samym sobą, ale miał wrażenie, że pójście do przybytku z Stonkiem było w jakimś stopniu bezpieczniejsze. Jeremy wiedział (a przynajmniej miał nadzieję), że jego partner powstrzyma go od depresyjnego grania pieśni romantycznych w kącie czy mówienia nieznajomym z łzami w oczach o swoich problemach związkowych.
- W sumie czemu nie, możemy iść - zdecydował w końcu i zaczął rozglądać się za kimś, komu mógłby zgłosić, że opuszcza koszary. Nie było to wymagane, zważywszy na to, że jego zmiana oficjalnie się nie zaczęła, ale z tym nowym komendantem to wszystko było niepewne i wolał nie mieć potem problemów. -
Jeremi & Stonko
Nieopodal placu treningowego Jeremi dostrzegł zastępcę kapitana straży Mściwoja z Raviken, który właśnie ochrzaniał jednego z waszych znajomych, niejakiego Filipa, jak się okazało, co można stwierdzić po samej obserwacji, mężczyzna przyszedł wstawiony na służbę.
-
Pomyśleć by można, że widok ten nie był najlepszym znakiem dla wampira, który szukał kapitana właśnie w celu ogłoszenia, że zamierza iść z Posterunkowym Stonko do karczmy, zanim zacznie się zmiana nocna. Nie dość, że Mściwoj był znacznie wyżej w hierarchii od Jeremy’ego, to był dość porządnie wkurzony, co zmniejszało szanse powodzenia misji “uchlać ghula” jeszcze bardziej. Jednak, przeszkody takie, jak te, nie stanowiły w cale tak dużego wyzwania dla doświadczonych markierantów Złotobrzeskiej straży nocnej. Ba, bajerowanie wyższych rangą było umiejętnością podstawową dla osób planujących zostać w wygodnej pozycji posterunkowego lub sierżanta na zawsze, a przez lata wprawy Jeremy i Stonko stali się w sztuce tej dość utalentowani.
- To jak, na co bierzemy go tym razem? - spytał szeptem nachylając się lekko w bok, by być bliżej uszu ghula - Osobiście jestem wielkim fanem “oh, panie kapitanie, proszę pozwolić nam odprowadzić młodego do domu”, ale jestem otwarty na sugestie." -
Stonko zmarszczył twarz w zamyśleniu, co nadało jej jeszcze bardziej groteskowy wyraz.
“Jak chce ci się silić na kreatywność to możemy na dobrego strażnika i złego strażnika. Ty powiesz to co tam chciałeś, a ja zasugeruję że młodego otrzeźwimy i jeszcze na patrol z nami weźmiemy celem edukacji. Można lekko zasugerować że mu wpierdol spuszczę, wiesz że kapitan lubi sposoby proste i fizyczne. Tak czy owak, już nie jego problem, a to przecież o to mu chodzi.”
