Gospodarstwo na Równinie
-
— Nie o to chodzi! — Podniosła głos w ślad za blondynką. — Cała milicja w Imperium staje teraz na uszach żeby znaleźć winnych po ucieczce z kicia, a on pojechał prosto w ich łapy! — Krzyknęła. Zupełnie nie wiedziała co począć, miała nadzieję, że Rose coś wymyśli. W końcu ona zawsze była tą lepszą…
-
@Maxwell napisał w Gospodarstwo na Równinie:
Poczekała wpierw na reakcję bandytów. Jeśli zaś nic nie robili, poszła tam.
//Nie mają piętra i tak naprawdę mogłaby go trzymać u siebie i Rose, jak tak teraz myślę.Widać, że na pewno ich to zaciekawiło, ale nie aż tak, aby próbować oderwać się od posiłku i zawracać sobie głowę czymś takim. Jeśli zaś chodzi o Twojego nowego znajomego, to znalazłaś go na podłodze, gdy wił się z bólu, trzymając się za dziwną ranę, tudzież znamię lub piętno, które wcześniej jakby odtrąciło Twoją próbę pomocy.
-
Cholera. Zaczęła gorączkowo szukać medykamentów. Skoro magią nie dawało rady, może uda się klasycznie? Oczywiście jeśli jej poszukiwania zapędziły ją w okolicę draba i trapa (zostawiam tak coby się pseudo rymowało :V), próbowała udawać spokojną, ale nie przestawała szukać.
-
Nie mieliście tego wiele, głównie bandaże i ziołowe maści, wykorzystywane na poparzenia, otarcia i do szybszego gojenia ran, prostych bandytów mieszkających na odludziu nie było stać na coś lepszego.
-
I to starczy. Wzięła w pierwszej kolejności maść na poparzenia.
-
Rose
Po usłyszeniu słów Jannet, Rose natychmiast się zatrzymała, odwracając się w kierunku jednookiej.
- Czemu mi tego nie powiedziałaś najpierw?! - Wydarła się w kierunku Jannet. Oczywiście, dla niej najważniejsze jest jej dobro, a Liwiusz idzie na drugi plan… Ciekawe czy w ogóle wspomniałaby kiedykolwiek, że Imperium nie jest obecnie najbezpieczniejszym miejscem i że właśnie tam udał się Liwiusz. Cholerna, nędzna, gruba świnia. - Co tu jeszcze robisz, musimy jechać i sprawdzić czy jeszcze żyje! - Po tym udała się w kierunku bandytów, do domostwa. Szybko postawi wszystkich na nogi, byleby wiedzieć cokolwiek o obecnym stanie ich szefa. -
Max:
Udało Ci się.
//Przyspiesz to jakoś i idź do niego od razu z lekami, sam widzisz, że odpisuję rzadko, więc po co to jeszcze przedłużać?//
Wiewiur:
Odnalazłaś ich w jadalni, przy posiłku. Jak na typowych drabów największej organizacji przestępczej w kolonii przystało, Wami, zwykłymi bandziorami, w ogóle się nie przejmowali, pozwalając toczyć się życiu w gospodarstwie tak, jak do tej pory, dopóki było im to na rękę. -
//Wzięła w znaczeniu użyła, sądziłem że zrozumiesz skrót i sam nim pójdziesz.
Nałożyła więc maść
Jeśli ona nie podziała, próbowała każdego innego leku po kolei, oczekując odpowiednią chwilę, coby nie zszedł na przedawkowanie lub zażycie zbyt wielu różnych lekarstw… -
Nałożyłaś tylko jedną maść, gdy usłyszałaś pukanie do otwartych drzwi. Odwracając się, zobaczyłaś jednego z bandytów, na szczęście nie tego osiłka, tylko jego co bardziej rozumnego kompana, patrzącego z rozbawieniem na scenę dziejącą się właśnie na jego oczach.
- No, no, co my tu mamy. Im dłużej jestem w tym domu, tym więcej ciekawych osób spotykam: Najpierw baba z listem gończym, który wart jest tyle złota, ile ona ma zbędnych kilogramów, a teraz jakiś tubylas. Co potem? Amaksjanin w kurniku? -
Stała sparaliżowana, ale i nieco rozluźniona. Tak, wydawał się mądrzejszy od swojego kompana, ale czy znaczy to że nie był zwykłym bandytą…?
- Z… Znalazłam go niedawno, chwi-chwilę po waszym wyruszeniu. Ma jakieś dziwne znamię… Nie wiem co to. Jak tylko wyzdrowieje, będzie można go puścić. Nie musi być tu cały czas - mówiła, czasami się zacinając lub jąkając. Uważała, że lepiej będzie się usprawiedliwić, niż przemilczeć całość, dodając do tego zapewnienie, że nie musi z nimi zostać na stałe. Chociaż chciałaby, w końcu inny towarzysz niedoli… -
Jannet stanęła jak wryta, niemo obserwując odchodzącą Rose.
"— Jak miałam wiedzieć, że on w ogóle wyjechał?! — Wrzasnęła w myślach. Przecież nawet nie przyszłoby jej do głowy, że on może szukać jej, jej! — Genialny pomysł Rose, pojedźmy prosto do Imperium, niech drugi raz wsadzą mnie do więzienia, arogancka pindo! — "
Dopiero po chwili do niej doszło, że mogłaby nazwać rywalkę każdym wyzwiskiem z swojego słownika, ale to nawet trochę nie pomoże powrócić Liwiuszowi do gospodarstwa. Chwilowa buta opadła, a jej miejsce zajęło gorzkie poczucie bezradności. Nie może szukać Liwiusza, ani pomóc w jego poszukiwaniach. Cała nadzieja leżała w Rose i ludziach Czarnej Ręki. Czas odrzucić pozory, Jannet.
Poszła w ślad za blondynką, i gdy już ją znalazła, zdecydowanie oznajmiła:
— Nie skończyłam z tobą rozmawiać. — -
Rose
- Ja wręcz przeciwnie - odparła do Jannet, po czym zwróciła się do bandziora. - Tą dorożką co ją złowiliśmy zajmiemy się później, mamy ważniejszą misję… Gdzie Twój kumpel? - Zwróciła się do bandziora, ignorując mniej dynamiczne działania, jakie mogłaby w tej chwili podjąć Jannet. Ta ruda szmata już dostatecznie wkurzyła ją przed chwilą, ciekawe jakie teraz informacje chce przekazać? Że właśnie mijała Liwiusza zakuwanego w kajdany? -
"— Chciałam po dobroci. — Pomyślała Jannet. Dziewczyna nie zostawiła jej wyboru.
Wpiła dłoń w jej ramię i jednym, silnym ruchem obróciła ją do siebie.
— Teraz posłuchaj mnie do cholery, jasne? — Patrzyła na Rose stalowym wzrokiem, cały czas boleśnie zaciskając palce na jej drobnym obojczyku. -
Rose
Blondynka odruchowo chciała chwycić za swój rewolwer, ale gwałtowny obrót nieco jej to uniemożliwił.
- Czego? - Syknęła w jej stronę, trochę z powodu bólu, a trochę z powodu obecnej niechęci do tej kobiety. Zupełnie zapomniała że jeszcze kilka minut temu bardzo jej współczuła i chciała nawet dać jej przyczepę Liwiusza… -
//Dajcie znać, jak skończycie, bo ja póki co się nie mieszam.//
-
— Po pierwsze, — Zaczęła mówić. — Nie pojadę z wami, bo równie dobrze mogłabym sama zamknąć się w pierdlu. Szukają mnie. Dopilnuję gospodarstwa przez ten czas. Po drugie, najpierw dowiedzcie się czy list gończy opiewa na karę śmierci czy pozbawienia wolności. Jeżeli będzie skazany na śmierć i zamkną go w Imperialnym więzieniu, do czasu egzekucji będzie siedział w większej celi. Jeżeli zamkną go na dłuższy czas, będzie w którejś z tych mniejszych. Po trzecie, jeżeli chcielibyście dostać się od więzienia od zewnątrz, będziecie do tego potrzebowali od cholery dynamitu, więc weźcie go na zapas. Po czwarte, nie dajcie się sami złapać. Imperium musi się teraz roić od milicji, więc uważajcie na każdym, pieprzonym kroku. Po piąte… — Tutaj Jannet pozwoliła sobie na mały uśmiech, wspominając niedawne wydarzenia. Opadł z jej twarzy tak szybko jak się pojawił. — …Ukryj broń tam, gdzie milicjanci nie będą jej szukali. Tak na wszelki wypadek. — Wypuściła blondynkę z chwytu.
— To wszystko. — -
Max:
- Za zbiegłego niewolnika można dostać ładną sumkę, jeśli jego właściciel wyda za nim list gończy. Wiesz o tym?
Wiewiur, Radio:
- Jakie znowu, kurwa Wasza mać, Imperium? - zapytał bandzior, gdy wreszcie skończyłyście swoją sprzeczkę. - Nie taka była umowa, a my się w łapy Milicji sami pchać nie będziemy, jasne? -
— Nie widziałam żadnej umowy, więc mam to i Ciebie głęboko w dupie. — Odpowiedziała facetowi bez większych ogródek, nawet nie odwracając do niego głowy, po czym powróciła wzrokiem na Rose. Spojrzała wprost w jej oczy.
— Macie oboje tutaj wrócić, rozumiemy się? — -
Nie odpowiedziała Ci, a przynajmniej dlatego, że nie zdążyła. Nim mogła w jakikolwiek sposób zareagować, potężny bandzior nagle wstał i wziął zamach, uderzając Cię pięścią w tył głowy, co nabiło Ci tam sporego guza, nieco zamroczyło i sprawiło, że niemalże poleciałaś naprzód, na stół, ale w ostatniej chwili zdołałaś złapać równowagę.
-
— Ty chuju! —Wysapała, opierając się na stole. Nie miała zamiaru puścić mu tego płazem. Pomimo otępiającego bólu rozdzierającego tył jej głowy, wiedziała, że najpewniej będzie miała tylko jedną okazję na wygranie w walce z tą kupą mięśni. Dlatego, niby dla podtrzymania się przed osunięciem, położyła dłoń na oparciu krzesła i na sekundę udała, że rzeczywiście traci przytomność i miękną jej nogi. W rzeczywistości ugięła się do wyprucia naprzód i gdy tylko zauważyła, że dryblas był pewien swojej wygranej, rzuciła w niego krzesłem z rozmachu. Od razu też rzuciła się na niego, chcąc powalić go na ziemię i przyszpilić do niej w momencie, gdy jego uwaga będzie zbyt zajęta nadlatującym meblem.
