Żelazne Kuźnie

[Kubeł1001]

Bilolus1

Więc mając wyje**ne na wszystkie dworskie zwyczaje dobył swojej manierki, trochę się pomęczył z zakrętką soczyście przeklinając pod nosem i napił się wpatrzony w pracujących.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Ty sobie zdrowo chlapnąłeś, oni skończyli rozkładać Twój namiot i wzięli się za te, należące do żołnierzy i niższych rangą dowódców.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też wparował do środka od razu szukając miejsca gdzie mógłby sobie usiąść i wyczekiwać na swoich dowódców aby rozpocząć narady.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odpocząłeś pełny kwadrans, gdy wkroczył Dagna, a za nim Thane i kilku dowódców niższej rangi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też z pozycji w której miał wywalone na wszystko i czuł się wygodnie wrócił powoli do pełnego wyprostowanego siedzenia, czekając na raporty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wojska gotowe. ‐ zameldował Dagna.
‐ Żołnierze wyrażają chęć, żeby wyruszyć choćby zaraz. ‐ dodał Thane.
Pozostali zaczęli meldować gotowość poszczególnych oddziałów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Zarządzam jednodniowy postój, żeby ostudzić rekrutów, wykonać kilka treningów z weteranami oraz wysłać zwiad który miałby donieść nam o tym co czeka w podziemiach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinęli głowami w idealnej synchronizacji.
‐ Coś jeszcze? ‐ spytał generał.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaprzeczył ruchem głowy po czym dorzucił jeszcze

‐ Nie, możecie wracać do swoich obowiązków, przekażcie setnikom i dziesiętnikom żeby ich podwładni naostrzyli topory i przygotowali pancerze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy skłonił się w pas, dotykając bujną brodą ziemi, i wyszli jeden za drugim.

[Kubeł1001]

Bilolus1

A on wrócił do wygodnego wysiadywania, a i po chwili drzemki żeby to jakoś milej mu się czekało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Już po zachodzie słońca obudził Cię ogień, smakowity zapach mięsiwa i gorzałki oraz śmiechy, krzyki i pieśni Twych żołnierzy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też opuścił namiot i nadal idąc w swym błyszczącym pancerzu ruszył do obozu swych prostych wojaków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Biesiadowali, pijąc, jedząc, grając w karty, śpiewają, tocząc pozorowane pojedynki i śpiewając sprośne piosenki. Prawdziwe krasnoludzkie wojsko.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaraz rozejrzał się za jakimś ogniskiem, do którego zaraz się przysiadł zdejmując hełm i patrząc po swych żołnierzach.

‐ No panowie, da ktoś ku*wa coś do picia ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnoludy niemalże prześcigały się w tym, kto pierwszy poda Ci trunek. A do wyboru miałeś wiele rodzajów piwa, wódki, Kosy Śmierci, miodu, a nawet wina.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zabrał się za kosę śmierci od jakiegoś szczęśliwego żołnierza, zaraz chlustając jej sobie w gardło. A gdy i to zrobił stwierdził.

‐ Będziesz kiedyś dziesiętnikiem, a i może setnikiem chłopcze.‐ spojrzał na tego który podał mu alkohol ‐. Jak ci na imię ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Fundir. ‐ odparł i się ukłonił.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Jeśli przeżyjesz pod ziemią podejdź do mego namiotu i pokaż to strażnikom.‐ w tym momencie odczepił od swojego pasa głowicę starego, Baronowego topora i postukał nią o kły trolla przy naramienniku ‐. Tym utłukłem tego gnoja.‐ stwierdził podając mu ją

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niezbyt wiedział co ma powiedzieć, więc jedynie klęknął, a później wstał i ukłonił się.
‐ Dziękuję panie. ‐ powiedział wreszcie. ‐ Nie zawiodę.
‐ Książę! ‐ krzyknął nagle inny żołnierz. ‐ Książę opowie, jak to było z tym Trollem? Pan Walon, który tam był, nie chciał nic gadać, poza tym, że uratował go pan od jakiejś wielkiej żaby.