Miasto Kasuss
-
Wobec tego znów zboczyła ze ścieżki. Młoda nie mogła odejść zbyt daleko, prawda? Sylvia westchnęła i zacisnęła pięści. Powoli zaczynała wątpić w swoje umiejętności. No i nie była zbyt wprawiona w łażeniu po lesie. Odetchnęła i poczęła szukać dalej.
-
Tego nie wiedziałaś. Odkryłaś jednak nowe ślady, tym razem łap. Niby nic wielkiego, lis czy wilk, ale po czasie podążania nimi odkryłaś, że obok niekiedy są też ślady stóp. Dokładnie takie, jakie znalazłaś w okolicy jamy i ogniska.
-
Nie bardzo wiedziała, jak uzasadnić znalezisko. Specjalistą nie była, więc po prostu szła dalej. Zobaczenie śladów nieco podniosło ją na duchu.
-
Idąc śladami, usłyszałaś nagle jakąś awanturę. Do dwóch podniesionych głosów doszedł w końcu i inny, okrzyk pełen bólu, a może i strachu, który niósł się po całym lesie, ale Ty oceniłaś, że jego źródło nie mogło być szczególnie daleko. Chyba nawet prowadziły tam ślady.
-
Pobiegła więc, już szykując sztylet, ale starając się zachować ostrożność. Nie ma sensu jak szaleniec i wpaść komuś innemu pod miecz.
-
W porę zdołałaś skryć się pośród krzaków, aby obserwować, jak jakiś Gnoll okłada przywiązanego do drzewa nastoletniego chłopaka, podczas gdy Hobgoblin się temu przygląda. Sądząc po ich wyposażeniu (tarczy i korbaczu w wypadku Gnolla oraz przyzwoitej zbroi czy kuszy, kołczanu pełnego bełtów i kilku sztyletach za paskiem) to inni najemnicy, którzy zdecydowali się poszukiwać zaginionej niewolnicy, a ten tutaj musiał coś wiedzieć, skoro ciągle kazali mu mówić, a gdy wciąż milczał, znów go okładali.
-
Oceniła czy może jakoś dzieciakowi pomóc, ale wydawało się jej, że nie. Trochę żal go, ale przecież Sylvia nie jest aniołem stróżem.
-
Nie, ale zabicie tych dwóch zwiększy Twoje szanse na znalezienie dziewczyny. No i chłopak chyba mógł pomóc, bo po którymś uderzeniu Gnoll wprost zapytał: “Gdzie ona jest?” i choć mógł być to przypadek, to teraz już trochę wątpiłaś, czy aby na pewno.
-
Postanowiła zacząć od zajścia Hobgoblina od tyłu i zastanowiła się, gdzie najlepiej będzie go dziabnąć.
-
Między żebra, w kark, poderżnąć gardło. Zabijesz go bez trudu, bo ani Cię nie zauważył, ani nie usłyszał. Gorzej będzie z Gnollem, z nim już będziesz musiała się zmierzyć, ale tym pomartwisz się później.
-
Zawsze może magicznie spierdolić z miejsca zdarzenia. Tak więc dziabnęła go w kark. Szkoda, że nie mogłaby go tak sobie odciągnąć. Może wtedy Gnoll nie zauwayzlby od razu.
-
Niestety, nie mogłaś, a gdy tylko zielony padł na ziemię, Gnoll cisnął w bok dręczonym chłopakiem i ruszył w Twoim kierunku, kręcąc korbaczem uniesionym do góry i osłaniając się tarczą.
- Więcej złota dla mnie. - mruknął pod nosem, choć nie miałaś pewności, czy chodzi mu o zabitego wcześniej Hobgoblina czy może o Ciebie. -
No to postarała się spierdolić za niego.
-
Nie udało Ci się, obracał się wraz z Tobą, aby nie dać się zajść od tyłu. W końcu zrobił solidny zamach korbaczem, celując w Twoją głowę.
-
Postarała się uchylić od ciosu i trafić go nożem w rękę z korbaczem.
-
Unik się udał, trafienie także, ale rana była zbyt mała, aby się tym przyjął, więc kontynuował walkę, wykonując kolejny zamach.
-
Tym razem znów spróbowała się przenieść magią, jednak nieco dalej od niego. Wiedziała, że ciężko będzie znaleźć jego słaby punkt, ale próbowała. Nie miała przypraw przy sobie, nie?
-
Nie miała, ale obecna strategia przynajmniej pozwalała Ci go zmęczyć, przez co będzie łatwiejszym celem, może popełni błąd, a nawet zdecyduje się na ucieczkę, wyżej cenią swoje życie niż nagrodę?
-
Wzięła głębszy oddech i postanowiła do skutku ponawiać te śmieszne ataki. Do skutku albo do zmęczenia, które przecież ją mogło najść równie szybko.
-
Ty nie nosiłaś jednak tak ciężkiego pancerza, tarczy i broni, więc to Gnoll zmęczył się szybciej i rzeczywiście popełnił błąd, gdy wykonał zbyt gwałtowny zamach korbaczem, którego udało Ci się uniknąć. Twój przeciwnik zaś gnał za swoją bronią jeszcze kilka kroków, co daje Ci szanse na skończenie tego pojedynku.
