Gwieździsta Puszcza
-
Cholera… James padł na ziemię, modląc się w duchu, by bogowie uratowali go przed śmiercią. Niech tylko tamci uznają, że strzelec zdążył się przemieścić! W razie czego narzuci na siebie iluzję martwego Mivvota z Harlkiem w dłoniach, ale niech go zostawią w spokoju!
-
Dopiero ten ostatni zabieg się powiódł, choć musiałeś dać z siebie wszystko, aby nie krzyknąć z bólu, gdy jeden z ludzi kopnął Cię z całej siły w żebra, chcąc wyżyć się na trupie za śmierć kumpla.
- Tubylczy śmieć. - mruknął, spluwając jeszcze na Twoją głowę.
- Zostaw go, do cholery! - krzyknął inny. - Zbierajmy tych, których tu złapaliśmy, i wracajmy. Jak dobrze poszło, to wioska też jest już nasza, a te dzikusy mają przerąbane.
- Jak mówisz “przerąbane” to bawi bardziej, przez naszego pracodawcę. - dodał inny i kilku rzeczywiście się zaśmiało, choć Tobie brakowało szczegółów, żeby wiedzieć, co w tym śmiesznego. Albo rozumieć cokolwiek. Grunt, że rzeczywiście odeszli od Ciebie, ale wciąż musieli być w pobliżu. -
James jeszcze przez chwilę leżał w krzaku, z wszystkich sił starając się nie kwiczeć z bólu po kopniaku. W tym czasie, miał zadziwiająco dużo czasu na przemyślenia, które co prawda odbywały się na adrealinowym gazie, jednak nie ujmowało im to bystrości.
“Przerąbane, pracodawca, ała, ała… Chcą urządzić wyrąb lasu? Ał, ał. No tak, wioska by im, cholera ale to boli… przeszkadzała. A na sprzedaży niewolników mogą zarobić dodatkowy pieniądz…”
To myśląc, mężczyzna spróbował podnieść się z ziemi, jednak nie udało mu się to. Nie przez ból czy brak siły. James stchórzył. Przed momentem niemalże stracił życie i zwyczajnie bał się narażać je po raz drugi. Chciał być odważny, nie wyszło mu. -
Mimo że się nie podniosłeś, miałeś dość dobry widok na to, co działo się w pobliżu: Pozbawionych przytomności tubylców zabierano, podobnie jak zamordowanych przez Ciebie napastników, z trupów zaś zdzierano wszystko, co cenne, Ty na szczęście nic takiego nie miałeś, więc zostawili Cię w spokoju. Grupa zaatakowała szybko, a wycofała się jeszcze szybciej, znikając w leśnej gęstwinie, zostawiając Cię samego. Tak, stchórzyłeś. Ale czy nie wszyscy stchórzyli? Ty z nich wszystkich zrobiłeś najwięcej, zabiłeś najwięcej napastników, nie dałeś się też schwytać. No i żyłeś, a tchórze żyją dłużej. Ponoć po to, aby później już nie tchórzyć.
-
Ponoć, ale nie na pewno… Pozostał w krzakach jeszcze przez moment, by zyskać absolutną pewność, że traperzy opuścili te tereny.
-
A i owszem, byłeś tu jedynym żywym. No, może poza tamtym pozbawionym przytomności napastnikiem, o którym jakoś wszyscy zapomnieli w ferworze walki i po niej.
-
Cholera, on sam o nim po części zapomniał! Korzystając z tego, że wciąż się nie obudził użył jego własnych ubrań w formie lin i więzów służących do skrępowania go, a następnie z jakiejś szmatki wykonał także knebel i wepchnął go w jego usta.
-
Chwilowo nie było to potrzebne, bo wciąż był nieprzytomny, ale kiedyś zapewne się obudzi. To masz już z głowy, ale co dalej? Tamci odeszli, ale mówili też o drugiej grupie, która zaatakowała wioskę. Tutaj już pewnie nie wrócą, chyba że przypomną sobie o zagubionym kompanie. Należy jednak podjąć szybkie decyzje, przede wszystkim gdzie się udasz i co zrobisz teraz.
-
Na chwilę obecną zostawił związanego (// Nawet nie wiesz jaka to radocha wreszcie być wiążącym, a nie wiązanym//) tam gdzie był, a sam wziął Harlka i udał się tam, gdzie w koronach drzew znajdowała się wioska.
-
Nie zaszedłeś daleko, prędko musiałeś się zatrzymać, aby przemyśleć dalsze ruchy, gdyż już około sto metrów od wioski słyszałeś strzały oraz okrzyki ludzi i Mivvotów, co oznacza, że walka dalej trwa.
-
Ścisnął Harlka w dłoniach.
“Już tam są, cholera…”
Jednak w swojej odważnej głupocie, nawet przy wspomnieniu bycia bliskim śmierci, postanowił podejść bliżej. Szedł nisko, pod osłoną krzaków i zarośli, by lepiej przyjrzeć się sytuacji bez wykrycia przez ludzi. -
Wioska jeszcze nie upadła, bo ludzie nie dostali się na górę, a choć wielu z nich leżało na ziemi, przeszytych strzałami z łuków czy oszczepami, to i tak było ich zbyt wielu i byli zbyt dobrze uzbrojeni, widziałeś też zaścielające kładki i platformy w koronach drzew trupy tubylców. Obronę utrudniało im to, że ludzie sprowadzili tu wozy, choć koni przy nich nie było, być może do transportu łupów, ale teraz służyły wyłącznie jako osłona i sprawdzały się w tej roli nieźle.
-
Cholera! Nie, dwa razy tego samego błędu nie popełni…
James rozejrzał się za jakimś miejscem, najlepiej wysoko w drzewach, które dawałoby mu ochronę, a przy tym pozwalało strzelać w plecy ludzi. -
Nie było takich, przynajmniej nie w koronach drzew. Musiałbyś dostać się na górę, ominąć ludzi, nie dostać zbłąkaną kulką czy strzałą i z pozycji tubylców zrobić użytek ze swojej broni, a więc strzelałbyś, ale nie w plecy. Na dole zaś wrogów było zbyt wielu, gdybyś spróbował, to prędzej czy później zasypaliby Cię gradem kul i któraś by w końcu trafiła.
-
W takim razie to nie zadziała! Musiał znaleźć inny sposób na walkę…
Wtedy Jamesa olśniło!
Konie! Przecież jakoś te wozy musiały tu dojechać, siła pociągowa w takim razie na pewno była w pobliżu. Czy widział gdzieś ślady kopyt albo zniszczoną roślinność, która wskazywałaby kierunek, w jakim popędzono zwierzęta? -
Śladów nie, bo tropów dzikich zwierząt, ludzi i tubylców było tu za dużo, aby odróżnić od nich jeszcze te końskie, ale odnalazłeś ślady wydeptanego i wygniecionego runa leśnego i poszycia, którymi najpewniej dotarły tu wozy.
-
Tym tropem przemknął do miejsca, w którym mogły zostać uwiązanie konie. W końcu mogli udać się z powrotem po własnych śladach. Szedł nisko, pochylony, przebiegając długimi susami i jednocześnie uważając, by nie dostać się w pole widzenia ewentualnych ludzi.
-
Udało Ci się, ale ludzie byli widocznie dobrze przygotowani do całej akcji, konie były stłoczone na niewielkiej przestrzeni otoczonej drewnianym ostrokołem, zapewne wykonanym i przywiezionym tu na wozach, bo nie mieliby czasu stworzyć go na miejscu. Poza tym w pobliżu wartę pełniło aż ośmiu rewolwerowców, a czterech kolejnych, w dwóch parach, patrolowało okolicę.
-
Nie, nie… To nie ma szansy wyjść… Co on jeden może zrobić przeciw tylu?! Cholera jasna James, filozofii Ci się zachciało! Co on mógł teraz zrobić?!
Teraz? Teraz w sumie nic.
Zaszył się w krzakach i czekał. Tutaj nic nie wskóra, ale będzie mógł dowiedzieć się, gdzie zabierają pojmanych Mivvotów. -
//Czekasz tak jakiś określony czas czy aż bitwa się skończy?//
