Dodge City
-
Grant nie miał jakichkolwiek spraw do załatwienia w mieście, aczkolwiek wypadałoby zapoznać się z najemnikami, z którymi będzie współpracował przy zleceniu. Poszukał więc po mieście jakichś ludzi, którzy podobnie jak Grant, zdecydowali się przyjąć zlecenie od osadników.
-
Nie musiałeś szukać, karawana osadników była już niemal gotowa do drogi, więc wszyscy zatrudnieni do jej ochrony trzymali się w pobliżu, żeby nie przegapić wyjazdu, bo w końcu mężczyzna, z którym rozmawiałeś, zapewniał, że nie będą czekać na spóźnialskich, a raczej niewielu najemników chciałoby gonić was przez Wielkie Równiny samotnie.
Poza tobą była ich czwórka. Niewielu, ale i więcej nie potrzeba, osadnicy byli uzbrojeni i wiedzieli, jak posługiwać się bronią, a podróż (przynajmniej w teorii) nie powinna obfitować w niebezpieczeństwa. Staruch wyglądał na najbardziej doświadczonego, inna kwestia, czy na pewno wytrzyma całą podróż. Chociaż musiałeś mu przyznać, że wydawał się zaskakująco sprawny jak na swój wiek, tak przynajmniej mogłeś ocenić po tym, jak szybko i pewnie rozłożył swój karabin na części, wyczyścił go i złożył z powrotem. No i błysk w oku, żądny przygód, zupełnie jak u ludzi trzydzieści lat młodszych. Drugi najemnik wydawał się typowym rewolwerowcem, spluwą do wynajęcia, bardziej zainteresowany podrywaniem waszej towarzyszki broni, niż całą tą misją. Nie żeby szło mu szczególnie dobrze, kobieta wydawała się bardziej zainteresowana swoim rewolwerem i butelką whisky. Ostatni mężczyzna był równie wielki i postawny, co śmierdzący i zapuszczony. Słowem: traper. Poznałeś kilku w życiu, ten pewnie będzie podobny, czyli małomówny, opryskliwy, niewychowany i może lekko walnięty, ale w bitwie lub po zagubieniu się na prerii nie ma lepszego towarzysza od takich jak on. -
Wszyscy biorący udział w wyprawie najemnicy wydali się Grantowi na ludzi solidnych do takiej roboty. On wciąż wolał, gdyby owe zadanie wykonywał ze swoimi dobrymi przyjaciółmi z Bandy Czworga, ale niestety nie wiedział, czy oni wciąż żyją - w końcu od tej niefortunnej akcji minęły dwa lata, a od tego czasu mnóstwo rzeczy mogło się zmienić. Ale to nie był czas na myślenie o przeszłości.
Na Ożywieńca czekało zlecenie do wykonania, a gonitwa przez Wielkie Równiny z powodu spóźnienia się na wyjazd nie wchodziła jakkolwiek w grę. Łowca nagród wziął ze sobą swojego rumaka i udał się do osadników. W ramach przywitania wszystkich uczestników wyprawy, pochylił przed nimi kapelusz, ale nie powiedział niczego - wszystkich najemników pozna bliżej w trakcie podróży, jeśli będzie miał na to czas. Wskoczył po chwili na swojego wierzchowca, gotowy wyruszyć przez Wielkie Równiny. Liczył przy tym, że nie spotka tego samego plemienia Ubairgów, które niegdyś uratowało mu życie, a to mogłoby przerodzić się w poważną próbę lojalności - czy wystrzela swoich “współplemieńców” dla jakiejś sumy pieniędzy, czy wspomoże swoich wybawców, ryzykując przy tym gniewem wszystkich osadników w Oskad.
-
Wzbudziłeś mniejsze i większe zainteresowanie wśród pozostałych rewolwerowców, choć w zasadzie tylko traper zwrócił na ciebie więcej uwagi niż pozostali. Nie byłeś pewien czy to dobrze, czy wręcz przeciwnie… Jednak jakby nie było, wyruszyliście w drogę już kilka chwil później.
//Zmiana tematu. Zacznę ci na Wielkich Równinach.//
