Karta postaci

[Andreas D.]

@korobov Aha. No cóż, skoro tak, pierwszy post i temat startowy zostawiam tobie.
@Spooky-Spooker Ależ proszę bardzo. Zrobię temat i post startowy w razie czego.
@Typownicki Dużo, dużo lepiej.
Ale wciąż
Historia nie mówi mi zbyt wiele, a tym bardziej skąd zna takie rzeczy jak magia wspomniana w zdolnościach, kim w ogóle jest albo skąd jest.

[Typownicki]

Ten post został usunięty!

[Typownicki]

@Lego-Gayoda

[Typownicki]

Halo.

[Typownicki]

Ten post został usunięty!

[Andreas D.]

@Typownicki Jeny. Nie wiem jak zacząć. Powiem tak. Ty idź w jakość, nie objętość, jeśli na objętość wychodzi coś takiego jak na razie.

1. Magia “marvelowska” i “kucykowa” to fatalne określenia. Jaki stopień w Marvelowskiej? No bo chyba Doktor Strange przed nim gaciami nie trzęsie. Kucykowa? No chyba słońcem nie ruszy tą magią. Poza tym, skąd niby on ją zna? Kto go jej nauczył? Jakim cudem ma magię z dwóch wymiarów jednocześnie?
2. Jego moce z portalami i przemianą są po prostu overpowered. Portale jeszcze ujdą jako tako… Ale nie bez ograniczeń i do dosłownie dowolnego miejsca w Multiwersum! Nie wspominając już o tym, jak absurdalna jest zdolność przemiany w… Praktycznie rzecz biorąc wszystko. Do tego na jakiej zasadzie on ma te mocy, z jakiego źródła, skoro jest tylko 13 latkiem?
3. Co do jego gatunku, co to właściwie znaczy? Jest człowiekiem, czy nim nie jest? Jeśli jest, to tym bardziej zaprzecza tym absurdalnym zdolnościom. Jeśli jest jak jeden ze Zmiennokształtnych Chrysalis, to jakim cudem urodził się na Ziemi?
4. Ta historia jest… Ekhem. No. Jak już mówiłem - za dużo objętości za mało jakości. Jakim cudem nagle odblokował tak moce? Nawet u mutantów z Marvela tak to nie działa, bo jest za młody na odblokowanie mocy. Poza tym, Chrysalis raczej nie chciała by przyjaźni z przypadkowym przychlastem lat 13, co nawet nie przypomina żadnej istoty jaka jest w jej wymiarze, nawet jeśli ma moce podobne do jej podwładny

[Typownicki]

głęboki wdech. Okej, okej, okej…

[Degant321]

[Imię i nazwisko:] - Kantor Tarran
[Wiek:] - 29
[Płeć:] - Mężczyzna

[Orientacja seksualna:] - Hetero
[Gatunek:] - Człowiek, Mandalorianin
[Motyw piosenki:] -
https://youtu.be/GEJP3y7QLPA

{Stan psychologiczny:} Bardzo dobry. Skupiony na swojej misji.

[Osobowość:] - Niezachwiany, odważny, pewien siebie wojownik. Idealna reprezentacja ideałów ludu Mandaloru. Jednocześnie ma on poczucie obowiązku do innych oraz sporą dozę współczucia.
[Nawyki:] - Kiedy idzie walczyć to zawsze odmawia tą formułkę w Mando’a “Chwała, wieczna Chwała, tobie i wszystkim braciom oraz siostrom Mandalorianom”
[Słabości:] -
- Jest nadal tylko człowiekiem, rzucać autami nie będzie ani strzelać piorunami z dłoni.
- Głupi nie jest, ale jego dogmatyczne przywiązanie do Mandaloriańskich ideałów ograniczają jego możliwości.
- Nie znosi Wielkich Imperiów i nigdy, ale to nigdy nie pomoże żadnemu z nich. Wyjątkiem, ale to jedynym wyjątkiem, jest bezpośredni rozkaz od Mandalora.
[Silne strony:] -
+Jest na szczycie ludzkich możliwości fizycznych.
+Ma niezachwianą wolę oraz determinację nie do złamania, dokona tego co ma dokonać.
[Zdolności:] -
+Jest wyśmienitym wojownikiem potrafiącym walczyć szerokim wachlarzem broni.
+Jest także wyszkolonym Mandalorianinem, znającym różne style walki wręcz.
+Od dziecka uczonym był o słabościach różnych ras, tak by mógł je jak najłatwiej pokonać w razie jakby doszło do walki.
+Jest bardzo dobrym pilotem, potrafiącym odwalić nie lada numer .
+Umie śpiewać i malować. Nauczył się tego by móc upamiętnić dokonania swego ludu oraz swoje na więcej niż tylko jeden sposób.
+Zna oraz potrafi się posługiwać płynie 5 Językami (Wspólny Galaktyczny, Klejnotów, Skrulli, Kree, Mando’a)

{Dla dociekliwych:}
[Historia:] - “W dzisiejszych czasach wydaje się że nic nie może ruszyć wielkiej trójki. Że absolutnie nic, prócz samych bóstw i istot wyższych oraz cięższych niż sama rzeczywistość, nie może dorównać im potęgą. Że nie ma niczego co mogło by zasiać ziarno strachu w umysłach Klejnotów, Kree i Skrulli, że nie ma armii, ni wojowników im równych. Ale…co by było gdyby ktoś taki istniał? Co by było gdyby, teraz w tej galaktyce, istniała rasa, nie, kultura, na dźwięk imienia której najsilniejszy Ametyst, najsprytniejszy Skrull oraz najbardziej zdyscyplinowany Kree zaczynają trząść się ze strachu. Mandalorianie” ~ Fragment Książki autorstwa Tarkusa Killa “Mandalorianin: Autonomia Ostatniego Wolnego Ludu Galaktyki”

Mandalorianie, słynny wojowniczy lud zamieszkujący planety zewnętrznych rubieży tej Galaktyki. Obdarowywani są w równych miarach szacunkiem, strachem oraz nienawiścią, przez wszystkie rasy tej Galaktyki którzy o nich zasłyszeli. Naturalni wrogowie Trzech Wielkich Imperiów, przeciwko którym niejednokrotnie Mandalorianie wyprawili się w Krucjatach. Niezrównani wojownicy oraz mistrzowie sztuk wojennych. Jednakże jak doszło do tego momentu? Co dało początek tej wielkiej kulturze? Cóż wszystko zaczęło się z jedną rasą oraz jej porażką w obronie własnej planety.

Ów rasą byli tak zwani Taung, lud łowców oraz wojowników oryginalnie wywodzących się z planety Coruscant, jak była znana w ich języku. Taung udało się rozwinąć technologię podróży kosmicznej oraz napędu nadświetlengo, jednak nie zdołali tego wykorzystać. Powodem była Wojna Domowa która wybuchła z powodu tego jak przyszłe kolonie miały być podzielone między Klanami. Wojna ta trwała całe lata aż w systemie pojawili się obcy. Mianowicie Klejnoty. Wtem zaczęła się wojna, która według mniemania niektórych historyków, trwa do dnia dzisiejszego.

Osłabieni konfliktem wewnętrznym Taung, byli zmuszeni do ucieczki z własnej planety, by uniknąć eksterminacji z rąk Klejnotów. Okres po opuszczeniu ich domu nazywa się w Mando’a “Wielką Zmazą”, gdyż jest w świadomości Mandalorian widziany jako wielka zmaza na ich honorze.

Po paru nieudanych próbach kolonizacji innych światów, wdania się w konflikty z Skrullami i Kree, Taung po latach wędrówki znaleźli w końcu planetę którą mogli nazwać nowym domem. Jednakże nie byli oni sami, gdyż w czasie ich exodusu, do ich floty przyłączały się również inne rasy które dzieliły podobny los do Taung. Przywódcą tych wyrzutków, uchodźców oraz innych został Taung o imieniu Mandalore. To on przewodził pracom kolonizacyjnym i to pod jego nadzorem odnaleziono surowiec, który zmienił kulturę ludu któremu przewodził raz na zawsze, Beskar. Odnalezienie tego metalu doprowadziło do odnowienia Wojowniczej Kultury która została zepchnięta na skraj zapomnienia, nowa broń, nowe pancerze zaczęły powstawać z materiału który wydawał się być niezniszczalny. Mandalor poprowadził swój lud do wielu zwycięskich walk, przeciwko piratom, wrogiej faunie ich nowego domu a i nawet przeciwko niektórym grupom trzech wielkich wrogów którzy postanowili za nimi podążyć na zewnętrzne rubieże galaktyki.
Kiedy to Mandalor w końcu dokonał żywota, fundamenty pod nową cywilizację, nową kulturę, nowy lud, były już podłożone. Ci którzy podążali za Mandalorem poczęli się zwać Mandalorianami, syn Mandalora przejął imię ojca a ich nowy dom, ich nową planetę, ochrzcili nazwą Mandalor by na zawsze upamiętnić dzieła tego który przeprowadził ich przez “Wielką Zmazę”. Jednak…czegoś brakowało, Mandalor, dziś znany pod przydomkiem Pierwszy, rozpoczął wiele dzisiejszych tradycji Mandaloriańskich, jednak ta której boją się ludy galaktyki została poczęta za rządów Mandalora Drugiego. Albowiem to za jego czasów odbyła się pierwsza Krucjata.

Mandalor drugi kontynuował dzieło swego ojca, rozwijając ich nowy dom a nawet zakładając kolonie wydobywcze na księżycu, Concordii, który to też był bogaty w Beskar. Jednak kiedy wieści dotarły do Mandalora o nieporządku wewnątrz Imperium Klejnotów oraz o panującej wojnie domowej, postanowił on że głębszy rozwój może poczekać. Mandalor Drugi jako dziecko był wychowywany na powieściach o tym jak Klejnoty przybyły pewnego razu do ich domu i go kompletnie zniszczyły, zmuszając jego lud do ucieczki. Słyszał on o okropieństwach jakie Klejnoty robią z światami które podbijają, niszcząc je doszczętnie i pozostawiając za sobą martwą skałę…lub gorzej, krystaliczną abominację która służy klejnotom jako ich Kolonia. Mandalor Drugi, tylko czekał na taką chwilę. Czekał on aż wielkie Imperium osłabnie, stanie się słabe i podatne na atak. Doczekał się tego w momencie kiedy Rose Quartz wypowiedziała władzę Diamentom i rozpoczęła wojnę domową. Zebrał więc całość swej floty, przygotowywanej od czasów jego ojca do walki, zebrał wszystkich wojowników, uzbrojonych w nowy ekwipunek z Beskaru oraz wytrenowanych i przetestowanych w ogniach walk toczonych w czasie Wielkiej Zmazy i po niej, oraz ruszył na Klejnoty.

Ogół Galaktyki zna to wydarzenie jako Pierwsza Mandaloriańska Krucjata, jednak sami Mandalorianie nazywają ją “Piękną Wyprawą” lub “Wyzwoleńczą Krucjatą”. Powodu dla pierwszej nazwy są dość oczywiste, osłabione trwającą wojną domową Imperium nie było przygotowane na atak ze strony najeźdźców z rubieży, stawiając im w najlepszych przypadkach nader nikły opór. Mandalorianie natomiast, napędzani żądzą zemsty za wszystko to co Imperium im zrobiło, walczyli jak szaleńce bestie, bez litości i opamiętania. Przedarli się przez kawał Imperium, prawie że dolecieli do samego Homeworld, nim jednak musieli się wycofać do swojej przestrzeni z powodu rozciągniętych do granic możliwości linii zaopatrzeniowych. Mimo to ta Krucjata jest widziana jako wielki sukces albowiem zdołała spustoszyć znaczą część Imperium Klejnotów oraz zadać im ogromne straty. Takiego sukcesu, żadna następna Krucjata nie zdołała zreplikować. Nazwa Wyzwoleńcza pochodzi od faktu że w czasie Krucjaty, Mandalorianie napotkali stacje gdzie Klejnoty przetrzymywały humanoidalne, myślące istoty jakby były zwierzętami. Zdegustowani tym, postanowili najechać każdą taką napotkaną stację oraz wyzwolić przetrzymywaną tam populację tych istot, wyrzynając strażników do nogi przy okazji. Wyzwolono całe tysiąc tych istot, na tyle dużo by stały się one jedną z dominujących ras w kręgu kulturowym Mandalorian.

Od tamtego czasu minęło wiele lat. Odbyło się wiele Krucjat, a lud Mandaloru napotkał na drodze swej historii wiele przeszkód. Od wojen domowych po manipulację ze strony wielkich potęg Galaktyki. Pomimo tego Mandalorianie dumnie brnęli naprzód, przed siebie, przynajmniej do pewnego czasu. Mianowicie około 300 Lat temu słabość zagościła w sercach niektórych Mandalorian, pacyfizm. Ci samozwańczy “Nowi Mandalorianie” chcieli końca walki z trzema Imperiami, chcieli pokoju oraz stabilności by wszyscy mogli prosperować. Ta retoryka nie znalazła zbyt żyznego gruntu wśród większości Mandalorian, jednak byli nadal ci którzy się w to wsłuchali. Młodzi idealiści których nie nauczono poprawnie Mandaloriańskiego stylu życia. Ci głupcy dali się zmanipulować Nowym Mandalorianom, tym marionetkom Trzech Potęg. Albowiem nowi Mandalrianie przy wsparciu swoich panów dokonali zamachu Stanu na ówczesnym Mandalorze i w czasie który wynikł po tym próbowali przejąć władzę w przestrzeni Mandaloriańskiej. Sukces był połowiczny albowiem udało im się uśmiercić Mandalora ale nie zdołali już przejąć władzy. Ich próby poskromienia Klanów zwróciły się przeciwko nim kiedy to koalicja tychże zwróciła całą swą potęgę przeciwko Marionetkom. Marionetkom które w swych ostatnich chwilach błagały swoich panów o wybawienie…ale tego nie dostały. Nowi Mandalorianie zostali wybici do nogi. Jednak to nie był koniec problemów dla Mandalorian. Śmierć Mandalora była zupełnie nie spodziewana przez klany oraz przez samego Mandalora, z tego powodu nie było żadnego jasnego kandydata na tą pozycje. Klany spróbowały dojść do porozumienia ale paranoja związana z możliwością istnienia osób sympatyzujących z Nowymi Mandalorianinami oraz manipulacje ze strony Potęg doprowadziły do upadku negocjacji i długotrwałej wojny domowej.

Ów Wojna zakończyła się 50 lat temu, kiedy to Trzy Potęgi, chcąc przejąć władzę na Mandalorianinami, zaczęły wspierać jeden mało znaczący Klan oraz ich lidera. Ten, z cichą pomocą zewnątrz zdołał poskromić resztę Klanów oraz je sobie podporządkował. Jednak, nim trzy potęgi mogły się zacząć cieszyć, to przywódca którego wsparli obrócił się przeciw nim. Ujawnił przed rodakami prawdę o tym jak udało mu się poskromić Klany i kto mu w tym pomagał. Jednak przy pomocy swej naturalnej charyzmy udało mu się ten fakt przedstawić tak by wyszło mu to na jego korzyść. Wraz z zjednoczonymi Klanami udał się on na jedną z największych Krucjat w ich dziejach. Krucjata była krwawa, starty po stronach Skrulli, Klejnotów oraz Kree były ogromne. Pomimo tego udało się trzem potęgom powstrzymać natarcie Mandalorian oraz nawet zabić ich nowego Mandalora, co zakończyło krucjatę.

Klany dokonały odwrotu do swej przestrzeni oraz od tamtego czasu wszystko ucichło. Trzy Potęgi wzięły tą ciszę jako znak że Klany znów zwróciły się przeciwko sobie, po śmierci Mandalora, dziś znanego jako Nieposkromiony, by walczyć kto będzie jego następcom. To jednak było dalekie od prawdy. Albowiem Mandalor Nieposkromiony planował by tak się stało. Widzicie, pomimo iż ruszył na Krucjatę z to wiedział że była on zgubiona. Mandalorianie byli osłabieni wojną domową i nie możliwym by było by zwyciężyli. Jednak także wiedział że musiał zadziałać nim trzy potęgi zacisnęły mu pętlę wokół szyi, dlatego rozpoczął Krucjatę. Poszedł on na wojnę z gotowym następcom oraz poinformował o swych planach resztę przywódców Klanów. Powiedział ze po jego śmierci mają dokonać odwrotu oraz zacząć proces odbudowy oraz przygotowań do następnej Krucjaty pod okiem jego następcy. Niech Klejnoty i reszta myśli że Mandalorianie zarzynają się nawzajem w kolejnej Bratobójczej wojnie. Nie będą zwracać uwagi aż w końcu będzie za późno.

Ojciec Kantora brał udział w Krucjacie Nieposkromionego, i niestety wtedy zginął. Według tradycji Klanu Taran młodzi mężczyźni których ojcowie zginęli, przechodzą pod wspólną opiekę całego Klanu (Podobny istniał proceder dla Kobiet). Pod tą wspólną opieką Kantor był kształtowany na wzorowego Mandalorianina, w co zresztą młodzieniec włożył całego siebie. Kulminacją tego treningu było to że sam Mandalor rozpoznał w Kantorze potencjał na wielkiego wojownika, w czasie jego verd’goten. Parę lat po tym został wybrany personalnie przez Mandalora by być jego agentem który poszuka sojuszników dla Mandaloriańskiej sprawy wśród inncyh ras Galaktyki.

W czasie tejże misji oraz swych podróży po galaktyce zasłyszał on niepokojące wieści o niejakim Thanosie. Szalonym Tyranie na krucjacie by uśmiercić połowè wszechświata. Poinformował o tym samego Mandalora który wtem dał Kantorowi nowy rozkaz: Odnajdź i Zabij Szalonego Tytana zanim ten zegrozi Krucjacie oraz Mandalorianom.
[Ekwipunek:] -
-Pełen zestaw Mandaloriańskiego Pancerza z Beskaru.
“Spośród wszystkich rzeczy które odróżniają Mandalorian od reszty wojowników Galaktyki, ich pancerze są najbardziej znane oraz rozpoznawalne. Stworzone z Beskaru, niezwykle silnego, wytrzymałego ale przy tym także lekkiego metalu którego obróbka oraz metoda na jego stworzenie jest ściśle strzeżonym sekretem, te pancerze są zdolne powstrzymać strzały z znacznej większości blasterów, ciosów wibroostrzy oraz innych broni używanych w galaktyce. W dawnych czasach każdy Mandaloriański pancerz był wyjątkowy, stworzony pod specjalne specyfikacje tego kto go zamówił. Jednak pod koniec panowania Mandalora Nieposkromionego zaczął się powolny proces standaryzacji zakończonej lata później po jego śmierci przez dzisiejszego Mandalora, tego którego zaczyna się zwać Ostatecznym. Powodem tego jest że Mandalorianie przygotowywują się do Krucjaty jakiej Galaktyka jeszcze nie widziała, a do tego będą potrzebowali tyle pancerzy ile tylko się da. Biały pancerz z czerwonymi detalami należny jest agentom Mandalora, działającym w Galaktyce jako szpiedzy oraz “dyplomaci” mający przeciągnąć, czynem i przykładem, wolne rasy Galaktyki na stronę Mandalorian w nadchodzącej wojnie. Ci agenci mają także dopatrywać się wszelkich potencjalnych zagrożeń dla Krucjaty, nie płynących z 3 Imperiów”

- TL-50 Ciężki Blaster Powtarzalny.
“Mandaloriańskiej konstrukcji Blaster Powtarzalny. Wyposażony w 3 lufy, ta broń jest zdolna to wypluwania z siebie pocisków z zawrotną prędkością, nie mówiąc już o samej sile pocisków, albowiem są to nader wysoko-energetyczne “Ciężkie” pociski, stąd nazwa broni. Jednak jest to okupione znacznym ciężarem samej broni, który jest znaczny jak na broń tych rozmiarów(Mniej więcej wielkości typowego karabinka) oraz jak na blastery które należą do lżejszych broni dystansowych używanych w Galaktyce.”

-Mando-1 Ciężki Blaster-Pistolet.
“Blaster-Pistolet Mandaloriańskiej konstrukcji oraz najpopularniejszy Blaster wśród wojów tego ludu. Jak wszystkie blastery nazywane “Ciężkimi” ten również wysztrzeliwuje wysoko-energetyczne mocno uderzające pociski zdolne powalenia ciężko opancerzonych niemilców w paru strzałach. Jednak w przeciwieństwie do innych Blasterów tej kategorii, ten jest relatywnie lekki oraz kompaktowej wielkości co sprawia że jest idealny jako broń boczna. To powoduje że praktycznie wszyscy Mandalorianie mają przynajmniej jedną sztukę tego Blastera w swoim arsenale.”

- Mandaloriańskie Wibroostrze.
“Wibroostrza różnego rodzaju są dość popularne w całej galaktyce, jednak tylko dwie rasy są znane z częstego ich używania jako broni głównej, Mandalorianie oraz Eliksnii. Jednak między tymi dwoma rasami, najlepsze ostrza tworzone są przez Mandalorian. Lud Mandaloru, jako ten wywodzący się od wojowniczej kultury liczącej Millenia, bardzo sobie cenią walkę wręcz oraz walkę bronią białą, ba z tego powodu taką wagę daję się na opancerzenie w ich kulturze. Mandaloriańskie Wibroostrza, podobnie jak ich pancerze, są stworzone z Beskaru, by były one dodatkowo wytzymałe. Działają one jednak tak samo jak większość wibroostrzy, generator energii wewnątrz rękojeści przesyła przez ostrze prąd elektryczny który sprawia że ostrze wibruje. Cios takim wibrującym ostrzem osłabia niebywale wiązania molekularne celu, sprawiając że ostrze może przeciąć prawie wszystko. Z tego powodu wibroostrza są popularną bronią wśród tych którzy decydują się na walkę z Klejnotami.”

[Stabilność psychiczna:] - Bardzo Stabilny. Kompletnie niezachwiany.
[Ulubione rzeczy:] - Trening, Walka, Chwała zdobyta w bitwie, Zabijanie wrogów Mandalorian, Malowanie, Śpiewanie (Szczególnie tradycyjnych pieśni Mandaloriańskich), Zbieranie trofeów (Ma szczególne upodobanie do Skrulli oraz Klejnotów), Pomaganie innym (Szczególnie tym w potrzebie), Honor oraz Odwaga (Oraz udowadnianie obu), Broń różnego rodzaju.

[Dawny użytkownik]

Elo, klejnot inkwizytor

[Imię i nazwisko:] - Onyks Arabski, Dirgie
[Wiek:] - Coś koło pięciu tysięcy?
[Płeć:] - Nie posiada bo to klejnot, ale woli jak mówią na niego w formie męskiej
[Orientacja seksualna:] - No, nie ma za bardzo płci, ale wolałby kobiety
[Gatunek:] - Klejnot
[Motyw piosenki:] - Church - Fall Out Boy

{Stan psychologiczny:}

[Osobowość:] - Wytrwały i zdeterminowany w swoich działaniach, nie zawacha się, ani na chwilę jeśli ma coś wykonać, decyzje podejmuje szybko i nieodwołalnie, wysłuchuje opinii innych, lecz się pod nimi nie ugina, jest niezwykle odporny na jakikolwiek stres. Nawyki, i przeszłość nie trzymają nad nim kajdan, zawsze zachowuje jasność umysłu, nie daje się ponieść emocjom, a wręcz je wycisza. Jeśli coś nie działa, zmienia to bez sentymentu, nie pozwala przegranej zaprzątać swojego umysłu, nie odczuwa względem innych żalu czy smutku, potrafi wykorzystać dobry los.
[Nawyki:] - Nawyki nie mają nad nim kajdan, choć jeśli można to nazwać nawykiem, to codziennie chce robić coś choć odrobinę innego niż wczoraj, i czasami jak coś pisze to łaciną, lekkie przyzwyczajenie, nie umie się tego pozbyć
[Słabości:] - Jego klejnot został uszkodzony, nie rozbity, a uszkodzony, nie może przez to prawie w ogóle mówić, jeśli będzie próbował to co najwyżej powtórzy parę razy pierwszy wyraz zdania które chciał powiedzieć, jakby się zaciął. Do każdego podchodzi z niechęcią, co może prowadzić do konfliktów. Nie przepada nad pokojowymi rozwiązaniami, bo rozwalanie wrogów jest szybsze, i nie ma za bardzo opcji na rozmowę. Zyskanie jego zaufania, po prostu graniczy z cudem. W chui chłodny i ignorujący innych, mimo tego wszystkiego słucha. Nigdy nie spotkał żadnego klejnotu i myśli że jest boskim wybrańcem, chyba nie trzeba mówić że to źle wpływa na relacje z osobami jego rodzaju oraz z ludźmi ? Nie potrafi się posługiwać podstawowymi umiejętnościami klejnotów, których nie ma w zdolnościach.
[Silne strony:] - Potrafi strzelać z karabinów, walczyć szablami oraz kiścieniami, a także odprawiać msze i egzorcyzmy. Zna Hiszpański, Portugalski, Włoski, Łacinę, Francuski, i Angielski, ale przez to że nie umie mówić to, trochę gówno z tego ma.
[Zdolności:] - Zmienianie koloru oczy i swoich ekstrawaganckich światełek według uznania, jest to praktycznie jego jedyna forma przekazywania uczuć i wiadomości, choć przeważnie gówno z tego wychodzi. Jego przyzywaną bronią jest…kadzidło, nie jest to tak absurdalne jak się wydaje, bo najczęściej korzysta z tego jak z płonącego kiścienia, z którego może “strzelać” upośledzonymi fire ball’ami, dodatkowo nic nie stoi na przeszkodzie by palić w tym jakąś trucizną. Pirokineza na poziomie “klejnotu przedszkolaka” nikt nie miał, go za bardzo nauczyć. Posiada również siłę dwa razy większą od tak zwanych “Pakerów”.
{Dla dociekliwych:}

[Stabilność psychiczna:] - Niezwykle silna, przecież to Onyks, on reprezentuje Silną psychikę
[Ulubione rzeczy:] - Świeczki, w domu ma dziesiątki świeczek, lubi ten klimat jak świecą podczas nocy, oraz ogólnie ogień, a i jeszcze składanie ofiar w kościele, ale tylko tym dość wychudzonym duchownym, lubi wiedzieć że pomógł dobrej duszy, no i zabijanie ciapatych też jest spoko.

{Notka:} Klejnot ma umiejscowiony na granicy mostka i szyi

Klejnot będący inkwizytorem zatwierdzonym przez Papieża, jest to dość pojebane, co prawda ci współcześni, nawet nie wierzą w jego istnienie, ale nadal jest o nim parę zapisek w Watykanie.

Wygląd

[Woj20000]

[Imię i nazwisko:] Larimar Faseta 88-NR Ściana 25-BW, z pseudonimem operacyjnym Zero
[Wiek:] 5750 lat
[Płeć:] Jest Klejnotem, ale przez millenia spędzone na przybieraniu form kobiecych sprawiło, że Larimar zaczęła w pełni identyfikować się jako kobieta.

[Orientacja seksualna:] W związku ze swoimi obowiązkami stała się biseksualna, pomimo faktu, że zbliżenia płciowe jako takie ją obrzydzają.
[Gatunek:] Klejnot
[Motyw piosenki:] Brak

{Stan psychologiczny:}

[Osobowość:] Na pierwszy, drugi, trzeci i czwarty rzut oka Larimar jest tą, za którą chce być posądzana. W jednej chwili może być dystyngowaną arystokratką, w drugiej niewinną młódką, a w kolejnej wyuzdaną kurtyzaną. Jednakże nawet tak perfekcyjnie opanowana zdolność udawania tego, kim nie jest, nie jest w pełni doskonała, i nawet przez najbardziej misternie przyrządzone alter-ego dla wprawnego oka przebijają się cechy jej pierwotnej, prawdziwej osobowości. Osobowości bezwzględnej, bezdusznej, zabójczo skutecznej i zimnej niczym kontrolowany przez nią lód szpieg, potrafiącej wypełniać polecenia bez szemrania, a cele, jakimi najczęściej są obdarzane przez nią szczerym, acz skrywanym, obrzydzeniem istoty organiczne, z sadystyczną wręcz przyjemnością uwodzić, a potem likwidować bez cienia litości i empatii. Z tym wszystkim jednak kontrastuje jej nadzwyczaj specyficzna cecha - wręcz zabójczo niewinny optymizm, stanowiący nie tylko jej niemal nieskończone zagłębie pewności siebie, ale też możliwość radzenia z życiem, który ona sama wiedzie i będzie wieść.
[Nawyki:] Do szeroko pojętych likwidacji stara się, w ramach oszczędności i praktycznych przyczyn, korzystać z kontrolowanego i wytwarzanego przez jej klejnot lodu, zaś po jakimkolwiek kontakcie fizycznym z istotami organicznymi, zwłaszcza związanym ze współżyciem, stara się jak najszybciej i za wszelką cenę zdezynfekować. Przy okazji robiąc z istoty, z którą była zmuszona współżyć, blok zamrożonego do zera absolutnego, okazjonalnie roztrzaskanego na drobne kawałki, lodu. Czasem też zdarza jej się bawić wytwarzanymi przez nią samą soplami, tworząc w ten sposób małe figurki, jakby w przebłysku tego, do czego dawniej została stworzona.
[Słabości:] -psychologicznie wryte w umysł obrzydzenie do istot organicznych, jakkolwiek dobrze maskowanie przez umiejętności szpiegowskie, przy dłuższych bądź intensywniejszych interakcjach może najzwyczajniej w świecie się objawić. W najlepszym razie przez obraźliwy komentarz, w najgorszym - ucieczkę do przemocy, czy to w formie subtelnego skrytobójstwa, czy masakry dokonanej poprzez lód.
-W ramach wręcz obsesyjnego nawyku po prostu musi zamrozić tę istotę organiczną, z którą musiała odbywać czynności powszechnie przez nie uważane za przejaw “miłości” czy “współżycia”
-Podobnie po większości kontaktów fizycznych z organiczymi musi się zdezynfekować, czy to poprzez kąpiel w wodzie, czy spryskanie środkiem czyszczącym. Bez zrobienia tego może po prostu wpaść w wściekłość
-Jej miejscami bezgranicznie szeroki, wręcz infantylny optymizm, połączeniu z związanymi z nim pokładami pewności siebie, może czasem doprowadzić ją do podejmowania nadzwyczaj nierozważnych decyzji
-Im dłużej przebywa w swojej charakterystycznej, “lodowej” formie, tym bardziej jest wrażliwa na obrażenia
-Kiedy jest w “lodowej” formie przy pęknięciu części ciała nie straci formy fizycznej tak długo, jak jest w formie lodu, ale obrażenia mogą się przenieść na Klejnot, uszkadzając go permanentnie
-Forma “lodowa” pozwala na jej roztopienie, a wtedy bez powrotu do swojej oryginalnej, humanoidalnej postaci lub dostępu do zimna/lodu nie zregeneruje się
-Jej “klejnot” w wyniku eksperymentów Homeworld został skupiskiem kryształów na całej szerokości jej dekoltu, pleców i barków, czyniąc go o wiele łatwiejszym celem do uszkodzenia.
[Silne strony:] -Jej “lodowa” forma w bardzo krótkich odstępach czasu od jej przywołania lub w relatywnie chłodnym środowisku wykazuje niezwykłą twardość, którą największą teoretycznie osiąga w pierwszych kilku sekundach przebywania w warunkach próżni kosmicznej, czyli zera absolutnego. Nie zostało stwierdzone, co byłaby zdolna wytrzymać, ale w pierwszych kilkunastu sekundach od przemiany na lodowych światach o średniej temperaturze -40 C była w stanie przetrwać bezpośredni strzał z pistoletu laserowego w klejnot.
-Wyszkolenie w arkanach szpiegostwa, wywiadu, kamuflażu i walki pozwala jej nie tylko z relatywną, choć nadzwyczaj niechętną, łatwością wtopić się w organiczne społeczeństwa, ale także prowadzić w ich misje pokroju kradzieży danych, infiltracji, zabójstw czy pozyskiwania informacji.
-Jej zdolności dają jej praktycznie nieskończone wytwarzanie lodu, mogącego być manipulowanym niczym woda przez doświadczone Lapis Lazuli Pierwszej Ery
[Zdolności:] -Kriokineza opanowana na poziomie hydrokinezy Lapis Lazuli Pierwszej Ery
-Niemal wszystkie zdolności Klejnotów Pierwszej Ery, poza wytwarzaniem broni, którą jest jest wiecznie krystalizowany lód, oraz zmiennokształtnością, która w jej wypadku ogranicza się do przemian między formą “lodową” a humanoidalną, a także podstawowymi modyfikacjami formy humanoidalnej, jak kolor i długość włosów, ubiór czy kolor skóry.
-Obsługa szerzej znanych w kosmosie broni, urządzeń elektronicznych i pojazdów
-Umiejętności społeczne i sztuka uwodzenia, pozwalającego prędzej czy później skusić nawet najbardziej pobożnych Oskarżycieli Kree

{Dla dociekliwych:}
Życie tajnego agenta i wszechstronnego szpiega jak nic potrafi nauczyć, że nadzwyczaj często życiem istot decyduje nic innego, jak przypadek. Podobnie było z jedną z wielu małych, pociesznych Larimarów wyprodukowanych w największych ziemskich Przedszkoli 5750 lat temu. W każdym innym wypadku najpewniej spełniłaby wszystkie standardy dane jej rodzajowi - bycie malutką, uroczą rzeźbiarką lodowych dzieł dla rozpuszczonych arystokratek po kres Homeworld.
Jednakże przypadek sprawił, że urodziła dokładnie w tym samym momencie, kiedy Rose Kwarc i jej Perła zaatakowała Palankin Niebieskiej Diament w trakcie jej wizyty na kolonii. Akt ten, uznany powszechnie za casus belli, zmusił lojalistyczną generalicję do podjęcia mobilizacji, a także nieśmiałych prób tworzenia superbroni na specjalne okazje. Jedną z nich miał być superszpieg potrafiący się wtopić w organiczną ludność planety i prowadzić pozbawioną dowodów dywersję.
Tak się jednak złożyło, że z niewiadomych powodów do tego przedsięwzięcia została wyznaczona dopiero co wyinkubowana Larimar. Nie minęło wiele czasu, a ledwo stworzony Klejnot był już znacząco modyfikowany, wręcz tworzony na nowo, w tajnym kompleksie badawczym, z uroczej rzeźbiarki stając się nadzwyczaj humanoidalnie organiczną tajną agentką o znacznie wzmocnionych mocach kriokinezy. To, w połączeniu z intensywnym szkoleniem i przeprogramowaniem pozbawiły ją resztek dawnego, kształtującego się charakteru, pozostawiając tylko resztki nienaturalnie naiwnego optymizmu w tej bezdusznej, zimnej niczym własny lód zabójczyni.
Stety, albo niestety, koniec jej pełnego szkolenia zbiegł się z kresem wojny, ewakuacją lojalistów z kolonii i apokaliptyczną odpowiedzią Diamentów w postaci wyniszczającego skażenia. Larimar była jedną z tych, którą, jako zbyt wartościowy projekt do zmarnowania, ewakuowano w porę, po czym znaleziono dla niej nowe, tożsame z oryginalnym zadaniem.
Działalność wywiadowcza pośród istot organicznych, w tym wypadku w Imperium Kree i Imperium Nova, pozostających w stanie zimnej wojny z Homeworld.
I tak Larimar, operacyjny pseudonim Zero (od rzekomej temperatury lodu, który potrafiła wytworzyć), spędziła kolejne ponad 5700 lat na tym, do czego została ostatecznie stworzona. Infilitrowała, prowadziła dywersję, likwidowała, podburzała, wyciszała międzynarodowe incydenty, a także uwodziła i likwidowała te cele, które nakazało jej szefostwo. W tym ostatnim, przypadku zaczęła czerpać z tego swoistą, sadystyczną przyjemność, zamieniając niedoszłych kochanków w bloki lodu, kiedy było już po wszystkim. I to tak niezależnie od tego, czy ten ktoś był jej celem, czy tylko środkiem do spełnienia innego, niezwiązanego z zabójstwem zadania.
Stan ten trwał do ostatniej dekady, kiedy to została złapana na świecie Xandar przez korpus Nova i osadzona w więzieniu Kyln, przy okazji będąc pozbawiona jakiegokolwiek wsparcia przez swych dawnych dowódców, którzy wyparli jej się jako rzekomo defektywnego Klejnotu-fanatyka.
Pobyt w Kyln był dla Larimar… specyficznym doświadczeniem, podobnie jak dla zarządców placówki, nie wiedząc, jak poradzić sobie z osadzonym na dożywocie więźniem, który jako tak umrzeć nie może, nawet z wycieńczenia przy robotach przymusowych. Osadzenie upływało jej na unikaniu współwięźniów, chorobliwym chomikowaniu środków dezynfekujących w celu odkażenia od kontaktów z istotami organicznymi, oraz rozmyślaniu o własnym życiu. Wtedy to też przypomniała sobie zatarte między dawnymi misjami wspomnienia o Ziemi i jej krótkim życiu jako “prawdziwa” Larimar. Ni stąd, ni z owąd zamarzyła o powrocie do swego, bądź co bądź, domu, chcąc zobaczyć, jak on teraz się prezentuje, a także przy okazji zrehabilitować się przed Homeworld, upewniając się, czy jednak jakieś Rebeliantki nie przetrwały.
Okazja nadarzyła się w trakcie ucieczki Petera Quilla/Starlorda i jego czeredy dziwadeł oraz krótko następującym po tym Ronanie Oskarżycielu i jego rozkazie “wyczyszczenia” zakładu karnego z ocalałych z buntu.
Lamirar była jedyną, której Oskarżyciel nie “wyczyścił”. Miast tego uciekła jego ludziom, ukradła jeden z mniejszych statków Kree i udała się na dawną kolonię Homeworld, chcąc spełnić własne postanowienie.
Tak się jednak stało, że przy lądowaniu rozbiła się w Arktyce i na podobieństwo nieznanego jej ziemskiego herosa z tarczą, została w wyniku wypadku skuta w lodzie jako niezdolny do przybrania humanoidalnej postaci Klejnot.
Od tej pory tkwi tam w lodzie, czekając, aż jacyś niewystarczająco ogarnięci, organiczni badacze ją odkują jako jakiś zabytek czy inny artefakt godny zbadania. Jeśli tak się stanie, to Larimar nie tylko ich porządnie sama “wybada”, ale też dogłębnie pozna Ziemię, na której ostatnio przebywała 5750 lat temu…

[Stabilność psychiczna:] Średnia, połączona z nadmiernym optymizmem, niechęcią do istot organicznych i kontaktów z nimi, a także specjalnym brakiem empatii.
[Ulubione rzeczy:] Spokój, cisza, chłód, rzeźby i rzeźbiarstwo, brak istot organicznych w promieniu najbliższych dziesięciu metrów
[Wygląd]
Forma “humanoidalna”, w której najczęściej, z niewielkimi zmianami i poprawkami, egzystuje:

Forma “lodowa”:

[Andreas D.]

@Maks9o Koncept ogółem mówiąc dobry… Tylko to z papieżem
No
Byłoby git, jakbyś dał jakąś historie postaci, w której uzasadnisz, co ten urwipołeć robi w Watykanie
@Woj20000 Super git majonez jak zwykle. Stworzyć temat stacji badawczej na Arktyce i zacząć?

[Woj20000]

@Andreas-Duduś Poprosiłbym o rozpoczęcie

[Dawny użytkownik]

Jest teraz w Południowej części Hiszpanii, a to z Papieżem to z czasów Inkwizycji, przedstawili go jako anioła co spadł na ziemię, a że wieki były ciemne, to Papież wielu pytań nie zadawał, i kazał go przypisać do inkwizycji pod swoją osobistą jurysdykcją, a potem zaginął w odmentach historii, jako swoisty mit

[Typownicki]

@Andreas-Duduś Już mnie zaczyna to trochę irytować, ale pewnie to ty masz rację.

[Dawny użytkownik]

@Typownicki ?

[Dawny użytkownik]

Ten post został usunięty!

[Radiotelegrafista]

Zdrowia i szczęścia użytkownikom tego PBFa w te święta! Dobrze spędzonych dni, motywacji i wielu pomysłów życzy Radio!

[Spooky Spooker]

[Imię:] Klejnot Australium, ale też używa imienia i nazwiska po byłym dyrektorze Mann Co. - Saxton Hale
[Wiek:] Chronologicznie 53
[Płeć:] Mimo że jest Klejnotem co oznacza że nie ma płci, uważa się za chłopa z krwi i kości (których nie ma)
[Orientacja seksualna:] Hetero, a nie jakiś hipisowski pedał!
[Gatunek:] Klejnot
[Motyw piosenki:]
https://youtu.be/PDM2qukzKwg
{Stan psychologiczny:}
[Osobowość:]
Można to wszystko podpiąć pod “typowego macho”, na co się składa bycie odważnym, porywczość, skorość do bójek i dżentelmeńskie maniery wobiec przedstawicielek płci pięknej.
[Nawyki:]
Zawsze przed bójką “strzela” palcami
[Słabości:]
Sądzi, że przemocą da się wszystko załatwić
Kodeks moralny, w którym za nic nie uderzy dziecka lub kobiety - chyba że te dziecko zostało nieodwracalnie mutantem bez świadomości…bądź po prostu zombie. Albo kobieta go sprowokuje do tego stopnia, że uzna to za obrazę jego nieskazitelnej męskości
Wiedza o technologii ograniczona do czasów wczesnych lat 70. XX wieku
Sceptycyzm do nowych rzeczy, na początku uważając je za “wytwór lalusiowatych hipisów” co poskutkuje najpewniej starciem ich na proch gołą pięścią, chyba że mu się poda niepodważalne argumenty o ich przydatności dla Klejnotu Australium
NIENAWIŚĆ do hipisów i wszystkiego co uzna za “hipisowskie”. Po prostu pokaż mu hipisa a z chęcią skręci mu kark.
Wbijanie po cichu? Naaah!
[Silne strony:]
Wytrzymałość na obrażenia
Prędki dziad
Gargantuiczna siła - ten typ rozerwie ci czołg. Gołymi rękoma. Jak papier.
Znajomość dżentelmeństwa wobec kobiet
Szybko się uczy nowych rzeczy
Zwinność
[Zdolności:]
Podstawowe umiejętności, które posiadają Klejnoty 1 Ery…mimo że takim Klejnotem nie jest.
Przyzywanie rękawic bokserskich jako broń, które podwyższają siłę i przy kontakcie fizycznym mogą obszarowo dany obiekt zamienić w Australium…co zależy od woli Klejnotu Australium
{Dla dociekliwych:}
Lata 60. XX wieku.
Okres, kiedy jeszcze na świecie trwała Zimna Wojna.
Dwa mocarstwa ścigały się ze sobą o wpływy i potęgę.
I…właściwie, to nie tylko mocarstwa, ale i firmy.
Za taki przykład można dać dwie firmy: Mann Co. i Stark Industries, obydwie znajdujące się w United States of America. Szły z sobą łeb w łeb, ścigając się o nowe patenty które by przyciągnęły więcej klientów. Przez długi czas szli…dosyć w równym tempie, gdzie to jedna firma prowadziła by zaraz zostać prześcignięta przez drugą. Aż dyrektor Mann Co., Saxton Hale, miał już tego serdecznie dość i zarządził ściśle tajną operację pod kryptonimem Kangur. Na czym ona polegała? Na stworzeniu nowej formy życia, w oparciach na odkryciach archeologicznych w Pierwszym Przedszkolu (Inklejnotory itd.) z wykorzystaniem Australium - odmiany złota o niezwykłych właściwościach, pozwalająca na technologiczne prześcignięcie reszty świata o kilkadziesiąt lat do przodu (teleporty, zegarki niewidzialności) i zachowanie biologicznej nieśmiertelności. Skąd Mann Co. wiedziało o Pierwszym Przedszkolu? Powiedzmy, że Saxton zdołał odkupić wiarygodną kopię zapisków Buddy’ego Budwicka zawierającą zapiski o domniemanym Przedszkolu - ba, nawet niektóre z rzekomo nic nie wartych żwirowni o które tłukli się bracia Redmond i Blutarch Mann okazały się ruinami innych Przedszkoli Klejnotów! A z tego wszystkiego powstał Klejnot Australium, czyli byt będący ucieleśnieniem dumy Australijczyków i osobowości Saxton’a Hale’a w jednym. Już miał zostać ujawniony na światło dzienne, ale…tu zaczęły się schody. Czemu? Ino temu, że wyszło na jaw jedno - Mann Co. zbroiło dwie nielegalne organizacje, które z sobą walczyły - Reliable Excavation (and) Demolition, znane w skrócie jako RED, założone przez Redmonda Mann’a i Builders Leauge United, założone przez Blutarcha Mann’a. Te organizacje też upadły, a ich założyciele zostali skazani na śmierć. Kostucha chciała jednak ich szybciej, co zaskutkowało ich śmiercią w więzieniu.
Skutek?
Mann Co. zbankrutowało, wszystkie akta zostały zniszczone a Klejnot Australium miał zostać zabity…co się nie udało. Był po prostu za wytrzymały na zniszczenie znanymi wtedy metodami, więc został wrzucony w głąb Rowu Mariańskiego by został tajemnicą…i przez te lata do dzisiaj tam leży, zatrzaśnięty w dużym pudle pokrytym powłoką Australium co miało pozbawić go możliwości ucieczki (a powłoka Australium miała uchronić pudło przed destrukcją).
[Stabilność psychiczna:]
Wręcz idealnie dobra
[Ulubione rzeczy:]
Tłuczenie się z zagrożonymi wyginięciem zwierzętami
Ogólne bicie się
Skręcanie karków hipisów
[Wygląd:]

(Tylko…no, pozłoć ten wygląd)

[GrandAutismo]

[Imię i nazwisko:] - Rohan von Lyons/Xezus
[Wiek:] - 25 lat
[Płeć:] - Mężczyzna
[Orientacja seksualna:] - Rohaniczna strona osobistości jest heteroseksualna natomiast Xezus nie przejawia tego, że ktoś go nie podnieca, więc najprawdopodobniej jest bisksualny.
[Gatunek:] - Człowiek-Cyborg
[Motyw piosenki:] -
https://youtu.be/oECK1dNbuho

[Osobowość:] - Przed rozpoczęciem całej osobowości oraz wypisaniem i negatywnych i pozytywnych cech warto wspomnieć o tym, że obie strony jego osobowości uwielbiają pewien specyfik chociaż powinienem nazwać to wprost narkotyk, który pozwala jednej stronie przejąć władzę nad ciałem do czasu gdy znów nie zażyje tej substancji. Nasz bądź nasi bohaterowie uzależnili się od tego proszku, ale wracajmy do głównego tematu… Rohan jest uprzejmym człowiekiem znający savoir vivre na pamięc i jest w sile wieku ubiera się dandystycznie i lubuje się rozrywkach wyższych sfer, mimo snobistycznego stylu życia (i dosyć dużym dorobku zarobionym na pracy naukowej oraz kryminałach swojego autorstwa) stara się żyć skromnie pomagając w najbliższym otoczeniu tyle ile potrafi. Jego książki zyskują dosyć dużą popularność jakoby autor sam był mordercą… To można wyjaśnić przez drugą stronę jego osobistości. “Xezus” jak jego alterego siebie nazywa wyraża dużą dozę cech, które społecznie są nie akceptowalne. Jak jego pierwsza strona lubi oglądać wyścigi koni to on preferuje albo uczestniczyć w samym środku tego widowiska lub wypuścić konie na wolność by wywołały mały chaos na mieście. Oprócz niewinnych psot, Xezus często posuwa się do o wiele ostrzejszych i o wiele brutalniejszych zagrywek, których raczej nie można tutaj opisać ze względu na zwykłą etykę. Złoczyńca w ciele Rohana mimo, że nie dogaduje się w kwestiach moralnych i rozrywkowych to oboje mają podobny gust w ubiorze. Podobny gdyż jak skromny naukowiec woli ubierać się w cieplejsze i cięższe łachmany typu garniutra i staroświeckiego kapelusza to morderca preferuje nosić lekkie koszule i spodnie dżinsowe. Mimo pozornej uprzejmości antagonista tej powieści jest dosyć złośliwy i okrutny w swoim zachowaniu oraz chamski w wypowiedziach co pokazuje na każdym kroku udając nadmierny optymizm a równocześnie będąc do bólu sarkastyczny w stronę rozmówcy kiedy to Rohan jest trochę nieśmiały w rozmowach i czasem bywa (po długim zmęczeniu) dosyć mechaniczny i spazmatyczny jednakowoż zawsze stara się nie urazić rozmówcy.
[Nawyki:] - Nawykiem u Rohana jest pisanie powieści i opowiadań przeplatane z lekkim wręcz pracoholizmem związanym z zawodem chemika. Często zarywa noce by dokończyć jakiś projekt bądź spróbować zanalizować jakąś nową substancję, która się pojawiła. Xezus kiedy nie jest na krwiożerczym szale zazwyczaj zadowala się zwykłymi niewinnymi psikusami bądź także byciem złośliwym dla swojego nosiciela. Oboje starają się wytępić nałóg na narkotyk i ścigają się by znaleźć odpowiedni zamiennik, który pozwoli im odłożyć substancję i wyeliminować drugą połówkę z gry. Kofeina, tytoń, czekolada, alkohol… Xezus sięga także po ostrzejsze używki i nieczyste zagrania w tym nierównym wyścigu.
[Słabości:] -
-Najważniejszą i najdotkliwszą wadą jest to, że jest uzależniony od narkotyku, który sam wymyślił. Ma przy sobie kilka fiolek tego proszku, który miesza się z wodą i taki eliksir wypija. Taka chęć wypicia napoju przychodzi często w najmniej upragnionym dla obecnego nosiciela momencie.
-Podczas przemiany czasem druga strona jest nieświadoma co robi pierwsza i vice versa, więc Rohan może się obudzić równie dobrze w swoim łóżku jak i w miejscu zbrodni obtoczony białymi konturami
-Rohan uważa się za 100% pacyfistę, więc niemożny jest do zaatakowania bądź nawet samoobrony. Zazwyczaj nie staje w takich sytuacjach, które wymagałyby użycia przemocy, więc po prostu jest zazwyczaj spokojny i ma uśpioną czujność skupiając się głównie na Xezusie by ten niczego nie zmajstrował dlatego też jest dosyć podatny na ataki.
-Xezus natomiast jest z zamiłowania Jingoistą i zagorzałym militarystą. Agresywny i brutalny w swoich poczynaniach nie zostawia ze swoich wrogów ani trochę okrucha życia. Lubuje się w korzystaniu z przeróżnych broni. Białej, palnej… W dużej różnicy to nie ma dla niego znaczenia. Byle zabiło.
-Xezus. Po prostu. Chęć zabijania i morderstw oraz innych czynów złych może się kiedyś wydać a wtedy zapewne będzie to dosyć negatywne w skutkach.
-Oprócz takich filozoficznych i wielce wyniosłych rzeczy warto wspomnieć o zwykłej przyziemnej sprawie… Waga oraz metaliczne ciało Rohana i Xezusa. Problem z wykrywaczem metalu czy także jazdą pojazdami przez jego dużą wagę często musiał być wypraszany z komunikacji miejskiej w pierwszych miesiącach po pozyskania nowego ciała. Większość czasu musi chodzić z przysłowiowego buta.
[Silne strony:] -
-Mechaniczne ciało, które na pewno jest wytrzymalsze, sprawniejsze oraz o większej sile niżli zwykłe mięso. Zwykły płomień czy chłód także go nie zmrozi/przypali tak łatwo. Pozwala także zamontować Rohanowi bądź Xezusowi dodatki do swojego ciała. Latarkę? Proszę bardzo! Mały komputer, który pozwala mu pracować wszędzie? Jasne, czemu nie? Zestaw noży i wmontowane strzelby? Taaak
-Dosyć łatwo mu się uczyć czegokolwiek i szybko się adaptuje do obecnego środowiska. Jest to spowodowane zapewne mechanicznym ciałem oraz umysłem Rohana. Jego głowa to istny komputer, który szybko i sprawnie wykonuje rozmaite obliczenia
-Rozległa wiedza na wszelakie tematy filozoficzne, psychologiczne, polityczne, naukowe, kulturowe i artystyczne. Dzięki tej wiedzy pisze dobrej jakości książki i badania, które przynoszą mu kapitał
-Dobra opinia wśród społeczeństwa ze względu na bycie miłym sąsiadem, dobroczyńcom oraz działaczem społecznym.
-Dosyć duże zaplecze finansowe oraz duża sława w sferze naukowej. Potencjalny laureat nobla za swoje działania na rzecz chemii i literatury.
[Zdolności:] -
-Obsługa broni palnej i białej. Umiejętność jednak zarezerwowana tylko dla Xezusa.
-Duża znajomość chemii oraz biologii. Przynajmniej w wypadku Rohana.
-Tak po za nauką Rohan zajmuje się malarstwem, pisaniem prozy i komponowaniem oraz graniem muzyki na instrumentach klawiszowych, smyczkowych oraz wszelkiej maści gitarach. Nie zapominajmy o starym poczciwym akordeonie
-Posługuje się łaciną, językiem Jidisz, Angielskim, Rosyjskim, Gruzińskim, Staro Greckim, Niemieckim, Arabskim oraz Japońskim i trochę beknie z Chińskiego
[Stabilność psychiczna:] - Dosyć słaba. Ciągłe przebywanie z osobą, która jest tobą a zarazem jej nienawidzisz jest okropne. Teraz tylko obie cechy tych postaci się coraz bardziej eksponują i jedna jest do zdolna zdominowania drugiej. Tylko teraz pytanie która koniec końców odniesie zwycięstwo?
[Ulubione rzeczy:] - Rohan ubóstwia dobrą intelektualną rozrywkę w gronie zaufanych przyjaciół, lubi wszelakie style artystyczne a przede wszystkim futuryzm i kubizm, w muzyce lubuje się muzyką klasyczną i rockową. Stary pop także nie jest mu nie w smak. Interesuje się także nowinkami technologicznymi. Xezus to przeciwieństwo. Sprawia mu przyjemność dreszcz adrenaliny i najzwyklejsze łamanie prawa oraz zwykłe złośliwostki, Lubi być sam na sam ze swoimi myślami jednakże nie przeznacza ich na dywagacje filozoficzne tak jak Rohan a raczej myśli co zjeść i co zrobić teraz by napsuć krwi innym.
[Historia] - Urodzony jako potomek starej arystokratycznej Poludniowo-Niemieckiej rodziny, która wyjechała do Ameryki w XVII wieku po narodzinach Chrystusa. Ród dawno się wyzbył fortuny i żył normalnym średniozamożnym życiem jak normalna rodzina niewyróżniająca się niczym. Ojciec Rohana pracował jako Chemik a matka była popularną pisarką. Oboje zarazili swojego syna pasją do tych dwóch rzeczy. Kultury i nauki. Rohan w szybkim tempie ukończył szkołę podstawową i średnią ze względu na to, że przykładał dużą wagę do wykształcenia i był mocno wytrwały w swoich postanowieniach. Nauczyciele mieli dobrą opinię o nim prócz kilku incydentów gdy odwdzięczył się szkolnym chuliganom po stokroć w sposób lekko niepokojący. Sielanka trwała w najlepsze. Dostał się na uniwersytet Harvard gdzie studiował Chemię. Jako swoją pracę doktorancką wybrał temat wytworzenia nowego specyfiku, który wymyślił. Substancja ta miała pozwolić na lepszą kontrolę swojego ciała i rozwinięcie możliwości mózgu by móc wykorzystać 100% jego potencjału. Wykonanie specyfiku powiodło się. Zostało tylko znalezienie królika doświadczalnego. Jako, że nie chciał nikomu sprawiać niebezpieczeństwa postanowił, że przetestuje go na sobie. Wsypał proszek do wody, wymieszał go i wypił. Piekielnie go bolała ta przemiana w Xezusa czyli jego uśpioną brutalniejszą stronę. Rohan był oszołomiony tym co się stało i był ledwo obecny. Widział ruchy swego alterego jakoby przez mgłę. Nie wiedział ile czasu minęło. Minuty? Godziny? Dni? A może miesiące? Jednakże w pewnym momencie Xezus postanowił się ponownie zmienić w Rohana. Zwierzęcy i prymitywny instynkt nie był obeznany z nawet elementarną wiedzą chemiczną przez co udało mu się odtworzyć recepturę aczkolwiek wywołał także eksplozję i pożar. Przemienił się z powrotem w swoją podstawową wersję, lecz ciało było w złym stanie. Jedyną możliwością było zamienienie zniszczonych części ciała mechanicznymi. Kruczoczarne włosy Rohana stały się białe jak papier a on obudził się jeszcze raz tylko, że z metalowymi dłońmi i mechanicznymi nogami. Wiedząc, że nie może pozwolić by narkotyk się rozprzestrzenił napisał pracę doktorancką na inny temat a recepturę zachował tylko dla siebie. Jednak dla niego było za późno. Uzależnił się i wypijał mieszaninę, którą pieszczotliwie nazywał “kleikiem”. Na początku trudno było mu kontrolować Xezusa jednak stara się opanować go co skutkuje większą świadomością podczas tego co czyni jego zła strona. Czy jednakże to plus, że jest świadomy tego co robi kiedy jest nieobecny w swoim ciele i jakich zbrodni dokonuje? Nie wiem. Historia nadal się toczy a Rohan po ukończeniu studiów zaczął pracować na kontrakty u wielu spółek. Napisał kilkadziesiąt dobrych kryminałów oraz innych książek o różnej treści. Aktualnie Mieszka na odludziu w Stanie Nowy Meksyk. Praktykuje do pobliskiego Katolickiego Kościoła i prowadzi dziwaczne acz w miarę szczęśliwe życie przeplatane wieściami o brutalnych czynach i tajemniczych porwaniach, które jeżą mu włos na karku…
[Wygląd] -
Wygląd Rohana podczas bycia normalnym

Wygląd Rohana po przemianie w Xezusa

[Dawny użytkownik]

[Imię i nazwisko:] - Kretes. Komandor Kretes.
[Wiek:] -

Spoiler

Biorąc pod uwagę rok Kretoński, 567893478236 lat. W latach ziemskich, nie licząc momentow kiedy akurat był w innym wymiarze, nie poruszał się z prędkością większą niż światło i nie przebywał w czasie przed swoimi narodzinami

około 30 lat krecich.
[Płeć:] - Mężczyzna

Spoiler

, jak jego matek i jego babć przed nim.

[Orientacja seksualna:] - Heteroseksualny

Spoiler

, szczęśliwie żonaty z Kretonką Molly.

[Gatunek:] - Kret

Spoiler

karaibski, w którego żyłach płynie krew faraonów i starożytnych Kretonów.

[Motyw piosenki:] - Ta piosenka lub w sytuacjach szczególnych ta

[Osobowość:] -

Spoiler

Kretes nie jest szczególnie duszą towarzyską. Mimo wrażliwości i empatii lata doświadczeń, którymi mało który śmiertelnik może się pochwalić uczyniły go dość cynicznym, co w połączeniu z jego wrodzonym zamknięciem w sobie, zrzędliwością i skrytością może sprawiać wrażenie osoby nieczułej i gburowatej. Przyjaciele i bliscy są dla niego warci podjęcia każdego ryzyka i poświęcenia, będzie się też starał za wszelką cenę bronić słabszych i niewinnych. Ma duże problemy ze strachem i stresem, czasem są one w stanie kompletnie go sparaliżować, jednak wraz z doświadczeniem uczy się sobie z tym radzić. Nie lubi blasku reflektorów, woli pozycję osoby wspomgającej, uwaga innych i sława krępują go. Od kiedy widział swoją przyszłość jako starego stetryczałego babcia który stracił wszystko, łącznie z Molly, robi wszystko by opanować swoją zrzędliwość i mrukliwość - na razie bez skutku.

[Nawyki:]
Pam-para-pam -

Spoiler

Kretes uwielbia podśpiewywać i nucić pod nosem, mimo że nie posiada szczególnych zdolności wokalnych. Kiedy pracuje praktycznie nie zauważa że to robi, co bywa niezwykle uciążliwe.

Na kopiec kreta i Kilimandżaro -

Spoiler

w wypadku zdenerwowania lub zaskoczenia Kretes korzysta z całej gamy oryginalnych i zazwyczaj dość dziwacznych powiedzonek, często też wzywa swojego matka, mimo że nigdy go nie poznał.

Zgadzam się z tobą, Reksiu -

Spoiler

po latach spędzonych ze swoim najlepszym przyjacielem, posługującym się zazwyczaj językiem, który nie wszyscy rozumieją, Kretes ma nawyk powtarzania zdań swojego rozmówcy lub tłumaczenia ich wszystkim dookoła

Kret Kretes, bardzo mi przykro -

Spoiler

mimo prób opanowania tego, komandor Kretes ma przykry nawyk zgryźliwego komentowania i narzekania na właściwie wszystko dookoła.

[Słabości:]
Aaaa! -

Spoiler

Kretes mimo lat doświadczenia i wielu przygód na swoim koncie dalej pozostaje osobą dosyć tchórzliwą i łatwo jest go wystraszyć i zestresować. Kiedy jest w takim stanie trudno jest mu się skoncentrować a jego pamięć krótkotrwała szwankuje.

JESTEM PANEM OGNIA… wcale nie!-

Spoiler

Mimo swojego lękliwego usposobienia Kretes potrafi zbyt mocno zapędzić się z wiarą we własne możliwości, co często jest fatalne w skutkach.

Bardzo niedobre dialogi są… Zupełny brak akcji jest-

Spoiler

Kretes nigdy nie był mistrzem kontaktów społecznych i ciężko przychodzi mu jakakolwiek rozmowa, zwłaszcza z osobami obcymi. Często zraża do siebie nowo poznanych ludzi brakiem zdolności konwersacyjnych i społecznych.

Ślepy jak kret-

Spoiler

Bez swoich okularów Kretes nie jest w stanie praktycznie w ogóle funkcjonować, jego wada wzroku jest niezwykle silna i skomplikowana, jedynym sposobem na możliwość widzenia czegokolwiek jest używanie specjalnych gogli

Krok za tobą, Reksiu-

Spoiler

Kretes jest przyzwyczajony do bycia pomocą Reksia i przeżywania wszelkich przygód u jego boku, jako jego pomoc. Bez psiego przyjaciela kret będzie miał więc spore trudności z przestawieniem się na taki tryb i może radzić sobie z każdym zadaniem znacznie gorzej

[Silne strony:]
Weter…spokojnie Reksiu, nie idziemy wcale w TO miejsce, chciałem powiedzieć…an-

Spoiler

Kretes widział w życiu naprawdę wiele, mało co jest w stanie go zaskoczyć, umie pracować w ciężkich sytuacjach

Honorowy tytuł ambasadora Archipelagu Wysp Majonezyjskich-

Spoiler

Kretes jest, mimo swoich problemów z kontaktami z ludźmi, prawdziwą dumą swojej wioski, a osoby które słyszały o jego przygodach mają go za bohatera

Krecia robota-

Spoiler

Kretes jest świetny w kopaniu. Nie brzmi to jak coś wyjątkowo niezwykłego, jednak ta zdolność już wielokrotnie okazała się niezwykle istotna, między innymi podczas wielkiego polowania na mumie, lub kiedy przekopał się pod całym oceanem, by znaleźć pomoc dla swojego uprowadzonego plemienia

Kalibracja kreta-

Spoiler

Po odpowiednim przygotowaniu Kretes potrafi dostosować się właściwie do każdej sytuacji, od przenoszenia się do krainy magii po walkę z gwiezdnymi kowbojami

Szczotka i szufelka-

Spoiler

Reksio i Kretes są duetem tak zgranym, że potrafią współpracować ze sobą bez słów, wspierać swoje wzajemne braki i wzmacniać umiejętności, razem są właściwie niepokonani

[Zdolności:]
Ogniu krocz za mną-

Spoiler

Kretes jest niezwykle uzdolnionym pirotechnikiem i z odpowiednimi materiałami potrafi zrobić naprawdę ogniste cuda, bardzo precyzyjnie wykorzystując dynamit i podobne substancje

Licencję pilota wszelkiego typu pojazdów kosmicznych-

Spoiler

Kretes potrafi pilotować właściwie każdą maszynę, od tak prowizorycznych jak te zrobione z chomika i pralki po te najbardziej zaawansowane, oczywiście wcześniej potrzebuje się do nich przyzwyczaić i dokalibrowć

Skromny krecik-

Spoiler

Kretes ma niezwykły wachlarz umiejętności i doświadczeń zebranych podczas rozmaitych przygód. Zwiedził cały świat i więcej, brał udział w nauce magii, pilotażu statku podwodnego i budowie torów kolejowych pod jadącym pociągiem. Mimo braku szczególnych zdolności bojowych potrafi o siebie zadbać i obronić się przed intruzami.

[Stabilność psychiczna:] - Kretes jest stabilny psychicznie i trudny do złamania, mimo że zdarza mu się bać lub narzekać. Jak na bohatera przejawia wręcz podejrzane zdrowie psychiczne
**[Ulubione rzeczy:]
-Makaron, najlepsze możliwe jedzenie i broń
-Kretonka Molly (a spróbowałby nie)
-Reksio (mimo że ich znajomość rozpoczęła się średnio przyjemnie)
-Jego kuchenka czteropalnikowa, biała z elektrycznym piekarnikiem, ale za to zepsutym
-Brak konieczności latania na szufelce, teleportkowania, bycia zjadanym, gonionym przez dinożaury czy uczestnictwa w pracach szurniętego koguta wynalazcy
[Historia]-

Spoiler

Kretes urodził się na wyspie skarbów, nigdy nie mając okazji poznać swych rodziców. Wychowywał go babć Norbert i jego żona dziadka Koparka, która na starość stała się wyjątkowo zrzędliwa i nieprzyjemna. Z tego powodu jako młody kret zdobył tytuł komandora, służąc w majonezyjskim projekcie kosmicznym. Po przejściu na wczesną emeryturę wrócił do domu i wykopał sobie wygodny dom w rodzinnej wiosce w okolicy Boga-Twaroga. W tych okolicznościach poznał Reksia, niezwykłego psa rozbitka, który pokonał piratów rządzących tym terenem. Gdy kury z jego wioski zostały uprowadzone przez UFO kretes postanowił odnaleźć tego awanturnika, by poprosić go o pomoc, co było początkiem przyjaźni na całe życie, wykutej w ogniu niezwykłych przygód, między innymi oswobodzenia odległej galaktyki spod tyranii Jaja Śmierdzi, kiedy to kret poznał miłość swojego życia, Molly, walki z kosmicznymi kowbojami, Zeusem, pogodzenia dwóch odwiecznie wrogich rodów dwugłowych indyków , teleportkowania się do wymiaru magii, pokonania Tego, Który Tak Potwornie Mąci, cofnięcia się w czasie, by pokonać zakon Ryżokrzyżowców, przeniesienia się w przyszłość, podwodna wyprawa z kapitanem Nemo, uwolnienie Karimaty z rąk Koli z Szambola, oswobodzenia ukrytego podziemnego kreciego miasta ze szczurzej tyranii i wielu więcej. Teraz, na starość kret miał nadzieję spędzić emeryturę w sąsiedztwie Reksia, wraz ze swoją żoną Molly. Znając jednak życie jego spokój nie będzie trwać długo…