Miasto Gilgasz.
-
-
-
-
-
Kuba1001 Max:
Brodacz rzucił na Ciebie okiem.
‐ Na, na tyły idzie. Znasz teren, zaprowadzisz tam resztę. Inne pytania?
Attero:
W porcie panuje co prawda mniejszy ruch, niż na głównym rynku bądź długim targu, ale to tylko jedna z niedogodności. Gorszą może być to, że większość potencjalnych ofiar to ludzie bez miedziaka przy duszy, czyli żebracy, bezdomni czy spite wilki morskie. Na szczęście łatwo odnaleźć tu też tych nieco bardziej trzeźwych i bogatych, a i straż miejska rzadko tu zagląda.
Bandi:
Swoje odczekać musiałeś, przed Tobą do miasta weszło kilku podróżnych oraz garść kupieckich wozów i karawan, ale wreszcie się doczekałeś.
‐ Imię, nazwisko, miejsce pochodzenia, status społeczny i cel przybycia do miasta? ‐ zapytał jeden ze strażników, zagradzając Ci wraz z kompanem drogę skrzyżowanymi włóczniami. Pozostali czekali kilka kroków dalej, w tym jeden, który najwidoczniej miał spisać odpowiedź na pytanie swojego towarzysza. -
-
-
JurekBzdurekKuba1001 pisze:Max:
Pokiwał głową i zostawił Cię na zewnątrz, wracając po kilku minutach, prowadząc za sobą pięciu ludzkich strażników miejskich słusznej postury, z którymi to niezwłocznie ruszył do feralnej karczmy.
Jok:
W środku czekały na Ciebie olbrzymie bogactwa, jednakże nie w postaci klasycznego złota, srebra, klejnotów i tym podobnych skarbów, lecz były to… Suknie. Owszem, wykonane z różnych materiałów, o różnym kolorze i kroju, ale nawet Twoje nieprawione w rozpoznawaniu sukien oko doskonale widziało, że nie są to byle fatałaszki z miejskiego targu, ale ubrania, na jakie mogą pozwolić sobie tylko damy z zamożnego mieszczaństwa, arystokracji i tym podobnych stanów.Zaczął pakować wszystkie poza dwiema najbliżej drzwi do swojej kieszeni w pustce, bardzo uważając, by zdobienia nienarobiły hałasu. W końcu po co komu więcej niż dwie kiecki?
-
Kuba1001
Bandi:
//Wypowiedzi postaci zaczynaj myślnikiem.//
Strażnicy nie odpowiedzieli nic, tylko zapisali to, co powiedziałeś i odsunęli się tak, żebyś mógł wejść, ale to i tak wystarczająco, nieprawdaż?
Max:
Krasnolud wzruszył ramionami, a po chwili otrzymałeś odpowiedź, gdy przed szereg wystąpiły trzy osoby: Pierwsi dwaj, Goblin i Hobbit, byli raczej typowymi przedstawicielami swojego gatunku, mężczyzna zaś zdawał się być, mimo swojej tuszy, dobrym wojownikiem, co sugerowała sama postawa, sposób trzymania broni i wiele więcej.
‐ No, idźta już. ‐ mruknął brodaty strażnik, tupiąc nogą w oczekiwaniu.
Jurek:
Najwidoczniej mieszkańce tej wieży. Lub mieszkankom. Niemniej, obrobiłeś tę garderobę w kilkanaście minut, cicho i bezszmerowo, dokładnie tak, jak to być powinno. -
-
-
-
-
-
Kuba1001
Max:
//Nie pamiętam.//
Pozostali nie mieli nic przeciwko temu, żeby reszta odwaliła całą brudną robotę, ale po kilku minutach do Waszych uszu doszedł odgłos konkretnej rozróby z karczmy, a po kolejnych kilku minutach przez tylne drzwi próbowało uciec dwóch ludzi, wypadałoby coś z tym zrobić.
Jurek:
Przynajmniej kwadrans, na zewnątrz zaś zupełnie nic się nie zmieniło.
Bandi:
Karczm w Gilgasz było wiele, Ty trafiłeś do jednej z nich, najbliższej, czyli “Strudzonego Wędrowca,” gdzie zastałeś sztandarowy przykład karczmy, jakich wiele w całym Elarid: Duża izba, a w niej stoły i krzesła, długi kontuar, za nim barman, a za nim z kolei szafka pełna alkoholi. Dalej były drzwi i małe okienko do kuchni, gdzie pewnie karczmarz składał zamówienia. Klientela, zajęta piciem, paleniem, jedzeniem, grą w karty lub kości czy też rozmową składała się z przedstawicieli wielu ras i profesji, jak przystało na karczmę, do tego w tak kosmopolitycznym mieście, jakim było Gilgasz.
Attero:
Najlepiej szukać kupców tam, gdzie innych wilków morskich, czyli w jednej z karczm, bo mało prawdopodobne, żeby ktoś miał ochotę grać w karty na ulicy bądź zaprosić Cię na swój statek. -
-
-
-
-
Kuba1001
Max:
Goblin i Hobbit nawet nie mieli zamiaru Ci towarzyszyć, trzeci strażnik spróbował, ale jego waga i słaba kondycja sprawiły, że szybko odpadł z pogoni i zostałeś sam. Jednakże, sądząc po odgłosach szczęku oręża i przekleństw, przy wejściu też trwała walka, więc jednak na coś się przydali. Na szczęście Twoi przeciwnicy też nie grzeszyli inteligencją, więc uciekali razem, zamiast się rozdzielić, a na dodatek panika dała im się we znaki, przez co zawędrowali do ślepej uliczki. Nie mając wyboru, ustawili się frontem do Ciebie i plecami do ściany, dobywając broni: Jeden sięgnął po krótki miecz wiszący przy pasku, drugi zaś wydobył dwa sztylety. Ustawili się ramię przy ramieniu i czekali na Twój ruch.
Jurek:
Te okazały się już zamknięte, ale Twoja próba najwidoczniej nie uszła uwadze osoby w środku, ponieważ usłyszałeś zbliżające się do drzwi kroki po drugiej ich stronie oraz szczęk klucza przekręcającego się w zamku.
Bandi:
Barman wzruszył ramionami i nalał Ci piwa do kufla.
‐ Dwa złota. ‐ powiedział, wskazując na kufel. ‐ Nie wiesz może, do czego służy tablica ogłoszeń? ‐ odparł chwilę później swoim pytaniem na Twoje.
Attero:
“Ramiona Syreny” to typowa marynarska karczma w Gilgasz, która nie różniła się od innych prawie że niczym, może poza większą ilością skąpo odzianych ludzkich kelnerek oraz dość monotematyczną klientelą w postaci starych i młodych wilków morskich, przede wszystkim kupców i handlarzy, ewentualnie najemników wynajmujących swoje okręty jako ochronę przed piratami i legalnych kaprów. Powietrze w środku miało również nieco inny zapach, przeważała tu słona morska woda z dodatkiem woni różnych trunków i dymu tytoniowego, ewentualnie Krasnoludzkiego Ziela.
