Hrabstwo Nagren
-
Poza tym, żeby “bić kurwy i mienczaków” i jak ma wyglądać cała akcja, to niewiele.
- A jak siem posypie, to wracajta do wiochy. A jak wiochy nie utrzymacie, to wszystkich ludziów zabić, jak czasu starczy, to i spalić to gówno, a potem spierdalać. Im wiencej łupów weżmieta, tym wolniej będzieta uciekać, to i Was mogą złapać. Spróbujta zapierdalać albo na stepy, albo gdzieś dalej do Cesarzyków, może siem Wam uda najemniora podłapać czy co. Pytania, głupie chuje? -
Spróbował podnieść Orków na duchu i uniósł w górę topór i drąc mordę do tego:
— A tam, kurwa! Wyrżniemy tych skurwysynów w pień i nasramy im do gardeł! -
Pozostali zareagowali podobnie i ruszyli, byli już gotowi, teraz tylko jakoś się tam zakraść, nie dać się zauważyć i zrobić swoje. No i wygrać lub chociaż przeżyć, tak przy okazji.
-
Szedł na przodzie i najlepiej niedaleko Agraga. Agrag to ważny chłop, który ma coś we łbie i lepiej będzie, jak będzie pilnować pleców Agraga, gdy Orkowie wpierdolą się w ludzkie namiociki z impetem. Jak ktoś go zajebie, to wtedy na niego spadnie cały ciężar myślenia, gdy uda im się rozpierdolić ludzików i wrócić do wiochy.
-
Na szczęście wioska była zaopatrzona w tylne wejście, więc chociaż to poszło gładko. O dziwo udało się też zachować ciszę i spokój podczas przemarszu pośród Orków, a więc niepostrzeżenie dotarliście niemalże pod sam obóz ludzi, widziałeś jak na dłoni kilku wartowników, żołnierzy zajętych jedzeniem, piciem, grą w karty czy kości, rozmowami, wielu też pewnie udało się już na spoczynek do swoich namiotów.
- Jebniesz? - zapytał szeptem stojący obok Ciebie herszt. Agrag wiedział, jak przydaje się Twoja Magia, pewnie liczył, że otworzysz nią walkę, nie tylko łamiąc morale wrogów i dodając go swoim kompanom, ale też zwiększając Wasze szanse na zwycięstwo poprzez zabicie jak największej ilości przeciwników nim sama walka tak naprawdę się zacznie. -
//Chyba dobrze.//
— Pierdolnem. — odpowiedział no i pierdolnął. Ale nie jedną, a kilkoma błyskawicami w kilku wartowników, którzy byli najmniej zajęci pilnowaniem, a tacy najszybciej by zareagowali. Gdy tych poraził (oby) śmiercionośnymi błyskawicami, zajął się za najbliższe namiociki, w których jeszcze spali ludzie, ale nie wchodził do nich przez wejście do namiotu, a rozdarł materiał i zabrał się za rąbanie ledwo co obudzonych ludzików.
-
//Od tego sporo zależy w tej bitwie, bo przygotowałem sobie fabułę i w razie porażki tego wypadu, i gdyby jednak się udał, więc im dokładniej opiszesz atak, tym lepiej. W sensie, że w ilu wartowników i żołnierzy strzelasz i tak dalej.//
-
//poprawiłem//
-
Mogłeś spróbować uderzyć też we wrogich wojowników siedzących poza namiotami, ale na to może przyjść jeszcze pora. Tak czy siak, atak błyskawicami był szybki i niespodziewany, nim ktokolwiek chwycił w ogóle za broń, Orkowie wpadli do środka, łamiąc gnaty, ścinając łby i pozbawiając kończyn. Ty zaś nie znalazłeś wielu celów w namiocie, który wybrałeś, ale sądząc po krzykach, zabiłeś przynajmniej dwóch lub trzech wrogów.
-
Nie za dużo ich zajebał w tym namiocie, ale chuj, liczy się każdy ludzki zjeb. Wyszedł z namiotu i za cel obrał sobie tych, którzy już walczyli lub też przygotowywali się do walki.
-
Nie było ich wielu, najwidoczniej przetrzebiliście szeregi najemników na tyle, że nie stawili wam twardego oporu lub, co bardziej prawdopodobne, obozowali we własnym gronie, a wy trafiliście na obóz chłopskich poborowych. To by tłumaczyło wasze szybkie zwycięstwo, na dobrą sprawę nie zdążyłeś nawet wznieść po raz drugi topora, gdy walka się skończyła, ponieważ wszyscy byli martwi lub uciekli, a Orkowie nie mieli zamiaru rozbiegać się za uciekinierami, aby nie zabłądzić czy wpaść w pułapkę w lesie. Zwycięstwo było więc równie szybkie i łatwe, co bardzo niespodziewane.
-
Coś za szybko poszło i za łatwo. Jego orczy instynkt mu podpowiadał, że zaraz będzie gorzej i będzie jeszcze większa napierdalanka, ale może się mylić. Przeszukał obóz, czy nie ma w nim czegoś wartościowego jak jakaś lepsza broń lub coś innego.
-
Zdecydowanie nie, rozbiliście bowiem chłopską milicję, wyposażoną w proste tarcze, włócznie, czasem też broń boczną w postaci zabranych z domu noży, siekierek, pałek czy mieczy, które pewnie pamiętały dawne bitwy, z pól których zostały zabrane. Udało się wam za to zdobyć sporo zapasów, co było dość ważne, bo jeśli zdołacie zabrać je do wioski, to przynajmniej za szybko nie padniecie z głodu, gdyby oblężenie miało się przeciągnąć.
-
Tak, zapasy na pewno się przydadzą i może nie będą musieli żreć jakichkolwiek trupów. Włożył zapasy na jakiś wóz lub na coś, co mogłoby ułatwić zajebanie tych zapasów. A jak nie będzie czegoś takiego, to na plecy weźmie tyle ile będzie mógł.
— Wracamy do wiochy czy zapierdalamy gdzieś? — zapytał Agraga. -
Wozy były, konie niezbyt, albo trzymali je gdzieś indziej, albo odesłali do wiosek, aby dalej pomagały w pracach polowych, albo uciekły, gdy zaatakowaliście.
- Spierdalamy. - odparł Agrag. - Jak pójdziem dalej to siem zorganizujom i wpadniem w zasadzkie. To trza iść z powrotem, tera już nie będo mieli tak łatwo. Tyle żarcia tam i tutaj, że wytrzymiem, aż ludziki wróco. A jak nie, to siem będą teraz srali i siedzieli w obozie, to zanim siem kto zorientuje, spierdolim stąd elegancko. -
A szkoda, że koników nie ma, bo silne to i smaczne nawet. No ale wozy są przynajmniej, to kilku chłopa je popchnie.
— A niech się posrają w gacie. Dobra, ruszajmy, bo im dłużej tu jesteśmy, tym bardziej się narażam na wpierdol lub zasadzkę. -
Pokiwał głową, też zdając sobie z tego sprawę. Dość szybko skrzyknął pozostałych Orków, ci zaś zabrali zapasy, załadowali je na wozy i ruszyli w kierunku wioski, osłaniani ze wszystkich stron przez swoich kompanów. Poza zapasami zabrali też część trupów, zapewne po to, aby obniżyć morale oblegających, nabijając ich głowy na pale czy coś w tym guście. Tak jak przewidziałeś, odsiecz pojawiła się, a do tego nie byle jaka, była to część z tych zakutych w pancerze rycerzy, których szarża mogłaby wam poważnie namieszać, ale spóźnili się, wszyscy Orkowie byli już w środku, hucznie fetując zwycięstwo lub ubliżając i wygrażając rycerzom za murami.
-
Mógłby też się podrzeć, powyzywać i pokazać nawet swoją zieloną dupę tym cwelom, ale teraz to musi się wziąć za jakąś robótkę i sprawdzić co z tą rudą szmatą. Najpierw sprawdził co z nią, a potem poszedł zająć się pichceniem czegoś dla wszystkich pobratymców. Może i Ork wpierdoli surowe mięso i popije wodą z kałuży, ale dobra zupka będzie lepsza.
-
Nadal była na miejscu, już przytomna, ale niewiele jej to mogło dać. Jeśli chodzi o ciebie, to słusznie przewidziałeś nastroje swoich pobratymców, a choć nie miałeś wiele różnych składników, to znalazło się nieco ziół, warzyw i przede wszystkim mięsa. Zupa wyszła taka, jaką lubią Orkowie, czyli pełna smażonego albo gotowanego mięsa i trochę warzyw dla smaku, gęsta i sycąca. Po zupkie sięgnęli chętnie, niemalże wszyscy, nabierając do misek, wiader czy hełmów, własnych bądź zabranych zabitych wrogom.
-
On też sobie nałożył. Nie będzie gotować całej zgrai obiadki, a sam nic nie będzie z tego żreć. Nałożył sobie do jakieś michy zupy i sobie gdzieś usiadł. Chlać nie zamierza, bo musi mieć trzeźwy łeb, ale też pewnie nie ma nawet jakiegoś alkoholu.
